Marokko 2011 (Fez-Meknes)

Klik hier voor de foto's

21 maart

Nog 2 nachtjes en dan is het weer zo ver...lekker op reis met Daniel en Denise.

De berichten qua weer zijn goed, we hebben er zin in. Vrijdagmorgen heb ik mijn kleine teen gebroken. Ik hoop dat hij niet al te veel ellende veroorzaakt met al dat lopen wat we van plan zijn in Fes. Tja, dat van die teen is niet de eerste keer, 3 keer is scheepsrecht zullen we maar denken. Hoop dat ook zo dat het de laatste keer is.

Vanavond de koffers maar van zolder gehaald, morgen inpakken en woensdagavond na het werk naar Brussel rijden. We vliegen met Jetair, nog nooit mee gevlogen maar we zullen zien hoe het gaat. In ieder geval mogen we 20 kg bagage meenemen. Iets wat bij Ryan Air niet standaard is.

We hebben voor de eerste nachten alvast een Riad dar Tamo besproken. Wel zo makkelijk want in het doolhof van een Medina is het heel lastig om iets te vinden.

We proberen weer regelmatig iets aan dit verslag toe te voegen.

Op weg naar Fez

25 maart

Woensdagavond zijn we vertrokken naar Brussel omdat we donderdag om 5.30 uur op het vliegveld aanwezig moesten zijn. Het viel best tegen om na een hele dag werken nog eens 3,5 uur te moeten rijden.....

Maar na een soepje bij oma vertrokken we toch redelijk op tijd en kwamen om kwart over negen uur bij het hotel in Brussel Charlois aan. Het was echt een vliegveld hotel zonder veel comfort maar omdat we weer heel vroeg weggingen hebben we het alleen in het donker gezien. Volgens mij hebben we daarom niets gemist.

Zoals gezegd waren we al vroeg op het vliegveld en het inchecken verliep heel snel. Ik moet zeggen dat de vliegtuigstoelen van Jetair heel comfortabel zitten en veel ruimer dan bij Ryan Air. Om tien uur aangekomen in Fez waar we op werden gewacht door de taxi. Na een ritje van zo'n half uur werden we midden in Fez afgezet. Het landschap is erg heuvelachtig en groen.

De stad lijkt in alles op Marrakesh: vies, veel stinkende auto's en brommers, veel vervelende Marokkanen die je de Medina willen laten zien. Deze stat was dan ook onze eerste ontmoeting met agressieve inwoners die ons wilden dwingen om met ze door de stad te gaan tegen betaling. Dit werd zo vervelend dat ze telkens voor ons gingen staan en begonnen te schreeuwen. We zijn maar weer terug gegaan naar de Riad en na een tijdje het opnieuw geprobeerd. Fez was ineens minder leuk.......helaas.

Deze avond om 19.00 uur onder de wol, we zijn doodmoe na zo'n lange dag.

Groetjes aan alle thuisblijvers!!!!!

Bezoek aan Meknes

26 maart

Na een nachtje slapen op spartaans harde bedden hebben we om een uur of negen ontbijt genomen. Omdat het vrijdag is zijn veel winkeltjes dicht en zitten veel inwoners in de moskee. We hebben besloten om vandaag met de trein naar Meknes te gaan. Dit schijnt een leuk en gemoedelijk stadje te zijn. Dit was ook zo alleen waren wij vergeten dat het in het hele land vrijdag (gebedsdag) is en dus ook in Meknes was het behoorlijk rustig.

Wel was het druk met begrafenissen. Je moet je voorstellen dat er een stoet van zingende mannen door een dorp loopt die op een plank met een overledene door het dorp loopt. Deze overledene ligt niet in een kist maar in een witte, dichtgeknoopte lijkzak. Wij vonden het een bizar gezicht maar voor Marokkaanse gebruiken natuurlijk heel normaal. De vrouwen lopen trouwens nooit mee, ze blijven bij elkaar in het huis.

Op weg naar Meknes

De rit met de trein was niet bijzonder maar wel leuk om de omgeving op deze manier te verkennen. Veel heuvels, herders met schapen en veel landbouw. De trein is behoorlijk luxe, met mooie stoelen, coupé's uit lang vervlogen tijden, of in een film zaten.

Om vijf uur waren we weer terug in Fez waar we maar snel een drankje hebben opgezocht. Jammer is dat je in dit soort landen niet echt een terras hebt waar je heerlijk in het zonnetje kan zitten. We hebben wel iets gevonden wat er op lijkt dus daar doen we het deze vakantie dan maar mee.

De temperatuur valt erg mee, zo'n 24 graden. Wel lekker na een lange Hollandse winter. Het avondeten hebben we in de Riad genomen, een tajine met allerlei soorten bonen, wortels en vlees. Heerlijk!!!

Morgen gaan we proberen om de leerlooierijen te vinden, zal wel weer een hele tour worden met al dit nauwe straatjes, het lijken er wel duizend en alles lijkt op elkaar.

De medina verkennen

26 maart Vandaag weer een stralende dag! Heerlijk dat je ’s morgens niet hoeft te kijken wat voor weer het is, tenminste, dat is tot nu toe zo geweest. We hebben lekker uitgeslapen tot half tien, ontbijtje genomen en op weg door de medina.

Voor degenen die niet weten wat een medina is: dit is een gangenstelsel met allemaal winkeltjes, kraampjes en werkplaatsen. Toegang tot de medina van Fes krijg je van buitenaf door 14 toegangspoorten. Deze medina is onderverdeeld in een aantal wijken: de leerlooierijen, stoffen, kruiden, pottenbakkers, parfums en olie, koper en brons, houtbewerkers. Als je ergens start weet je nooit waar je uitkomt, verdwalen is dus heel gemakkelijk. De eerste keer in een medina probeerden we te onthouden waar we vandaan kwamen: helaas, alles lijkt op elkaar. Dit hebben we maar opgegeven. Belangrijk is te onthouden bij welke toegangspoort je Riad (overnachtingsplaats) is zodat je onderweg altijd kunt vragen naar, in ons geval, Pl’ace R’cife.

Nog even over de Riad. Ook om daar te komen moet je door een soort tunnelstelsel. Het stinkt, is donker en het stikt er van de katten. Nu zullen jullie wel denken, wat moet je daar in vredesnaam? Achter de deur van zo’n Riad gaat een heel andere wereld schuil. Je komt een Riad binnen dmv een eeuwenoude toegangsdeur en komt uit op een binnenplaats, betegeld met prachtige mozaïeken. Vaak staat in het midden een fontein. Van oudsher wordt een Riad bewoont door hele gezinnen, ouders, grootouders en kinderen. Als de familie groter wordt bouwen ze er nog een etage bovenop. Elke etage heeft een eigen woon, slaap en kookgedeelte. Veel gezinnen zijn weggetrokken en om geld te verdienen kun je als toerist een etage van een Riad huren. Dit hebben wij nu ook gedaan. De eigenaar woont hier ook nog, samen met vrouw en kind. Ik moet zeggen dat ze altijd heel gastvrij zijn en benadrukken dat het niet een hotel is maar dat je bij ze te gast bent. Mi casa, si casa. Je kunt dan ook altijd een beroep op hem doen als er iets is, hij haalt je, brengt je etc. Als je zin hebt kun je ’s avonds mee-eten, je was laten doen of een kopje thee meedrinken. Het is allemaal heel ontspannen. Je waant je echt in een andere eeuw als je aan de muntthee zit en je hangt op van die heerlijke banken vol kussens.

Vandaag hebben we de hele dag door de medina gelopen. Ik hoop dat het vele lopen er voor zorgt dat het afvallen een beetje doorzet. Dr. Frank is hier natuurlijk in geen velden of wegen te bekennen. Tja, en toen kwamen we ook nog een Mac tegen…..och, wat kan een Big Mac nu voor kwaad aanrichten bij zoveel lichaamsbeweging?

Morgen gaan we weer met de trein. We willen Volibilis en Moulay Idriss gaan bezoeken. Maar daarover morgen meer.

Volibilis en Moulay Idriss

28 maart

Gisteren te vroeg geroepen dat het hier altijd mooi weer is! Het miezert een beetje maar gelukkig is het niet koud.

Na een vroeg ontbijt met de taxi naar Gare du Fes. We zijn net te laat voor de trein. Toch is daar niets van te snappen, hij vertrekt nooit op tijd. Of 20 minuten te vroeg of 10 minuten te laat. Tja, en zorg dan maar als toerist dat je op tijd bij het station bent!

Vanmorgen moesten we dus 3 kwartier wachten. Dit was trouwens niet saai hoor, een jonge vrouw, heel Europees, kwam naast me zitten en begon een praatje. Nu is Frans de tweede taal hier maar dat gaat me iets te snel. Gelukkig sprak ze heel goed engels, ze studeerde nog aan een soort Pabo en wilde lerares worden. Ze vroeg zich af hoe we het in Marokko vonden en snapte wel dat we soms gek werden van de mannen die zo opdringerig waren (de Egyptische mannen zijn dan nog erg vriendelijke daarbij vergeleken!!!!). Ze vertelde dat er een groot verschil is tussen de mensen uit de medina en de nieuwe stad. De mensen uit de medina zijn vaak heel arm, hebben geen eten, dak boven het hoofd. De mensen uit de nieuwe stad zijn meer ontwikkeld en hebben normaliter een baan.

De trein kwam na een uurtje het station oprijden en we hebben snel een coupe opgezocht. Het leek wel of heel Fes naar Meknes wilde, wat een drukte. Maar……onze coupe leek wel een vriezer, wat stond de airco koud. Daar zat ik dan met een broek tot net over de knie. Maar snel een shawl erover heen gedaan want het was echt niet lekker. Na 20 minuten konden we gelukkig weer uitstappen. Nou ja, uitstappen, de trein is zo lang dat hij niet in zijn geheel bij het station kan komen. Dit houdt in dat, als je in het achterste gedeelte zit, je best wel eens in een weiland uit moet stappen (lees springen want de treden zijn heel hoog). Dit overkwam ons dus ook. En dan moet je nog bij het station zien te komen want dat was ook nog een pittig stukje lopen, als je al de trein uit kan komen hele families moeten er uit met héééél véééél tassen en koffers. Anyway, het is niet saai en zo heel anders dan bij ons.

Buiten het station staan de taxichauffeurs al te dringen om je weg te brengen. Tja, en wie kies je dan? Je kunt niet vertrouwen op die mooie bruine ogen want daar lees je alleen maar in: wat heeft ze aan, welke camera draagt ze, hoeveel zal ik haar laten betalen? Dan maar op goed geluk iemand aangeschoten. Deze heeft ons naar de medina van Meknes gebracht, hij heeft zijn telefoonnummer achtergelaten zodat wij konden bellen als we verder wilden naar Volibilis en Moulay Idriss. Het weer was inmiddels weer zoals het hoort te zijn, warm en zonnig.

Na wat rondgewandeld te hebben, snel we een terrasje opgezocht, de kelner naar de taxichauffeur laten bellen en voila, we werden mooi weer opgehaald. Dit ophalen vindt plaats in een petit taxi. Een klein Renaultje (oud, roestig en zeer zeker niet gekeurd). Om verder te trekken moesten we van auto ruilen, we gingen met een grand taxi. En toen kwam een enorm grote Mercedes aanrijden, zo eentje waar alle Marokkanen in Nederland graag mee rijden. Grand, hoe zo? Toen ik er in ging zitten zat ik behoorlijk met mijn hoofd scheef tegen het dak, echt geen zitten. Maar goed, je moet er wat voor over hebben. Denise vond het maar niks, de chauffeur was volgens haar een charmeur. Och meisje, dat mag, zolang hij zijn handen thuis houdt en ons veilig brengt waar wij naar toe willen.

Na ongeveer 25 km kwamen we bij Volibilis aan, de ruïnes van een oude Romeinse stad. We moesten wel veel klimmen om hier te komen, iets wat mijn (nog steeds) gebroken teen helemaal niet prettig vindt!!!

Na het bezoek aan deze ruïne zijn we naar het verderop gelegen Moulay Idriss gegaan. Hier ligt de stichter van Fes begraven. Deze stad is DE heilige stad van Marokko. Als goed moslim moet je 5 keer naar Mekka geweest zijn maar als je minder geld hebt dan is Moulay Idriss een goede vervanger als bedevaartsoord.

Als niet-moslim kregen wij geen toestemming om het graf te bezoeken, wel zijn we met een gids zo hoog geklommen dat we zicht hadden op het graf (och die arme teen!!!). Nog even een korte uitleg over het dorpje gehad, bij één van de plaatselijke bakkers binnen geweest. Elke straat heeft een eigen bakker waar, per gezin, schalen met brood worden neergezet die ze ’s avonds komen ophalen. Per gezinslid één brood.

Inmiddels was het al weer laat en begon het donker te worden. Snel terug naar het station en de trein terug naar Fes.

In deze stad was het een drukte van belang, Marokko moest voetballen tegen Algarije. Hierdoor was geen taxi te krijgen…Na veel lopen en zoeken eindelijk een illigale taxi gevonden. Dit houdt in dat een paar jongelui met eigen auto mensen heen en weer rijden. Dit maakte ons niet uit, als we maar weer veilig terug komen.

Op weg om een taxi te zoeken nog wel een schokkende ervaring gehad, er zaten twee jongetjes op een muurtje lijm te snuiven. Nu ben ik dat wel eens eerder tegen gekomen maar ik schat deze ventjes niet ouder dan 3 of 4 jaar……mijn hemel, wat een ellende.

Morgen een heel rustige dag gepland, mijn teen is blauw, rood, gezwollen en zeer pijnlijk. Kon haast niet anders met al dat klimmen en lopen.

Bijna naar huis

29 maart

Vanmorgen op het dakterras in de zon gezeten Jus d’orange en broodjes er bij, wie maakt je wat. Het was heerlijk maar zo warm dat je na en half uurtje al weer de schaduw opzocht. Denise zit onder de uitslag dus het is wel noodzaak dat we voor haar een apotheek op gaan zoeken. Mijn teen protesteert nog hevig, daar baal ik natuurlijk enorm van. Ook mijn keel begint zeer te doen. Al met al een vakantie met ongemakken. Maar, we zijn op reis en maken er het beste van.

Na het zonnebaden even onder de douche en toch maar even de medina ingegaan. Denise moet toch, voor ze de nacht ingaat iets hebben om zich mee in te smeren. Uiteindelijk een apotheek gevonden waar ze, zo leek het tenminste, verstand hadden van pillen en poeders. Ik heb nog niet geschreven dat we eerder deze week ook een apotheek binnen zijn geweest voor iets anders maar toen begrepen ze me niet. Vervolgens ging het toegangs hekje open en mocht ik zelf mijn pillen uitzoeken!!!! Zoiets kom je in Nederland niet tegen gelukkig….

De planning was dat we een klein stukje gingen lopen……ik had mijn camera daarom ook maar in de riad gelaten. Ja ja, doe ik dus nooit meer. Dat kleine stukje werd uiteindelijk een hele wandeling want als je denkt dat je op de terugweg bent loop je net de andere kant op. We kwamen in een gedeelte waar groente en fruit verkocht worden. Daartussen liggen de geiten- en kamelenkoppen, koeienpoten, levende schildpadden en egels, te gek om op te noemen. Toen ik dit zag heb ik me maar voorgenomen bij het volgende restaurant niet al te veel na te denken wat er op mijn bord ligt anders lust je niets meer. Ook kun je beter maar niet naar de grond, toiletten en keuken kijken……je eet hier geen hap.

Maar goed, geen camera mee en natuurlijk momenten om prachtige foto’s te maken. Morgen maar terug lopen en vergeten dat het zo’n rot eind lopen is… ’s Avonds in de riad gegeten, tajine met vis voor mij en tajine met kip en couscous voor Daniël en Denise. Samen met een stel Belgische meiden aan tafel gezeten. Wel een vreemd taaltje hoor dat Belgisch, zo bescheiden en dan die aparte woorden. Wel leuk om Nederlands te praten ipv Frans (of wat er voor door moet gaan). Na het eten even met het thuisfront op de MSN (video) maar ik verstond er niet zo veel van helaas. Begreep wel dat het klussen ondertussen aardig opschiet. Ben wel nieuwsgierig hoe het er nu uit ziet….

Dinsdag 29 maart Op tijd uit bed, we gaan naar een groot winkelcentrum (dachten we). Hier schijnen de prijzen aan de kleding te hangen, dat afdingen hebben we nu wel een beetje gehad. Met z’n drieën in de taxi bij een Marokkaan met een ongelooflijk grote en zwarte snor (jakkie bah). Ze kunnen je soms ook zo boos en indringend aankijken dat je visioenen krijgt wat er fout kan gaan als ze een stil weggetje oprijden…..soms bellen ze onderweg ook nog en je weet toch niet wat ze tegen elkaar zeggen. Ze kunnen net zo goed iets afspreken…toch maar vertrouwen hebben dat ze dit niet doen. Het winkelcentrum stelde helemaal niets voor! Het was een supermarkt waar je tv’s, vis, kleding en nog wat andere dingen kon kopen. Niet interessant hoor en na even gekeken te hebben maar snel weer naar buiten om een taxi te organiseren.

We hebben ons weer bij de medina af laten zetten in de hoop dat ik weer leuke foto’s kon maken. Natuurlijk kun je hier altijd wel wat vinden… Op de markt was het een drukte van belang. Om voor de thuisblijvers een beeld te vormen: waan jezelf in de bazaar van Beverwijk en dan bij de groentehal. Als je hier nog nooit geweest bent: heel veel kramen, heel veel mensen, heel veel geluid. Op deze markt kun je, naast groente, ook tweedehands kleding en schoenen kopen. Ook ruilen van goederen is niet vreemd hier.

Rond een uur of twee een dakterras ( 7 trappen op!!) opgezocht waar we wat wilden eten en drinken. Wat een prachtig uitzicht over de bergen! Helaas was dit het enige wat prachtig was. We kregen ons eten: kip met friet en rijst. De friet was te triest om naar te kijken, het was slap en glansde alleen maar van de olijfolie. Volgens mij was het niet eens in de pan geweest om te bakken. De kip, daarbij moet je je voorstellen dat het (niet gelogen) 7 kleine stukjes waren, vermoord door en enorm stinkend kruid en daarna gebakken. De rijst was koud en zo weinig dat je je er nog niet in kon verslikken. We hebben ons drinken opgedronken en weer die verdomde 7 trappen af om te betalen. Nou ja, ons beklag te doen en te onderhandelen over de prijs. Le patron kon met droge ogen zeggen dat wij de enige waren die daar ooit over geklaagd hadden! Ja ja, maak dat een andere gek maar wijs. Hij was niet blij met ons geklaag maar ja, wij waren ook niet blij en nog steeds hongerig. . Uiteindelijk hebben we ons drinken betaald en de servicekosten. Meer dan genoeg vonden wij. Hoe hij het verder oplost is aan hem maar als ik hem was zou ik eens even met de kok gaan praten.

Vanavond maar ergens kebab gegeten, dat was lekker en betaalbaar. Voor degenen die nog een keer naar Marokko willen: neem voldoende ontsmettingsdoekjes mee om je handen af te vegen en zorg altijd dat je toiletpapier op zak hebt. Als je dat hier op een toilet tegenkomt is dit een grote uitzondering.

Rest ons morgen nog 1 dag en dan is het al weer tijd om naar huis te gaan. Marokko hebben we nu we gezien, ik hoef zo nodig niet meer terug. We zullen vast we weer een leuke bestemming vinden voor volgend jaar. Voor dit jaar is het nog even wachten tot november als we door Thailand gaan rondtrekken…..