Thailand 2011

Klik hier voor de foto's

Bijna koffer inpakken

24 oktober

Hallo allemaal, het is bijna weer zover.....we gaan weer op reis. Dit jaar naar Thailand. Of dat op dit moment een goede keuze is....daar lijkt het niet op. Het land heeft erg veel last van overstromingen en het ziet er niet naar uit dat dit snel over is.

We blijven positief en hopen op een klein wonder. Is het niet voor onszelf dan zeker voor de Thai die er het meeste last van hebben.

Op 4 november vertrekken om 20.45 uur. We houden jullie, zoals altijd, weer op de hoogte van onze belevenisen. En.....natuurlijk vinden wij het heel leuk als je een bericht achterlaat voor ons!

Groetjes van Teun en Suzanne

Morgen is het zover

3 november

Vandaag de laatste werkdag gehad, heerlijk! De rugzak heb ik al ingepakt en tot mijn verbazing hoef ik maar 10 kilo te dragen. Mijn streven was om minimaal aan kleding mee te nemen, nou dat is dus gelukt!

Teun heeft nog helemaal niets in zijn rugzak gedaan, hij maakt zich nog niet zo druk. Morgen heeft hij er nog de hele ochtend de tijd voor....

Het was de afgelopen tijd best spannend of we in Thailand op reis konden, een groot gebied is overstroomd helaas. We hebben gewoon maar rustig afgewacht en hier en daar de route een beetje aangepast. Helaas is reizen met openbaar vervoer naar het noorden niet mogelijk maar als we aankomen liggen er een paar tickets naar het noorden voor ons klaar. De trein er naar toe nemen lukt niet omdat de rails onder water staan. Och, er zijn ergere dingen.

Het volgende verslag zal ik vanuit Bangkok schrijven....veel leesplezier de komende tijd. Enne...we vinden het altijd leuk als je een bericht achterlaat.

Teun en Suzanne

Aankomst Bangkok

5 november

De dag van vertrek zijn we om drie uur in de bus gestapt., we gaan eindelijk op reis. De afgelopen weken was best wel spannend, zou bangkok erg overstromen of viel het mee...gelukkig was het deel waar wij naar toe gingen niet echt ondergelopen. Na een voorspoedige reis van elf uur zijn we eiendelijk op Bangkok airport aangekomen. En inderdaad, het is er warm, klam en dat geurtje........wij vinden het nu al heerlijk om hier te zijn.

In het hotel snel een douche genomen en dan maar op pad. Als eerste naar Khao san road, het walhalla voor de backpacker ....schijnt het... och het is leuk maar de commercie druipt er van af. Om de paar meter wel eetstalletjes waar ze in een mum van tijd heerlijke maaltijden bereiden. Ook vind je om de zoveel meter een massagesalon...tja. wat zal ik zeggen....gewoon doen want het kost hier echt niets. Na een uurtje lopen maar weer naar het hotel, de eerste dag was doddelik vermoeiend.

Morgen maar weer op pad, het is echt een tempelland dus daar gaan we morgen maar naar kijken

Bangkok dag 2

6 november

Na een heerlijke lange nacht zijn we fris en fruitig aan dag 2 in deze ' stad van de engelen' begonnen.

Rondom ons zien we wel restanten van de overstromingen, overal liggen zandzakken voor de winkels en de rivier is ook overstroomd.

Na een praatje met een local (ze was van tenen tot kruis helemaal nat omdat haar huis onder water staat) wist ze ons te vertellen dat het gebruik van een tuktuk maar 25 eurocentkost en de tempels gratis entree hebben omdat ze de toeristen willen paaien. Het schijnt dat ze toch massaal zijn weggebleven. Nou wij dus in de tuktuk! Deze is natuurlijk ontworpen voor hele kleine mensen en als wij wat willen zien moeten we zowat met onze neus tussen de knieen dus jullie kunnen wel nagaan hoe dat er uit heeft gezien!

Als eerste de big buddha bezocht, hij is wel 45 meter hoog. Daarna zijn we naar de golden mountain gegaan, een klimpartij van weet ik het hoeveel treden (en dat in die hitte) met een prachtig uitzich over Bangkok. Vandaag was het offerdag dus tal van Thai kwamen met tassen en dozen vol (geen idee wat het allemaal was/is) om te offeren. Hierna nog het paleis bezocht en een paar kleine tempels en vervolgens in een longtailboot de rivier op. Nu was het vandaag weer de eerste dag dat er gevaren mocht worden na de overstromingen maar het was nog erg rustig op het water. Wel zagen we de gevolgen van de overstromingen. Veel mensen zijn hun huizen uitgejaagd omdat het onder water staat. Ook leven erveel onder bruggen met hun hele inboedel op straat en kleding etc in plasticzakjes. Heel erg triest om te zien.

Het is onwijs heet in de stad, en dan die smog.....maar gelukkig zijn er de massagesalons die heerlijk airco hebben. Maar snel even de voeten laten masseren (uurtje maar hoor),ik zou er zo maar aan kunnen wennen.

Morgen vertrekken wij naar de river kwai en gaan natuurlij de brug over de river kwai bezoeken met de begraafplaatsen. Daarna verblijven we ergens zonder electra dus geen verslagen tot we weer in de bewoonde wereld zijn.

Ik zal proberen nog wat foto's te plaatsen maar het werkt niet allemaal mee. Mijn tablet doet niet wat het zou moeten doen, of ik doe iets niet goed (dat zal wel het geval zijn....).

Vertrek Bangkok en overnachten op de River Kwai

7 november

Na een toch wel korte nachtrust is het al weer vroeg op. Ruim van tevoren opgestaan (05:15) om toch nog even het ontbijtje in het hotel mee te kunnen pikken omdat de bus tussen 06:15 en 06:45 weer voor de deur zou staan om ons weer langs de dingen van die dag te brengen. Uiteindelijk werd het dan toch kwart voor zeven. Op zich niet erg want zo konden we Bangkok mooi zien ontwaken.

De vele handelaren die de dag ervoor pas tegen elven hun goederen hadden opgeruimt waren al druk doende hun kraam weer op te bouwen voor een nieuwe dag handelen. Tot de vroege vogels behoren ook veel van de monniken die Thailand rijk is, wandelend met een grote kom, om hun eten voor deze dag weer in ontvangst te nemen, iets wat door de inwoners van de stad word verzorgt.

En passant kwam er ook nog even een dikke bruine rat het restaurant, waar we zaten te ontbijten, binnen lopen om de kijken of er ook nog wat voor hem te halen was. Kennelijk ook een dagelijks ritueel want het personeel keek er niet raar van op.

Zoals al gezegd was de bus er tegen kwart voor zeven en konden we op weg. Natuurlijk waren we niet de enige, en in de bus zaten al drie andere stellen. Twee nederlandse en één semi-nederlands, belgen dus. De rit ging de stad uit over de enige hoofdweg die in en uit Bangkok nog begaanbaar is.

Dwars door drukke industriegebieden waar het net als op de weg krioelde van de mensen die in de maandagmorgenspits weer op weg waren naar hun werk. Te voet, met z'n vieren op een brommertje of met z'n vijfentwintigen in een laadbakkie van een pick-up truck. Maakt allemaal niet uit, hier schijnt alles te kunnen en te mogen.

Na een paar uurtjes tuffen bereikten we eindelijk het doel van onze reis, de Birma spoorlijn. Hier stapten we in een oude trein die ons tot over de brug over de de river Kwai zou brengen. Een ritje van een kleine anderhalf uur want het ging natuurlijk allemaal niet zo hard. Echt een toeristische trekpleister want de trein zat redelijk vol en wordt ook nog gebruikt door de locals. Anderhalf uur zitten op spartaans harde houten banken, dus na een poosje wel een blikken achterste. Net als overal ook in de trein weer de nodige Thai die hun handelswaar aan de man proberen te brengen. Blikjes drinken, vers fruit, zelfgemaakte snacks, noem maar op. Kost allemaal bijna niets, maar na de zoveelste denk je bij jezelf, nu maar even niet meer.

De treinrit bracht ons uiteindelijk bij ons einddoel, dè brug. Best wel indrukwekkend als je ziet waar ie gebouwd is en in het achterhoofd de gedachte onder wat voor omstandigheden. Aan de andere kant stond onze bus al te wachten om ons verder te brengen naar onze volgende bestemming, de lunch. Dit was zeer welkom want het was inmiddels al half twee en het laatste hadden we 's morgens om zes uur gehad. In een leuk open restaurantje stond de luch al voor ons klaar. Uiteraard bestond deze uit traditionele Thaise gerechten gecombineerd met witte rijst en als laatste natuurlijk vers fruit, iets waa rze hier geen gebrek aan hebben. Allemaal zeer smaakvol en iedereen genoot er van.

Nog even een bakkie koffie of thee en dan verder naar onze laatste locatie van die dag, de plek waar we zouden overnachten. En heel bijzondere dit keer.

Onze slaapplaats was alleen met een boot te bereiken, een soort van drijvend resort een stuk varen de rivier Kwai op. Met een van de vele longboats die er in Thailand zijn, ja zo'n smal bootje met zo'n enorme motor achterop, ging het stroomopwaarts naar onze slaaplaats. Werkelijk een plaatje om te zien, enigste minpuntje voor diegene die toch wat te klagen wil hebben, er was totaal geen elektriciteit.

River Kwai resort

De verlichting bestond louter en alleen uit olielampjes. Voor degenen die toch nog in het donker wilden lopen zat er een klein lampje aan de sleutel van de kamer. Het eten bestond natuurlijk weer uit diverse thaise gerechten something sweet en something spicy. Maar voor we gingen eten konden we een lekkere verkoelende duik nemen in de rivier Kwai.

Doordat het resort langs de oever van de rivier gebouwd is konden we ons, met een zwemvest om, vanaf het meest stroomopwaarts gelegen huisje heerlijk mee laten nemen door de stromende rivier. Weer aan de kant komen gaf veel gedoe want de stroming was zo sterk dat je het trapjebijna niet op kwam. Gelukkig hebben een paar sterke armen mij (suzanne) gered van een langere zwemtocht in de rivier Kwai. Een heerlijke verfrissing na alweer een warme dag met temperaturen van boven de dertig graden. De show die 's avonds na het eten nog werd gegeven hebben we maar overgeslagen om lekker naar bed te gaan en uit te rusten voor de dag van morgen. Maareerst nog even in de hngmatgelegen en van het uizicht genoten. Het is te mooi......

De foto's:deze proberen we morgen te plaatsen. De verbinding is zo traag dat het nu onmogelijk is.

Kanchanaburi

8 november Na een roerige nacht op een bamboe vlotje en een slecht bed waren we blij dat we weer aan het ontbijt konden. Electra hadden ze niet dus in het donker met behulp van een zaklampje onze rugzakken weer ingepakt. En je zult maar slecht zien en dan ook nog iets van make up op j ogen moeten smeren....tja, dan maar op de gok.

Om zeven uur ontbijt en na een half uur nogal consternatie: twee olifanten kwamen in de rivier zwemmen. Natuurlijk iedereen er op af om foto's te maken. Nu hebben wij er al heel wat gezien maar het blijven geweldig mooie en grote dieren. Deze olifanten worden gebruik voor het werk in de teakbossen.

Na het ontbijt weer een stukje gereden om de Erawan watervallen te zien. Deze bestaat uit 7 levels. Ik had het bij level 1 al bekeken: rugpijn na zo'n k.. nacht, veel zon en een temp. van ongeveer 35 graden. Geen optie om me druk te maken en heb maar, met een goed boek en het gezelschap van een paar aapjes, op de terugkomst van Teun gewacht.

Na de lunch richting het museum van de geschiedenis van de Birma spoorlijn. Tjemig wat was dat indrukwekkkend.....daarna naar het tegenover gelegen kerkhof. Hier liggen heel veel nederlanders en ik om zowaar een bekende naam tegen: Klinkenberg (geboren 1903), familie van....??? Ik hoor het wel als ik weer op mijn werk ben.

Nu zitten we weer in een normaal hotel, gaan zo eten en daarna chillen. Ik hoop dat ik niet te veel last krijg van mijn arm want ik ben zojuist, heeeeel elegant,van de trap gevallen. Nagel gebroken, arm bont en blauw, en nogal pijnlijk. Wat ben ik toch een kneus.....

Morgenochtend komt een minibus ons ophalen, heeft Teun vanavond geregeld en we hebben hem, samen met een stel amerikanen, gehuurd. Om 18.30 uur (voor jullie is dat 12.30 uur) vertrekken we met het vliegtuig naar Chiang Mai maar daarover horen jullie morgen meer

Veel liefs van ons

Op weg naar Chiang Mai

9 november Tot vandaag was ik gezegend en had op reis nog nooit buikloop gehad....tot vandaag!! Mijn hemel, wat een ellende en dat met een taxirit van 5 uur voor de boeg. Nee, dat vooruitzicht vond ik echt geen pretje. Maar goed, toch maar op weg gegaan, samen met de amerikano's waar wij de taxi mee hadden gehuurd.

Onderweg zat ik me telkens te bedenken....zal ik vragen of hij stopt...of hou ik het nog even vol. Tja je wilt het risico niet lopen dat iedereen in de auto mee kan genieten toch? Uiteindelijk toch maar even gestopt bij een benzinestation. Enorme krampen en spierpijn, bonzende hoofdpijn en een staand toilet....een goede combi om onderuit te gaan en dat gebeurde dus ook.

Al met al hebben we de rit overleefd en waren we nog op tijd op het vliegveld. De vlucht naar Chiang Mai was zo gepiept, in 3 kwartier waren we aan de andere kant van Thailand. Snel een taxi naar het hotel geregeld en mijn bed in. Helaas niet zo gezellig voor Teun maar die heeft zich goed vermaakt met zijn foto's.

10 november Vanmorgen nog wel een beetje beroerd maar uiteindelijk werd het steeds beter. Na het ontbijt zijn we snel op pad gegaan om de stad te verkennen......per fiets, voor 1,25 euro de hele dag.

Het was wel even wennen want ze waren zeker niet van hollandse degelijkheid, het zwabberde over de weg. Nu is het in de stad een drukte van belang met auto's, taxi's, tuktuk's en dan ook nog links rijden. Ik moet zeggen dat het snel went. Je komt de ene tempel na de andere tegen en vaak is het heel leuk om er naar binnen te gaan. Speciaal vandaag want het is festival dag. Bij de rivier werden bij jongens de haren eraf gehaald zodat ze van jongen tot man overgingen. Dit haar werd op de stroming van de rivier meegenomen.

Bij een bezoek aan de tempel werden we heel leuk ontvangen door een aantal monniken. Eentje wilde zelfs graag poseren voor de foto. Deze dag komen de inwoners met giften naar de tempel. Alles netjes verpakt in een emmer. Ze kregen een zegening en vervolgens van wit koord een armbandje en dan was het klaar. Een andere monnik las een gebed voor terwijl hij een wit koord in zijn handen had...deze was verbonden met een buddha en vervolgens zag je tal van mensen met het witte over het hoofd zitten bidden. Totale verbinding met buddha....

Vanavond hebben we een hele grote lampion gekocht en zijn, net als heel veel inwoners, naar de rivier gegaan om deze lampion op te laten. Maar eerst wat visje (levende) gekocht om deze aan de rivier terug te geven. Daarna de lampion op laten stijgen. Nou, als we nu geen geluk krijgen dan weet ik het niet meer.

We zitten nu in het hotel te bekomen van onze terugreis in de tuktuk. Tjemig wat een mafkees was de chauffeur. Hij kon niet schakelen dus we schudden de hele tijd heen en weer als hij naar de volgende versnelling ging. En dat terwijl hij heel veel gas gaf. En maar lachen naar ons in zijn spiegeltje. Daarbij probeerde hij ook nog engels te praten maar echt, er was niets van te verstaan. Je kunt je voorstellen dat we slap van het lachen waren.

Chiang Mai is echt een enorm leuke stad en gelukkig zijn we hier nog wel even. Morgen gaan we de dierentuin opzoeken want we zijn erg benieuwd naar de reuzepanda's die daar leven.

En dan eindelijk hebben we foto's kunnen plaatsen:

Chiang Mai dag 2

11 november

Vandaag lekker rustig aan gedaan. Op het gemakkje met de taxi naar de dierentuin geweest waar 3 reuzenpanda's verblijven. Wat een eigenwijze schatjes zijn dat toch. Ze lagen heerlijk aan het bamboe te knabbelen. Vanmiddag een beetje rondgelummeld want ja, het waren niet voor niets twee relaxdagen.

Ook vandaag is het, net als gisteren, nog feest: het Loy Krathongfeest, een boeddhistische festival. Dit is een van de belangrijkste feesten van de Thai. Met de speciale Krathong-bootjes hopen ze geluk voor het komende jaar te vergaren. Deze bootjes worden de gehele dag door gemaakt en bestaan uit gevlochten mandjes met bloemen en wierook.

Vanmiddag wat inkopen gedaan voor morgen want dan gaan we twee dagen een trekking doen. Dat wordt veel lopen en vervolgens slapen bij de locals ergens in de jungle. Het lijkt ons helemaal geweldig! We hebben net de rugzak ingepakt met de aller noodzakelijkste dingen en om half acht vertrekken wij. De planning is dat we in de ochtend naar een olifantenkamp gaan en vervolgens te voet de jungle in. In de middag komen we aan bij een dorpje waar we met de gids het eten gaan bereiden. Natuurlijk zullen Teun en ik weer proberen zoveel mogelijk foto's te maken van dit bijzondere gebeuren. We slapen in houten huisjes die op palen staan en waaronder de kippen en varkens rondlopen. Het zal een beestenbende zijn......

De volgende dag gaan we weer verder, op de rug van een olifant, naar de rivier waar de gidsen een bamboevlot voor ons zullen bouwen. Dan zullen we langzaam de rivier afzakken. Vandaag hebben we bijna geen foto's gemaakt maar ik heb er toch nog een paar geplaatst.

Nu even twee dagen geen reisverslag maar dat halen we echt wel weer in!

Nog even een update over de watersnood in Bangkok: het water komt steeds dichter naar de stad. Dit houdt in dat er nog maar 1 weg is die van en naar Bangkok gaat. Overal kom je transporten tegen met hulpgoederen maar de schappen in de winkels her en der in het land raken leeg. Ook waar wij nu zitten, zo'n 12 uur rijden bij Bangkok vandaan zijn legen winkels te vinden. Onze treinreis over een week is ook nog onzeker omdat het vervoer naar het zuiden ook problemen ondervindt. Dit houdt voor ons in dat we dan toch weer moeten vliegen. Vinden we geen enkel probleem want dan ben je er binnen een uurtje. Het is ook wel een beetje jammer want wij vinden het nu net zo leuk om tussen de locals. te zitten.

Oh ja, iedereen die van lekker eten houdt zou een keer naar Thailand moeten gaan....wat is dat heerlijk zeg. Ik ben bang dat de kilo's er bij terugkomst echt weer aanzitten hoor. Het is gewoon TE lekker!

https://picasaweb.google.com/SuzanneKleijburg/Thailand2011?authuser=0&authkey=Gv1sRgCIj1jMP0p6LQngE&feat=directlink

Jungletrekking

13 november

Om half acht kwam de jeep voorrijden om ons naar de olifanten te brengen. Het is in het noorden behoorlijk veel kouder dan in Bangkok en ik was dan ook heel blij dat ik een veste had meegenomen. Met nog twee stellen (duits en nederlands gingen we op pad. Wij verstonden dat we 15 minuten moesten rijden maar de thai spreken fifth uit als fifteen. Kleine verwarring maar het resultaat dat wij een eeuwigheid in de auto zaten. Het was nl 5 mnuten tot de markt waar we eten voor de trekking in gingen slaan. Na nog eens een uur in de jeep konden we er eindelijk uit en mochten we aan de tocht beginnen. Het eerste uurte was een makkie...als dat de hele dag zo ging....verkeerd gedacht en gehoopt)want eerst kwam een klein heuveltje en toen de gids naar de enorme berg voor ons wees en vertelde dat we die gingen beklimmen dachten we dat hij een grapje maakte. Niet dus...wat een ellende. Het startte nog vrij onschuldig maar als snel hadden mijn benen er helemaal geen zin meer in. Ik voelde me een enorme kneus wat het duitse stel 'wandelde' heel gemakkelijk de verdomde berg op. en wat was het warm, zo ongeveer 35 graden en dan nog klmmen in de brandende zon. Telkens als ik dacht dat we de top wel bereikt hadden kwam er nog een stukkie bij. Ik heb dan ook halfverwege geroepen dat ik het helemaal niet leuk meer vond maar ja, ik kon ook niet meer terug.

Na uren kwamen we gelukkig in ons verblijf aan. De foto's spreken voor zich. Na het eten kwamen een stel kinderen wat liedjes zingen maar na liedje tien waren ze mij kwijt. Ik had er genoeg van een was, op mijn plankje in de hut in mijn slaapzak gekropen. Oordoppen in en ronken maar. jaja.....dacht het niet.

De hut had kieren en het varken stond ernaast, vastgebonden aan een boom te knorren. en ik maar denken vannacht dat het teun was... Het bed was een plank met stinkende dekens en smoezelige kussens. Alles er maar afgegooid en in de eigen lakenzak geslapen. Ik heb 's nachts aardig wat bloempjes water gegeven want ik durfde niet naar het toilet, dan maar naast het huisje. Het was in het dorp aarde donker en iedereen zag er toch wat eng uit. Al heel vroeg begonnen de hanen met kraaien, tjezus daar zaten we na zo'n nacht niet echt op te wachten maar we we waren in ieder geval op tijd met ontbijten. Er kwamen wat vrouwen bij ons staan om spulletjes te verkopen. Toch naar wat meegenomen want we hebben tenslotte weer bijna sinterklaasspel op het werk

De vrouwen van deze stam kauwen op bladeren, een soort tabak en hebben allemaal rode tanden en lippen. het lijkt net of ze bloed gedronken hebben....brrr. Ze zijn sowieso heel vies en slapen in hun kleren en zich wassen hebben ze nog nooit van gehoord. Alles is zwart, de handen, voeten, hoofd etc etc. 's Morgens zag ik ze bij elkaar vlooien zoeken. Na het ontbijt zijn we op een olifant gestapt voor een ritje van een uur. Onderweg ben ik er zowat afgerold. Waarom?? Teun had zijn strooien hoed tussen ons in gelegd. Deze waaide van de olifant af maar achter ons liep er nog een. Die olifant aarzelde geen moment en greep met zijn slurf de hoed en we zagen hem zo in zijn mond verdwijnen. Je kon mij wegbrengen..... Vandaag even laatste dagje Chiang Mai, morgen komen ze om half negen de huurauto brengen. We vertrekken voor vier dagen richting het noorden waar we de Golden Triangle gaan bezoeken. Ook gaan we naar buurland Laos en willen we een tochtje maken over de Mekong rivier. We weten niet hoe de interetverbindingen zullen zijn dus afwachten of we jullie op de hoogte kunnen houden.

Veel liefs

Mae Salong, het hoge noorden

14 november Om acht uur werd onze auto bij het hotel afgeleverd en wij konden op weg om het noorden van Thailand te gaan ontdekken. Eerst maar eens even rustig geprobeerd om Chiang Mai uit te komen want het is daar zo druk.....iedereen rijdt door elkaar en dan al die scooters en tuktukss...een chaos! En dan moeten we ook nog links rijden... Maar het is uiteindelijk zonder problemen gelukt. Eind van de morgen nog even lekker rondgelopen op de lokale markt. Het blijft toch leuk om al die drukte te zien en voornamelijk wat ze eten. Voor ons is het allemaal zo onbekend en het ruikt soms zo smerig! Zo kom je een pot met kikkers tegen waarvan de zure lucht je al tegemoet komt...bleh wat een stank. En vergeet niet de varkenskoppen, hanepoten en kippekoppen, gefrituurd en wel en klaar om in te bijten.... We hadden bedacht dat het wel handig zou zijn om een thaise simkaart te kopen en al gauw hadden we een telefoonshop gevonden. Maar dan nog uitleggen wat je wilt. De simkaart was al snel geregeld maar dan moet er ok nog beltegoed op..... wij kennen geen thais en deze thai kende geen engels. Het is te grappig om te zien en horen hoe je aan het klooien bent. Ik ben maar de winkel uitgelopen en heb een jonge vent aangesproken en gelukkig kon hij een beetje engels, toen was het snel geregeld natuurlijk.

We hebben maar 75 Kilometer gereden en heben overnacht in een prachtig resort. Wat een oase van rust is het hier. We verblijven in een bungalow op het water, vlak bij het zwembad. Het was zo heet dat we eerst maar een duik in dat zwembad hebben genomen om af te koelen. Verder lekker rustig aan gedaan want morgen gaan we wat meer kilometers maken. Nog even een leuk detail: we werden ontvangen door een kerel, verkleed als vrouw. Op zich nog niet zo erg maar ze zei dat we voor een thai massage haar/hem maar even moesten bellen. Daarbij keek ze heel uitdrukkelijk naar Teun en heeft het in zijn/haar introductie wel vier keer genoemd. Ik vond het hylarisch maar Teun zag de lol hier niet van in....voor hem dus geen massage met hapy end vanavond!

15 november Om half negen vertrokken op weg naar het onbekende noorden. Wel spannend want we paseren gebied waar veel checkpoints zijn. Dit omdat de grens van Myanmar heel dichtbij is en men controleert op illigalen. We zijn de hele dag maar een keer aangehouden maar ze snapten helemaal niet wat we zeiden en wij bleven maar lachen dus mochten we doorrijden. Al snel zijn we van de hoofdweg afgegaan en tjezus wat werd de weg steil en wat veel haarspeldbochten. Teun had het idee dat hij Nicky Lauda was en daar zat ik natuurlijk niet op te wachten. Ik heb hem maar heel vriendelijk gevraagd het iets langzamer aan te doen. Deze omgeving werd vroeger veel gebruk,t voor illigale drugstransporten maar tegenwoordig schijnt het wel minder te zijn.

De lunch bestond uit thaise gerechten en voor 2,50 euro zit je buik helemaal vol. Op straat zie je veel vrouwen van de Akha stam lopen, zwarte kleding met veelkleurige entourage zoals hoofddeksels en tasjes. Ze zien er prachtig uit maar ik ben wel bezorgd over de hygiene van deze mensen, ze zien er zo smoezelig uit en hun tanden....daar groeit gewoon haar op brrrr....

Na de lunch weer op pad want we hadden besloten om naar de paudangstam te gaan. De vrouwen van deze stam hebben ringen om hun nek en na een praatje met een vrouw hoorden we dat deze ringen wel drie kilo wegen. Ik heb een set in mijn handen gehad en je moet er echt niet aan denken, jongens wat is dat zwaar. De vrouwen houden zich veelal bezig met het weven van prachtige shawls en ik kon de verleiding dan ook niet weerstaan. Niet alleen de volwassen vrouwen dragen deze ringen maar ook de jonge meisjes. Natuurlijk dragen ze nog niet drie kilo om hun nek maar toch..... We hebben een foto gezien van een vrouw zonder ringen maar dat ziet er heel raar uit, de nek is heel dun en lang.

Vervolgens zijn we nog bij een dorp van de Karen stam geweest maar het klinkt mischien raar maar als je er te veel van ziet wordt het zo gewoon. We zijn hier dan ook niet lang gebleven want ze leven van toerisme en al dat geleur met tasjes en kettingen heb ik wel gehad.

We zijn maar verder gereden en hebben enorm genoten van de omgeving, zo met z'n tweetjes rijdend tussen de theeplantages en bananenbomen door zijn we op een sukkeldrafje naar het hotel gegaan. Aan de buitenkant een prachtig mooi ding waarbij je kunt zien dat de chinezen hier veel invloed hebben behad. Veel gebouwen hebben van die prachtig glooiende daken, vuurrood en aan de gevel hangen mooie lampions. Het dorpje bestaat uit een straat en dat was het. Aan deze straat staan wel dertig theehuizen waar je de heerlijkste thee kunt proeven en kopen. We hebben eens geinformeerd wat de kosten zijn maar schrokken hier toch van en hebben besloten dat onze thee gewoon bij pickwick uit de fabriek komt en we kopen het gewoon bij ome Albert in Swifterbant, wel zo makkelijk en we hoeven niets rond te sjouwen de komende weken.

Snel de rugtassen in de kamer gestald en op weg om iets te eten en tja.....dat valt niet mee in dit gat. Er staat ook nergens een woord engels, alleen maar thaise tekens en om dan iets te ontdekken wat op een restaurant lijkt....maar het is gelukt hoor. Een soort bed en breakfast gevonden die ons wel wilden helpen. Achteraf konden we daar ook een prachtige bungalow boeken maar we waren al voorzien. Maar een kaartje meegno,en voor volgende keer, je weet maar nooit. Kosten: 600 bath voor een nacht, omgerekend ongeveer 12,50 euro. We gaan op vakantie en houden nog geld over.......

Vandaag geen foto's, het internet is niet geweldig. Jullie zullen dus nog even geduld moeten hebben.:-) :-)

Veel liefs van ons

Golden triangle - Thailand-Myanmar-Laos

16 november

Na een smerig ontbijt waarbij er meer olie op mijn bord lag dan ei, zijn we vertrokken richting Mae Ai. Dit ligt op de grens met Myanmar. Het leek een makkelijkr route maar al snel waren we op andere gedachten.....veel haarspeldbochten, hoogtes en dieptes kwamen we door dorpjes waar de tijd stil gestaan. Men leeft hier ook nog in hutjes op palen en het hele leven speelt zich buiten af. Na verloop van tijd was het nodig om te tanken en op hoop van zegen maar een dorpje ingereden. Alles stoffig maar gelukkig vonden we een soort van tankstation. Wel moest je nog met de hand de benzine naar boven pompen. Ik ben eerst maar naar een polititebureau gelopen om te vragen of het echt voor de auto was of alleen voor scooters want daar rijdt heel thailand op. Maar nee het was oke.

Snel verder gereden en de omgeving werd steeds mooier. Het leek wel of we alleen op de wereld waren zo tussen de theeplantages en bananenbomen. Best wel eng als je bedenkt dat je pech kan krijgen maar we gaan van het positieve uit. Op een gegeven moment kwamen we bij een soort loopgraven waarin de grens met Myanmar worct bewaakt, heel luguber. In de verte zagen we een grenspost en dachten dat dit de grens naar Myamnar was maar toen we daar aankwamen bleek het een checkpoint te zijn. Als je aankomt kijken de soldaten heel chagrijnig maar als je vertelt waar je naar toe wilt dan is het oke.

We'zijn deze middag wel 4 van deze posten gepasseerd en bij de laatste moesfen we ons paspoort afgeven ter controle. Wel vragen we ons af hoe jong je hier in dienst mag.......het lijkt dat de gemiddelde leeftijd bij de grensposten zo'n 14 jaar is, of ze lijken zo jong?

Wij wisten vandaag waar we naar toe wilden en rijden alle dagen al met een kaart van het land rond maar soms........is het heel lastig hoor. Langs de kant staan veel borden maar als jullie denken dat het in een, voor ons, begrijpelijke taal is: helaas. Dan kan het voorkomen dat je ergens komt waar je helemaal niet zijn wilt.....help en nu? Proberen te keren...maar het is zo druk en dan ook nog eenrichting verkeer. Dan maar net doen of je gek bent, doen buitenlanders ook bij ons in nederland toch? Door al dat gedoe zijn we verkeerd gereden en een mooie Wat (tempel) voorbij gereden.

Wel hebben we een bezoek gebracht aan het opiummuseum. Niet zo gek dat dit hier staat want de gouden driehoek dankt deze naam natuurlijk aan de opium. Wat een imposant museum waar heel duidelijk de geschiedenis werd verteld in woord en beeld. Blijkt toch maar weer dat de dutchmen weer heel actief geweest zijn in dit zo iligale circuit. Ze hebben toen nooit geweten welk effect deze rltzooi had want in oorsprong is het als medicijn in de handel gekomen.

Een paar kilometer verder wachtte ons het punt waar je de drie landen kunt zien. Ik had er wel wat van verwacht maar helaas is dit een enorme toeristische trekpleister waarbij je om de centimeter wel een marktkraampje vindt.

Snel maar verder want wij vinden het eigenlijk alleen leuk als het puur en natuurlijk is. Om die reden hebben we ook maar geen boottochtje naar Laos gemaalt. Dit kwam neer op geld voor een visum betalen, even voet aan wal zetten en weer terug.

Nu zitten we, moe maar voldaan, in een hotel waar de internetverbinding het onmogelijk maakt om foto's te uploaden. Maar......morgen zijn we weer terug in Chiang Mai en dan kan het wel weer.

Aan iedereen die ons volgt heel veel groetjes en wat ons betreft mag deze reis nog wel wat langer duren...

Terug in Chiang Mai

17 november

Vandaag weer terug in Chiang Mai. Vandaag alleen de foto's van de afgelopen dagen....we zijn nogal verreisd en hebben de laatste dag maar weinig meegemaakt.

19 november

Chiang Mai

17 november We zijn na een rondje met de auto door het hoge noorden, weer teruggekeerd in Chaing Mai. Bij terugkomst bleek dat de treinen naar het zuiden niet vertrekken vanuit Bangkok omdat er nog veel last is van de overstromingen. Nu moeten wij de 21e met de trein naar een mooi eilandje in het zuiden dus dat was even lastig. Gelukkig hebben we twee retourtickets kunnen kopen maar dit hield in dat we ook nog twee extra overnachtingen moeten boeken. We hadden immers de nachttrein waarin we zouden slapen. Nu is twee nachten extra op een eiland, in een bungalow aan het water voor ons helemaal geen straf. We hebben dit dan ook graag geboekt.

Gisteren hebben we eerst maar eens uitgeslapen tot acht uur en na het ontbijt weer een fiets gehuurd voor de hele dag. Kost toch al snel zo'n 1,25 euro........per dag.

Eerst maar weer terug naar ons koffietentje, "The coffie bug", waar ze de meest heerlijke koffie hebben. Weer even onze Amerikaanse 'vriend' gesproken die een paar maanden per jaar in Thailand woont bij en met zijn Thaise vriendin. Nu is het ongelooflijk hoeveel buitenlanders (lees oude knarren) er hier wonen met een jong Thais chicky. Soms durven we gewoon niet te kijken, het leeftijdsverschil is ZO GROOT.

Maar goed, ieder zijn meug natuurlijk en we snappen die oude kerels wel. En stiekum ook wel die jonge meiden want buitenlanders betekent GELD.

Anyway, wij op de fiets naar een lokale markt. En daar zijn er nogal wat van. De Thai staan op bijna elke hoek van de straat om iets te verkopen. Staan ze niet dan lopen ze wel door de straten met van alles en nog wat. Wij verbazen ons er telkens weer over hoe ze de gehele dag met eten bezig zijn. Of ze zijn eten aan het verbouwen, of aan het maken of eten. En de meesten die we zien zijn zo slank.......

Na een hele dag op de fiets te hebben gezeten was het ook wel weer lekker om er af te stappen. Mijn hemel, die zadels zijn niet voor nederlandse achterwerken.....

19 november Vandaag hebben we voor de hele dag een taxi gehuurd om ons in de omgeving rond te rijden. Ook hier weer een beschamende prijs van 7,50 euro voor de gehele dag en wij mogen zeggen waar we naar toe willen. Als eerste zijn we naar een soort lederbedrijf geweest waar ze tassen, riemen etc etc maakten. Aan ons niet echt besteedt. Daarna naar een zijdefabrikant geweest. Dit was heel interessant, we kregen uitleg hoe de zijde gewonnen werd, inclusief rupsen en hoe ze het garen van de cocon halen. Daarna natuurlijk even de shop bezocht en ik denk dat we iemand in Nederland wel blij gaan maken.....

Hierna maar weer in de taxi op weg naar Bo Sang, de paraplu stad. Jongens wat kunnen ze prachtige paraplu's maken van zijde en katoen. Nu vielen we met onze neus in de boter, de dames van de miss Belgie verkiezing zaten daar een paraplu te beschilderen. En wat een pers was daar bij.......

Dit atelier is eerder bezocht door lady Di.

Je ziet hier zo veel en het kost bijna niets. Je komt snel in de verleiding om van alles te kopen. We doen het maar niet want straks zijn we thuis en denken we: "wat moet je er mee".

Nog wel even grappig om te vertellen is dat de taxichauffeur bij vertrek vroeg: air or no air. Wij gingen voor dat laatste en dachten, gelukkig, die koude wind in je nek zijn we kwijt. Nou, mooi niet hoor, het eerste wat hij aanzetten was de airco. Ze doen toch wat ze willen of zou hij ons niet goed begrepen hebben?

Vanmiddag de grootse Mall bezocht die in Chiang Mai staat. We hoopten hier een beetje goedkoop een tablet te kunnen kopen voor iemand. Maar helaas, we hoorden eerder van iemand in Nederland dat het hier zo goedkoop was.....niet hoor, je betaald hier gewoon Nederlandse prijzen.

Veel liefs van ons!

Vertrek naar het mooie zuiden

20 november Al weer de laatste dag in Chiang Mai en helaas moeten we weer vertrekken. 'S Morgens op tijd er uit om nog heel veel tijd in de stad te spenderen en mqar wer snel onze 'eigen' taxichauffeur opgezocht. Hij stond al weer te wachten voor her hotel. Buiten Chiang Mai ligt een enorme berg en er boven op ligt Doi Suthep. De top is 1600 meter hoog en op deze top staat de wat Doi Suthep., een van de meest vereerde boeddhistische heiligdommen van noord Thailand en is in de 14e eeuw gesticht. Nu had ik gelezen dat er een kabelbaan naar boven ging en de planning was om daar maar mooi gebruik van te maken maar onze chauffeur zette ons bij een trap af. Nu is het niet zo vreemd om iets in een boekje te lezen waarvan in de praktijk niets meer bestaat. Ik dacht dat dit nu ook het geval was. Nou mooi niet maar daar kwamen we pas achter nadar we de 304 traptreden naar boven en beneden hadden genomen!!!!!

Maaar.....deze klim was het wel waard hoor. Wat een prachtige tempel is dit.....en vanaf de hoge berg heb je een mooi uitzicht over Chiang Mai. Hier was het niet moeilijk om drie uur rond te lopen. Nu hadden we op diverse markten en in winkeks al mooie hangertjes gezien met tekens erop. Geen idee naturlijk wat deze betekende totdat we een monnik tegenkwamen die ook met deze hangertjes stond. De vraag was snel gesteld en toen hebben we er een gekocht. Het staat voor een goed en gezond leven.....wie wil dat niet. Anyway, de monnik doet er een mooi zakje om heen en sluit vervolgens de ogen en handen en begint de hanger in te zegenen. Daarna opent hij zijn handen en geeft mij het zakje maar laat niet los. De bedoeling was dat we het zakje samen vasthielden en toen ging de zegen verder.Dit was een heel bijzondere evaring die ik beslist niet had willen missen. Wel apart om vaker deze hangers tegen te komen, het wel willen kopen maar niet doen en dan ineens......het moet zo zijn.

Op de valreep natuurlijk ook nog even een massage genomen toen we terug kwamen in de stad. Nu kunnen jullie je hier misschien geen voorstelling van maken maar op elke hoek van de straat kun je je laten masseren. In het park, in dubiueze winkeltjes, in dure salons en als je een winkel ingaat kan het zomaar zijn dat er op de stoep, naast de straat ineens tientallen massagestoelen staan. Echt lachen hoor. Nu had ik het al op veel plaatsen ondergaan maar nog nooit in het park (ik heb het nog steeds over een massage hoor!).

Ik snel op de stoel en gaan met die banaan. Jongens wat was ik blij dat het maar een half uurtje was. PIJN, PIJN, au, dit was niet lekker. Ik nog vriendelijk vragen of het wat zachter kon maar hij bleef vriendelijk lachen maar bleef net zo hard knijpen. Nu lag er achter mij een amerikaans stel wat een Thai massage onderging. Mijn hemel, ik kon ze niet zien maar die kerel gaf allerlei kreten.....oh yeh baby, come on baby....en met het nodige gekreun er bij. Ik kon het niet zien maar kreeg vreemde associaties en had meer het idee dat ik in een opname van een hp-film zat. Maat goed, het maakte wel dat ik mijn pijnlijke massage lachend ben doorgekomen.

Terug in het hotel nog even het zwempak aan, het is hier toch zo'n 35 graden. Kun je je voorstellen hoe het in de Thaise zomer is.....Na het zwemmen hadden we niet veel puf meer en zijn lekker vroeg onder de lakens gekropen, morgen om half zes op want het vliegtuig vertrekt op tijd.

21 november Zoals gepland waren we vroeg uit de veren en onze taxichauffuer stond al buiten te trappelen om ons weg te brengen. Bij aankomst vliegvel konden we gelijk inchecken en moesten we maar een kwartier wachten. Al wachtend kwamen we aan de praat met een echtpaar uit Nieuw Zeeland. Ze hadden al veel van de wereld gezien en gingen nu even een weekje naar de Filipijnen. Daarna kwamen ze weer terug in Thailand. Dan zijn wij al weer naar huis.......

We zitten nu, heel luxe, in de foyer van Bangkok airways. Heel goed geregeld hier want je kunt koffie, orangejus en eten pakken zoveel je wilt. En er zijn nog meer voorzieningen geregeld zoals free internet. We vliegen om 13:00 uur (jullie tijd 07:00 uur) naar Koh Samui. Vandaar regelen we een bootje naar Koh Pha Ngan, bekend van zijn full moon partys. We weten niet of we de ogen open kunnen houden om dat mee te maken. We blijven hier in ieder geval een paar nachten waarna we ook nog een paar nachten op Koh Samui willen blijven.

We schrijven dit op het vliegveld in Bangkok en kunnen geen foto's uploaden. Vanavond in het hotel zullen we dit weer proberen.....

Veel liefs van ons

Kho Samui en Kho Phangan

22 november Na twee goede en snelle vluchten waren we vervroegd op het ienimini vliegveld van Kho Samui aangekomen. Er was zeggen en schrijven 1 bagageband en dat was het dan ook wel. Buiten het vliegveldje was dan ook snel een taxi naar de ferry gevonden en ook een ferrykaartje was snel geregeld.

Na een leuke kennismaking met een jongen uit Nieuwzeeland, die even thuis was geweest en nu weer duiklessen ging geven zijn we op de ferry gestapt en jongens wat is het bloody hot op dit eiland en wat vochtig!

Voor de ferry van wal ging werden er zwarte spuugzakjes uitgedeeld en, heel stoer, hebben wij er niet een genomen. Het zou, volgens ons, wel meevallen. Nou, wij hadden geen last maar na een paar minuten was het al zo ver, iemand ging groen en geel naar het toilet om er vervolgens niet meer vanaf te komen. Nu waren de golven ook enorm en als de boot na een golf naar beneden ging bleef je maag nog ergens bovenin dwalen. Tja, dat geeft een raar gevoel. Gelukkig bleef ons het spuugwerk bespaard.

Nadat we aan wal kwamen stonden de taxi's ons al op te wachten en wij waren de enigen die naar de andere kant van het eiland moesten. Dan betaal je dus het volle pond omdat je een hele taxi moet huren......Dit toch maar gedaan want daar blijven staan had weinig zin en om zes uur werd het toch al aardig donker. Achter in de truck, want dat was het, was de reis een hele belevenis. Kho Phangang heeft nog niet veel geasfalteerde wegen en er is al aardig wat regen gevallen. Dit was goed te merken aan de kuilen en gleuven in de weg. Na een barre tocht van 50 minuten zijn we dan in de bungalow aangekomen.

We konden hier niet veel van zien maar het onderkomen was niet erg schoon. Nu hebben we hier toch maar geslapen maar om te zeggen dat het er leuk was......nee.

's Morgen na het ontbijt nog wat rondgelopen en de conclusie getrokken dat we het hier helemaal niet leuk vonden. Snel de koffer maar ingepakt en de kuierlatten genomen. Natuurlijk eerst nog wel even uitgecheckt...en betaald.... Nu zitten we nog twee nachten aan de andere kant van het eiland, naast de pier waar 's morgens de vissersbootjes binnenkomen. Al met al geen slechte plek om te zijn.

Nog een kleine week en dan 'mogen' we weer naar huis. Jullie zullen wel begrijpen dat we daar nog helemaal geen haast mee hebben maar ja, het werk wacht dan wel weer.....of zullen we zeggen dat we niet kunnen vliegen ivm de overstromingen.....?

Liefs van ons

Kho Phangan

23 november

Vanmorgen al weer vroeg uit de veren om foto's te maken maar het was nogal bewolkt. Dan maar even over het strand gewandeld had ik bedacht.....of toch maar niet??? Al lopend, zonder bril, dacht ik iets te zien springen in het zand. Maar ja, zonder bril zie ik vaker iets niet dan wel dus deze keer zal ik het wel niet goed hebben. Nou mooi wel...het stikte van de zandvlooien. Jakkes!

Van de schrik en jeuk bekomen maar naar het ontbijt. Nu is het zo dat ze hier de heerlijkste jus d'orange hebben, als ze er zin in hebben. Want wat is nou het geval.....ze lengen het soms aan met water. Gisteren had ik deze ervaring al in het restaurant dus ik dacht nu slim te zijn en te zeggen....no water, no ice. Ja ja, had ik gedacht. Gewoon weer een slap bakkie....

Om half negen hebben we een scooter gehuurd. Er werd gevraagd om ons paspoort af te staan als deposit maar ja, we zijn niet op ons achterhoofd gevallen. Ooit heb ik iets op tv gezien met dat kwalletje van Stegeman die een jongen ging helpen in Griekenland omdat zijn paspoort ingenomen was na schade aan een scooter. We hebben er maar voor gekozen om 5000 bath te betalen, krijgen we later wel weer terug. De scooterhuur is echt een lachertje.....3,75 euro voor 24 uur...

Dus daar gingen we. helmpje in de zitting want het is veel te warm voor zo'n ding (en hard rijden doen we toch niet) en wat denk je, in het dorp is controle en we krijgen een bekeuring! We kwamen niet meer bij want de bekeuring was 200 bath (5 euro) per persoon maar na een beetje slijmen vroeg de agent: zijn jullie familie...ja natuurlijk riepen wij. Nou toen werd het 200 bath voor ons twee. En de bekeuring was voor de hele dag vertelde hij, als we weer aangehouden werden konden we niet nog een keer bekeurd worden. Niet te geloven toch?

Het rijden met de scooter verliep voor mij niet echt vlotjes hoor, de wegen zitten vol gaten, het ding wiebelt en vaak moeten we een steile helling op of af...en dat laatste is zo eng. Ik ben telkens bang dat de remmen het begeven en veel te hard ga...natuurlijk valt het allemaal reuze mee maar soms duik je toch echt een eind de diepte in hoor. En Teun.....onze motormuis was weer helemaal in zijn elemant maar bleef heel lief achter mij rijden zodat hij mij in het zicht had.

We namen de kustroute maar dat viel nog niet mee. Heel veel borden waarop resorts worden aangegeven maar om nu te zeggen dat het voor ons duidelijk was waar we zaten...nee dus. Op een gegeven moment maar in een winkeltje gevraagd waar we waren maar daar had ze geen kaas van gegeten. Ze kon niet aangeven op de kaart waar ze zat...

Morgenochtend vertrekken we met de ferry naar Kho Samui, een tochtje van 50 minuten. We kijken er nu al naar uit want aan wal is het zo warm en vochtig dat we blij zijn als we wat wind voelen. Als we niets doen dan gutst het water overal vandaan. Heel anders dan in het noorden van het land, daar was het wel warm maar niet zo klam

Kho Samui

24 november Al heel vroeg waren wij wakker want mensen, wat heeft het gespookt vannacht. Hevige regen en onweersbuien en dat terwijl we in een bungalow boven het water zitten! Het was wel heel gezellig hoor maar soms had je het idee dat het water binnen zou komen. Toen het licht werd zagen we natuurlijk wat de zee allemaal teweeg brengt....heel veel wrakhout, kokosnoten enz op het strand. Zelfs het ongedierte heeft een onderkomen gezocht in de bungalow. We heben een ticket voor de boot van 11:40 uur maar omdat we zo vroeg zijn hebben we die gewisseld voor de boot van 9:30 uur. Best wel eng hoor die boot want het water was natuurlijk helemaal niet rustig en thuis lees je toch wel eens dat er ergens een ferry is gezonken. Maar goed...ontspan...ontspan..... Met ongeveer tien man op de boot gegaan op weg naar Kho Samui en natuurlijk wilen we niets missen en zoeken ons plekje boven op het dek. Regencape aan (doet hij tenminste ook waarvoor hij gekocht is) en we zijn op weg. De boot had al moeite om tegen de golven in te komen maar uiteindelijk waren we op weg. Mensen wat een HOGE golven. Volgens Teun zo'n vier meter hoog en de ene keer zag je de horizon en de andere keer alleen maar lucht en moest je goed vasthouden aan de reling. Denk nou niet dat alles er uitziet als bij ons op zo'n boot. Soms was er niet eens een reling en kun je zo de oceaan in glijden....

Na een enerverende boottocht van een uurtje zijn we toch veilig aan wal gekomen, niet zeeziek geweest maar wel heerlijk doorgewaaid en alles plakkerig aan ons lijf van de zilte zee maar we vonden het allebei heerlijk. Aan wal een taxi gezocht die ons naar Samui Yachtclub kon brengen. Je hoeft nooit ver te zoeken naar een taxi, ze komen vanzelf naar je toe als vliegen op de stroop. Alleen even een kwestie van onderhandelen over de prijs en je kunt vertrekken.

We zaten in een prachtige bus met lederen stoelen, overal lampjes, spiegels en blingbling.....nog nooit gezien. Volgens Teun werd de bus gebrukt voor de dames van vertier en werden de stoelen 's avonds gewoon bedden...en ja hoor. Bij het uitstappen wilde hij het toch weten en de bus was voor de pingpong girls.....lachen!

Ons laatste onderkomen is weer prachtig aan zee gelegen en alweer een moioie bungalow. Ik denk toch wel het mooiste waar we tot nu geslapen hebben. Na een rondje door de tuin van het resort een scooter gehuurd want er is genoeg op het eiland te ontdekken. Voorlopig kunnen we deze laatste drie dagen vooruit.

We kwamen onderweg een bordje tegen met 'waterval' en zijn even wezen kijken. Mensen wat een idioterie...je kunt hier op de foto met een tijger en dat arme beest ligt op een betonblok waar hij ook aan vast zit met een ketting van een meter. Voor sommigen heel normaal schijnbaar maar wij werden er heel verdrietig van. Net zls de olifanten en a en show die er gegeven werd, NIET VOOR ONS!

Er zijn nog een paar foto,s toegevoegd maar kijk dan even via de link op het vorige verslag.

Kho Samui en vertrek naar Nederland

27 november Na ruim drie weken zit onze reis er al weer bijna op. Dit moment willen we altijd zo lang mogelijk vooruit schuiven maar ja...het vliegtuig wacht niet.

Afgelopen dagen hebben we ons prima vermaakt op de gehuurde scooter. van 's Morgens een uur of half negen tot vier uur in de middag waren we op pad en dat was natuurlijk helemaal leuk. Ook erg prettig omdat het hier ongekend warm en klam is en je op een scooter nog een heerlijk windje hebt.

Veel spannende dingen hebben we niet meegemaakt. Over het algemeen rustig aan gedaan, we hadden al zo veel gezien in de weken ervoor en we willen natuurlijk wel uitgerust thuis aankomen.

Als laatste hebben we vanmiddag een heerlijke massage op het strand gehad, wat kan ons het schelen. Wel een stuk duurder omdat het in het resort is maar ach, de laatste Bath's maar opgemaakt. En dan moeten we ook afscheid nemen van die overheerlijke fruit-shakes......en het thaise eten. Gelukkig hebben we thuis een thais kookboek en we zullen zeker met genoegen hier wat recepten uit gaan maken.

We hebben heerlijke weken gehad en zullen met moeite afscheid nemen van het heerlijke weer, de vriendelijke mensen en het lekkere eten.

Voor ons vertrek was men benieuwd welk land we mooier, fijner of wat dan ook zouden vinden: Thailand of Zuid Afrika.

Voor mij was het al snel duidelijke maar Teun heeft er wat langer over gedaan. Zonder negatief te zijn over Thailand kiezen we allebei voor Zuid Afrika. Deze laatste heeft een vast plekje in ons hart. Maar.......Thailand was zonder twijfel heerlijk om te zijn.

Iedereen heel hartelijk bedankt voor jullie belangstelling en berichtjes de afgelopen weken. Wij vonden het heel leuk om jullie op de hoogte te houden al is het soms wel lastig geweest qua internet.

Veel liefs van ons en wie weet uit welk land we de volgende keer wat mogen schrijven.