Thailand en Cambodja 2012

Klik hier voor de foto's

Het is bijna zo ver

21 oktober

Nog even en dan vertrekken wij naar Thailand met een kort bezoek aan Cambodja.

Wanneer? van 1 november tot 1 december 2012.

Waar in Thailand? De Isaan, een gebied in het noordoosten van Thailand waar boeren rijst verbouwen en waar de Mekong voor prachtige uitzichten zorgt. Ons laatste weekje gaan we relaxen op Koh Chang, een eilandje in de buurt van Bangkok.

Dag 1 Schiphol

24 november Om 5.45 uur ging de wekker...…eindelijk was het zo over. Om 6.45 uur met de bus en aansluitend de trein naar Schiphol. Waarom zo vroeg al het vliegtuig pas om half 1 vertrekt? De dag voor vertrek zag ik dat we de, door ons bestelde en betaalde, stoelen met extra beenruimte niet meer hadden. Om toch nog iets te kunnen regelen dan maar heel vroeg naar vliegveld maar helaas…deze vlucht ging het niet meer lukken, maar we krijgen wel ons geld terug werd ons gezegd met de, oh zo bekende, oosterse glimlach! Nou lekker dan, 11 uur opgerold in het vliegtuig…

Dag 2 Pak Chong

04 november De vlucht verliep goed en om 07.00 uur lokale tijd zijn we geland op HongKong. Na twee uur wachten vertrokken we in een ander toestel naar Bangkok. Deze vlucht duurde 2.5 uur. Best wel gaar, we zijn al 15,5 uur onderweg en we zijn nog niet op onze eindbestemming. Eerst even geld regelen en een simkaart. Niet bij nagedacht dat we nog met de creditcard borg moesten staan hebben we de daglimiet opgenomen waardoor de borg voor de auto er niet meer af kon….stom stom…dan maar contant betalen. Aangekomen bij de auto moesten we toch wel toegeven dat een Toyota Vigo een enorm bakbeest is. We komen niet eens boven de auto uit maar hij rijdt heerlijk. Het is een automaat en als je gas geeft hoor je de motor brullen…ik denk dat Teun onze BMW er zo voor in wil ruilen.

Na een rit van 3 uur zijn we aangekomen in het Khao Yai national park. Natuurlijk hopen wij wilden olifanten tegen te komen maar helaas hebben we alleen heel veel apen gezien. Na een tocht door het park hebben we een slaapplekje gevonden in Khao Yai Garden Resort (http://www.khaoyaigardenlodgekm7.com/). Een heerlijk plekje met veel groen. Moe maar voldaan en met heel veel zin in wat er nog komen gaat deze maand zijn we na ongeveer 20 uur reizen heel snel ons bed in gerold.

Dag 3 Pak Chong

04 november Vannacht het klokje rond geslapen en om 10.30 uur pas aan het ontbijt. Vandaag staat een rit door de omgeving op het programma. Deze omgeving ziet er, afgezien van het Khao Yai national park erg dor uit. Overal zien we aan de kant van de weg de, oh zo bekende, eetstalletjes staan. Omgekeerde oliedrums doen dienst als barbecue en de rook zie je al van verre. Onze eerste gekochte kippenspies bleek na een hap toch niet zo gaar, vriendelijk gedag gezegd tegen de dame van de kip en hem in de auto maar in een vuilniszakje gedaan. We zijn dan wel ingeënt voor buiktyfus maar tegen voedselvergiftiging valt niet veel anders te doen dan erg voorzichtig zijn met eten. Uiteindelijk hebben we op een lokale markt de ‘schade’ weer ingehaald en een overheerlijke kipspies met ananas en dito chilisaus gescoord.

Toch ook nog even het Khao Yai national park in geweest, je weet maar nooit of de olifanten zich nog aan ons willen laten zien…..helaas, weer niet. Wel zijn er tientallen apen die, als je de auto uitgaat, alle geparkeerde auto’s opspringen in de hoop dat een raampje open staat en ze iets te eten kunnen stelen. Je merkt wel dat ze mensen gewend zijn, ze blijven gewoon vlak naast je zitten.

Op de terugweg nog even wat boodschappen gehaald en een poging gedaan om geld te pinnen. Dat blijkt in dit deel van Thailand nog niet zo makkelijk. Na het hele ritueel gehad te hebben zeg de automaat gewoon: transaction canceled. Met nog maar 100 euro in de knip en een reis voor de boeg van ruim 250 km vond ik dat niet echt fijn. Maar goed, morgen weer proberen bij de ATM bij een 7/11.

Dag 4 Petchabun

04 november Na een beroerde nacht, we zijn nu eenmaal niet gewend om op een plank te slapen (wat een knetterharde bedden zeg) waren we al weer vroeg uit de veren. Rond half acht zaten we alweer buiten met een kopje thee en koffie. Na het ontbijt de laatste dingen ingepakt en op weg naar Phetchabun, zo’n 227 km verder. Dit zal een reis zijn van ongeveer 5 uur. Onderweg al wel gezien dat het landschap verandert in mooi groen met bergen. Veel mais en bloemen langs de weg. We blijven ons verbazen, op de snelweg kom je zowel scooters, voetgangers als marktkraampjes tegen. Geen wonder dat het sterftecijfer in het verkeer zo enorm hoog is!

Onderweg ook nog weer geprobeerd om te pinnen maar helaas, ook nu lukt het weer niet. Ik begin me wel een beetje zorgen te maken…het zal toch niet dat mij creditcard is geblokkeerd of dat het hier gewoon niet werkt? Dan maar even vragen, we gingen toch koffie drinken. Voor Thaise begrippen zagen we een behoorlijk chic tentje waar op de kaart een overheerlijk espresso te zien was. Keuze was dus snel gemaakt, zou je denken…..wij bestellen maar de dames achter de toonbank zaten ons aan te kijken of we van een ander planeet kwamen. Ze kijken hulpvragend naar elkaar, betrekken er dan ook nog een klant in en zowaar, deze klant kent een beetje engels. Een beetje moe je zien als bijna niets omdat ze engels spreken met een Thais accent en dat is dus bijna niet te verstaan. Anyway, de espresso was wel heerlijk dus wij zeuren niet. Gelijk maar aan deze klant gevraagd waar een bank is, nou 2 uur verder dus….in een groot winkelcentrum. Wij hebben tot onze verwondering dit winkelcentrum heel snel gevonden en ja hoor, gelukkig deed deze pinautomaat het wel. Dat belooft niet veel goeds voor de komende tijd, de omgeving wordt steeds minder toeristisch….

Rond 15.00 uur hebben we een hotel gevonden (http://homeland-resort.com/). Gelukkig is het een doorgangshotel, het zwembad zit vol met lokale jeugd. Voor ons weer tijd om wat aan ons weblog te doen. en morgen...tijd om richting de Mekongdelta te gaan

Dag 5 Chiang Khan

05 november Al heel vroeg zaten we vanmorgen aan de koffie/thee, zo ongeveer om half zeven. Rond half acht zijn we, zonder ontbijtje vertrokken. De keuken was nog niet open maar, omdat we zeker 5 uur onderweg zouden zijn, hebben we dit maar overgeslagen. We scoren onderweg wel iets.

Zodra we Phetchabun uit zijn zien we het landschap al veranderen, veel rijst- en maisvelden. Overal op het land wordt hard gewerkt. Het is soms wel aandoenlijk, in dikke kleding en mutsen tot over de oren getrokken wordt op het land gewerkt. Het zal wel voor de zon en het stof zijn maar oh...wat zullen ze het warm hebben.

We zijn richting Loei vertrokken en al snel zijn we deze 'grote' weg zat en besluiten af te dwalen en een bergweg richting Laos te nemen. Na uren te hebben gereden en soms kilometers geen mens tegen gekomen vinden we ineens midden op onze weg een paar wegblokkeringen. De kaart geeft aan dat de weg wel doorloopt maar je mag er niet langs. Teun wilde nog wel een gokje wagen maar dat leek mij geen goed idee. Deze weg leidde naar het grensgebied van Laos en ik had geen zin in een groot geweer op ons gericht. We hebben uiteindelijk maar gekozen voor een andere duistere weg, vol hobbels, wegeslagen stukken asfalt en geen mens te bekennen. Maar....uiteindelijk was hij daar dan.....de mighty Mekong river. Wat een enorme rivier en wat een prachtig uitzicht op Laos. Wij willen wel naar Laos toe maar dan verloopt ons 30 dagen visum en we krijgen een 15 dagen visum er voor terug omdat we weer over land binnen komen. Dan maar gewoon van het prachtige uitzicht genieten.

Na nog een tocht van een uurtje zijn we in Chiang Khan aangekomen. Een guesthouse was niet lastig te vinden, de plaats bestaat uit 2 straten en alle overnachtingsplaatsen zitten naast elkaar. We hebben een guesthouse gevonden met een kamer en balkon met iitzicht op de Mekong.....prachtig! Helaas hebben ze geen eigen website dus jullie moeten mij maar geloven.

Nog steeds is het boven de 30° en na een wandeling van een half uur ben je echt wel verlept. Maar...gelukkig is daar de tuktuk die ons wel door het dorpje wil rijden. Tja...dan wordt het lastig want niemand kent engels en wij nog steeds geen thais. Dan maar een denkbeeldige tekening gemaakt op een steen, een paar keer met mijn vingers wat bewegingen gemaakt en zie, ze moeten toch wel erg hard nadenken over wat we willen maar uiteindelijk valt het kwartje.

Al snel na het instappen komt Teun er achter dat hij zijn bril is verloren. Uiteindelijk hebben we hem weer terug gevonden maar in 5 stukken en niet meer te repareren. Snel foto gemaakt voor verzekering en afscheid genomen van het 'slachtoffer'. Gelukkig had hij een reserve-exemplaar in de koffer. Wat overigens wel grappig was is, toen de mensen op straat in de gaten hadden dat hij zijn bril kwijt was (twee rondjes rond je ogen maken) er zo een stuk of tien thai op af komen om te helpen zoeken.

Reizen maakt hongerig en we hebben stad en land afgezocht naar een fatsoenlijk plekje om te eten. We dachten dat dit gelukt was toen we een, voor thaise begrippen, strak restaurant hadden gevonden. Al snel moesten we opgeven wat we wilden....lijs e chi of noele e chi...zou het het gewoon rijst en noedels met kip zijn? Het er maar op gewaagd en binnen twee tellen stond het op tafel. Mijn rijst met kip zag er niet uit, het smaakte naar niets en was koud. Om de kok maar niet te beledigen heb ik de helft opgegeten. Het menu van Teun zag er wat beter uit en smaakt ook beter. Och, we zullen maar niet zeuren voor die twee euro, inclusief cola. Je kunt dus niet overal lekker eten....

Je kunt hier trouwens wel voor een appel en een ei je helemaal te buiten gaan aan eten en drinken. Vanmiddag twee flesjes cola gekocht voor €0,50 samen.

Dit was het weer voor vandaag, morgen gaan we de omgeving verkennen.

Dag 6 Loei en Pak Chom

07 november Vandaag een rustige dag, we hebben inmiddels ongeveer 1000 km gereden in totaal. Vanmorgen wel heel vroeg wakker door de hanen van de buren, zelfs mijn oordopjes hielpen niet. Dan er maar uit en van de dag genieten. Eerst een ontbijtje bij de overburen, dit was sober maar wel heerlijk! Soms kun je al heel blij worden van een minuscuul klein kopje thee en een geroosterd broodje.......

Na dit ontbijt dan toch maar in de auto en op weg naar Loei. Hier zou, bij de brug over de rivier, een grote markt zijn.....zou....want dan moet je er wel om 06.00 uur zijn en wij arriveren pas rond 10.00 uur en we hebben er nog net iets van mee kunnen krijgen. Het was wel weer ff een diepe teug lucht en glimlachend door het open riool lopen. Ik kwam aan de praat met een thaise die een beetje engels kon. Ze pakte een pakketje bananenbladeren met strikjes er omheen, je ziet ze overal maar ik had geen idee wat er in zat. Nu weet ik het want voor ik het wist was het in stukjes gehakt en kwam er een soort worst uit, gemaakt van varken. Nu moet je je indenken dat het een soort slager was waar ik stond en op de kraam de hele varkenskoppen, -oren en -tongen lagen. Ze vertelde dat daar de worst van was gemaakt en.....jawel....ik kreeg het kado! Nu wil ik een gegeven varken niet in de bek kijken en het gebaar was zo lief dat ik toch een heel stuk worst heb gegeten, het smaakte ook nog lekker. En dat onder het oog van de toekijkende varkenskop.....Och...... tis is Thailand.

Het was 37° en te warm om door de stad te lopen. Snel de auto weer in en een tocht over het platteland. Via een andere route zijn we in Pak Chom aangekomen, een slaperig dorpje aan de Mekong. Op ons gemak weer terug naar het hotel, even door een soort winkelstraatje gelopen en de meest lekkere gebakken banaan met krokant korstje EVER gegeten.

Nog even iets geprutst aan onze foto's maar om een uur of acht gaat bij mij het lichtje uit. Dat doen we dus een andere keer. En morgen? Dan gaan we naar Nong Khan waar de Friendshipbridge tussen Laos en Thailand is.

Dag 8 en 9 Nong Khai

10 november Dag 8 Het is zo warm dat we niet zo veel kunnen doen. Wel hebben we dag 8 wat van de omgeving bekeken maar dan wel in de auto. 's Morgens op ons gemak in de tuin van het guesthouse een ontbijtje genomen. Het guesthouse wordt door de Lonely Planet aangeraden blijkt, dus het is toch nog behoorlijk druk geworden. Maar, zoals op zoveel plaatsten hier gaat alles erg relaxt en niemand maakt zich drukt. DAT is waar we voor op vakantie zijn gegaan....

Een paar kilometer buiten de stad ligt een ludiek en bizar beeldenpark: Sala Kaew Ku. Het staat vol met surrealistische beelden met zowel Budhistische als Hindu invloeden. We lopen met verbazing van het ene 30-meter hoge beeld (een 7 koppige cobra die waakt over een slapende buddha) naar het andere (een reusachtige guardian met een vissenstaart, knagend op het hoofd van een slachtoffer).

In beeldenpark Sala Kaew Ku.

We laten een extra donatie achter, want dit moet echt in stand gehouden worden. Luan Poo Boun werkte hier 20 jaar aan tot zijn dood in 1996. Hij ligt, gebalsemd opgebaard, in het hoofdgebouw. Best een raar gezicht, de Thai hebben het deel waar hij ligt, versierd met kerstverlichting en knipperende rode, blauwe etc lampjes. Te bizar eigenlijk, het lijkt wel een kermisattractie.

Onderweg ergens iets gegeten en op tijd weer het bed in, morgen hebben we weer een reisdag.

Dag 9 Vandaag stond een mooie route langs de Mekong op het programma dus we hadden er weer veel zin in. We hadden gelezen van een Homestay zo'n 275 kilometer verderop en wilden proberen of ze daar nog een plekje voor ons hadden. Een Homestay wil trouwens zeggen dat je bij mensen thuis logeert, meehelpt waar nodig (engelse les geven, helpen in de keuken of op het land).

Na ongeveer 275 kilometer gaf Google maps aan dat we gearriveerd waren....ja ja. We stonden helemaal achteraf in de middle of niks en niets in de omgeving te bekennen wat er op lijkt. Dan maar vragen....ook niks, ze spreken geen engels en als je iets vraagt gaan ze heel lief lachen en grinniken maar er komt niets uit waar wij wat mee kunnen.

Dan maar gebeld met het nummer wat we op de site van de Homestay (hadden gevonden. Gelukkig nam iemand de telefoon op en vroeg waar wij zaten....weten wij veel...in ieder geval waren we wel een politiebureau voorbij gereden. Wij daar maar naar toe en telefoon aan een agent gegeven. Ik wil jullie de beschrijving van de agent niet onthouden (helaas durfde ik geen foto te nemen). Zwarte broek met heel veel vlekken....op slippers met erg vieze voeten......wit t-shirt met heel veel vlekken.....pukkels op het gezicht waaruit haren groeien van zeker 10 cm (is echt niet gelogen en komen we hier heel veel tegen, ook bij vrouwen).....en dan die adem.....zelfs een waterbuffel zou er nog van onder zeil gaan.

Anyway, met onze beste glimlach hebben we het ' gesprek' gevoerd en wist hij ons te vertellen dat we nog zo'n 2 uur verder moesten zijn......das lekker! Het was al 16.00 uur dus als we er voor donker wilden zijn moest het gas er wel op.

Na een race van 1,5 uur waren we dus in het plaatsje Pla Kla aangekomen maar nu nog de Homestay.....We hebben gewoon wat jongelui aangesproken die buiten zaten te eten en ze waren zo lief om ons voor te gaan in de auto. Maar goed ook, het duurde nog zeker een half uur voordat we (in de rimboe) op de plaats van bestemming waren aangekomen.

En ja hoor, we vielen met onze neus in de boter, er was een verjaardag en of we deze mee wilden vieren, compleet met Thaise dans etc.

De gedachte van de eigenaresse van deze Homestay (het is een enorme farm met veel grond en een aantal meren) is: helpen van kinderen die het nodig hebben. Ook als mensen aanbellen kun je er altijd terecht maar de kinderen staan op de 1e plaats.

Wij blijven hier even om ons te mengen onder te thai, dat vinden we allebei toch het leukst.

Dag 10 en 11 Pla Pak het binnenland

12 november Dag 10 Wakker worden met de zon op je hutje, de kipjes hoor je in de verte scharrelen en je logeert bij een bijzondere vrouw. We hebben geen idee wat de dag ons gaat brengen en we laten het maar over ons heen komen.

Na het Thaise ontbijt, bestaande uit rijstsoep met een eitje, dan nog iets met tauge en verse groente en als toetje een stuk watermeloen vroeg ze ons of we aanwezig wilden zijn bij een Thaise crematie. Ze vertelde dat dit in de open lucht plaats vindt en iedereen welkom is.

We hoeven hier niet lang over na te denken ook al is het voor de thuisblijvers misschien een beetje luguber. Wij zijn hier om het thaise leven te leren kennen en dit is een onderdeel er van. Rond 14.00 uur zijn we vertrokken en kwamen de stoet onderweg al tegen. Deze stoet wordt voorgegaan door een tiental monnikken met daarachter 8 meisjes in het wit gekleed. Alles is met elkaar verbonden met een wit lint, wat staat voor de verbinding met buddha. Daarachter de lijkwagen em de familie. De meesten in het zwart maar wie aan wilden schuiven kon meelopen (korte broek, werkkleding etc etc.) Huilen wordt niet gedaan, de man die overleden was keert weer terug bij buddha en dat is een feest.

Aangekomen op een open plaats in het bos wordt de overledene op een soort altaar geplaaatst en vinden de plechtigheden plaats. Als dit alles achter de rug is kijken sommigen nog even bij de overledenen, maken er foto's van en wordt hij door monniken besprenkeld met kokosnootmelk. Daarna wordt het meeste weer afgebroken en gaat de jerrycan met benzine over het altaar waarna deze in brand wordt gestoken.

Wij werden hartelijk verwelkomd en kregen regelmatig drankjes aangeboden. Ook werd niet vreemd gekeken naar die witte farang die foto's kwam maken, ze vonden het juist heel mooi dat we er waren. Al met al een bijzondere belevenis. We zijn vertrokken toen het vuur redelijk brandde maar we wilden niet wachten tot het einde.

Dag 11 Vandaag een relaxdag. Samen met Min, een schattig meisje van 12 (ze lijkt 6 maar heeft de wijsheid van een 16 jarige) wat we hebben leren kennen bij deze Homestay en die hier het weekend altijd is, zijn we wat rond gaan toeren. Wij hopen dat ze een goed leven krijgt want het is heel normaal in dit deel van Thailand dat de ouders de dochters 'verkopen' aan buitenlanders of ze gaan naar de toeristische steden voor prostitutie.

Hierover hebben we ook gesproken met Wi, de gastvrouw die deze kinderen onder haar hoede heeft en ook schoolgeld betaald voor ze. Wi geeft aan dat ze zo goed mogelijk voor haar kan zorgen maar kan de beslissingen van de ouders niet beinvloeden. Het draait allemaal om geld. Ik wil op dit blog niet al te veel ingaan op wat we hier gezien hebben, dit moet nog steeds een leuk vakantieblog zijn maar ik vind het wel hartverscheurend.

We hopen vanavond of morgen de foto's van de afgelopen dagen te kunnen plaatsen, dat is hier vanwege ontbreken van wifi niet gelukt.

Dag 12, 13 en 14 Mukdahan

14 november

Dag 12 en 13

De afgelopen dagen is het wat stil geweest. Ditkomt omdat we een heerlijk luxe plekje hadden aan de Mekong, http://mukdahan-manor.com/index.html. We hebben de 1e twee weken zoveel gedaan en gezien dat we besloten om het er maar eens van te nemen. Wel gefotografeert maar vooral lekker lui zijn en veel lezen.

Soms zoeken we een tankstation op met een Amazoncafe, hier schenken ze heerlijke espresso en maken ze de lekkerste smoothies.

We zijn de afgelopen week nog 1 hollander tegengekomen, onze teller staat nu op 2. Deze hollander woont al ruim 40 jaar in Thailand en vond het heerlijk om weer eens nederlands te spreken. Wij vonden het erg leuk om met hem te kletsen, hij had zoveel meegemaakt tijdens zijn werk dat het niet erg was dat hij is blijven plakken. Normaal zijn we helemaal niet zo van de gesprekjes met andere hollanders maar we maakten graag een uitzondering. We vroegen wat hij miste aan Nederland, daar was 1 antwoord op: rookworst.

Dag 14 zijn we vertrokken naar SiSaKet, een grote stad waar we liever niet zijn maar deze stad gebruiken we als tussenstop. We zijn nog wel even van de gebaande paden afgegaan en hebben leuke contacten met de locals gezocht. Ze vinden het helemaal leuk als we foto's maken en ze laten zien. Ook het 'praten' met handen en voeten is een giller maar lukt ons aardig.

Morgen vertrekken we richting Surin om het olifantenfestival bij te wonen. Voordat we naar Surin gaan morgenochtend gaan we eerst naar een heel klein plaatstje, genaamd Khun Han, hier is van duizende bierflesjes waaronder die van Heineken een tempel gemaakt: http://www.thailandblog.nl/toerisme/tempel-bierflessen/

Dag 15 Bierflestempel en olifanten

16 november Dag 15

Vanmorgen op tijd vertrokken, we hebben een reis van meer dan 3 uur voor de boeg maar eerst willen we nog naar de bierflestempel. Dit is een omweg van 1 uur maar dat hebben we er graag voor over.

De ‘Bierflessen Tempel’ in Khun Han dicht bij de Cambodjaanse grens, staat ook bekend onder de naam ‘De tempel van een miljoen flessen’. De officiële naam is Wat Pa Maha Chedi Kaew, de tempel is de droom van een monnik.

Op zich is het niet bijzonder dat er een gebouw is gemaakt van gerecyclede bierflessen, maar vooral het opmerkelijke ontwerp van het tempelcomplex maakt het uniek. Er is gebruik gemaakt van Heineken en Chang (thais bier) bierflessen. Het is een mooie combinatie van bruin en groene flessen

De milieuvriendelijke Theravada monniken van de Wat Pa Maha Chedi Kaew zijn al in 1984 begonnen met het verzamelen van bierflesjes. Tot die tijd werden de afgedankte flessen alleen gebruikt voor het maken van decoraties.

De geruchten gaan dat een monnik al het zwerfvuil meer dan zat was en hij de lokale bewoners gevraagd heeft om lege alcohol flessen in te zamelen. In de loop der jaren nam het aantal bierflessen fors toe. Op een dag werd er besloten om de flessen te gaan gebruiken als bouwmateriaal. De flessen werden verwerkt in het beton. Met de hulp van de lokale gemeenschap, zijn de monniken in staat geweest om hun prachtige tempel van bierflesjes te bouwen.

Tot dusver bestraat de ‘Bierflessen Tempel’ uit een complex van maar liefst 20 gebouwen die bijna geheel uit bierflessen bestaan. Het complex omvat gebedsruimten, een crematorium, een watertoren, toiletten voor toeristen en de tempel.

De belangrijkste tempel is een ingewikkeld ontwerp, die voor een deel over het water is gebouwd. Er zijn ook verscheidene bungalows, die dienen als onderkomen voor de monniken, zowel binnen als buiten het complex. Niets gaat hier verloren, want zelfs de mozaïeken van Boeddha zijn gemaakt van gerecycled flessendoppen! Er zijn in totaal naar schatting 1,5 miljoen bierflesjes gebruikt!

We hebben hier een tijdje rondgelopen, gesproken met de monniken en te snel was het weer tijd om te vertrekken.

Om een uur of drie kwamen we in Surin aan. Het was al heel druk in de stad omdat het festival de andere dag zou plaats vinden. We hadden in een stadje zo'n 45 kilometer verderop een hotel geboekt maar wilden het toch nog in Surin zelf proberen. Met dank aan Agoda en Google maps wisten we al snel een straatnaam te vinden en op goed geluk....ja hoor, met pijn en moeite een kamer voor 2 nachten. 's Avonds al even op verkenningstocht geweest en bij toeval in het olifantenkamp terechtgekomen. Hier overnachten de mahouts met hun dieren en het werd er al aardig druk. met toestemming van de militairen mochten wij daar gewoon doorheen wandelen!

Na onze eerste kennismaking met de olifanten van Surin rolden we al snel ons bed in....alhoewel bed....als je gaat liggen hoor je....kloenk....het is het matras wat ligt als een plank. Maar goed, het zijn maar twee nachten op een mensenleven dus dit overkomen we ook wel. Morgen weer de hele dag tussen de olifanten.....

Dag 16 Olifantenfestival in Surin

16 november

We waren bang dat we iets zouden missen dus om zeven uur in de ochtend waren wij al op weg naar de stad. Overal waar we zagen was al veel bedrijvigheid en op de rotonde waar de olifanten het eten krijgen waren de eerste mensen al op de tribunes gaan zitten. Maar liefst 300 jumbo’s trekken tijdens dit festival in een bonte stoet door de straten van de stad.

Dit jaar vinden de hoogtepunten plaats op vrijdag 16 november, zaterdag 17 november en zondag 18 november. Op vrijdagmorgen trekken de olifanten door het centrum van de stad naar de rotonde met het olifantenmonument. Voor de eretribune met hoogwaardigheidsbekleders staat een uitgebreid feestbuffet opgesteld: niet voor de bobo’s, maar voor de jumbo’s. Het gehele evenement is rijkelijk voorzien van Thaise folklore met muziek en dans. Het publiek kan tussen de olifanten lopen en ook een ritje maken op een olifant. Rond de rotonde heerst een feestelijke stemming met veel eet- en drinkstalletjes. En daar liepen wij tussen....wat een drukte en wat was het warm vandaag (om 17.00 uur nog 38 graden....)

Tussen 8.00 en 9.00 uur was het tijd voor de folkloredansers en muzikanten, dat was al een spektakel op zich.

Daarna kwamen de olifanten de hoek om. Als eerste degenen met de hoogwaardigheidsbekleders (ze houden hier nogal van status en strepen). Daarna mochten alle olifanten aanvallen op het fruit wat in lange rijen op tafels uitgestald lag. Wat een dikke pret voor die beesten en natuurlijk voor de toeschouwers: waar kun je je begeven tussen zo ongeveer 300 olifanten???

Wij hebben ons vandaag prima vermaakt en hadden van al dat geloop geen voeten meer over. Uiteindelijk hadden we een plekje gevonden waar we wat konden drinken en een toiletbezoek was ook heel nodig....tja en waar vindt je hier een toilet...nou, gewoon achterin. Ik heb maar geen foto gemaakt, de nood was heel hoog dus ben ik er maar gaan 'zitten'. Ik kan jullie wel vertellen dat de varkens in hun hok het nog beter voor elkaar hebben maar nood breekt wet zullen we maar zeggen!

Morgen vertrekken we richting Cambodja. Ik heb zojuist maar een bed&breakfast besproken. Helaas heb ik me vergist in de datum zodat we morgen nog een dag langer in Thailand zullen zijn....of we gaan toch maar en vinden voor 1 nacht nog wel een plekje. Wat we gaan doen is dus nog een verrassing en laten we van de dag afhangen.

Cambodja 1

Klik hier voor de foto's

22 november Dag 18 Gelukkig is net toch nog gelukt om de 18e naar Cambodja te vertrekken. Om half acht was onze chauffeur er al, een half uur te vroeg want we hadden het ontbijt nog niet op.

Met veel gedoe onze bagage op de tuktuk geladen en off we go to the border. Wat een drukte met al die mensen die lopend vanuit Cambodja komen lopen met handkarren etc. En dan die mannen die je wel willen helpen met een visa....jaja, en daar een flinke fooi in hun zak steken. Ik had me al aardig ingelezen en wist dat je gewoon aan de grens zelf je visa kon halen. Kost $20,- plus 100 bath voor de zak van de douane....gek land.

We hadden vooraf toch maar via internet een guesthouse geboekt en met de eigenaar afgesproken dat een taxi ons bij de grens zou ophalen. Dit liep allemaal op rolletjes en na een rit van twee uur waren we op de plaats van bestemming, Siem Reap: http://siemreaproomsguesthouse.com/

Het was nog vroeg, 11 uur, dus na het inchecken zijn we snel op pad gegaan om het stadje te verkennen. Het is weer heel anders dan Thailand, hier zijn in ieder geval terrasjes waar je heerlijk een fruitsapje kan nemen en heerlijk kunt eten (Vietnamees, Khmer, Cambodiaans). Na een eerste rondje in de tuktuk zijn we vroeg het bed in gegaan, morgen om acht uur worden we opgehaald om naar Angkor Wat te gaan. Helaas was het niet gelukt om de zonsondergang vandaag te zien, het regende heel hard....

Dag 19 Vanmorgen na een heerlijke nacht slapen en een goed engels ontbijt kwam onze tuktukdriver ons ophalen. De bestemming vandaag is Angkor Wat. Even nog getwijfeld welke toegangspas we zouden nemen, 1 of meerdere dagen. Besloten om het maar op 1 dag te houden, willen we later nog een keer dan halen we wel weer een nieuwe.

Als eerste de Angkor Wat bezocht, wat een enorme tempel is dit, hij staat wel in de steigers omdat ze hem aan het restaureren zijn. Na ruim een uur gelopen te hebben en drijfnat van het zweten (daar hoef je je niet eens voor in te spannen, het gutst van je lijf) naar de volgende tempel, Tha Prohm....Deze tempel werd gedurende de twaalfde en de dertiende eeuw gebouwd.

De boom, die de tempel overwoekerd is een wurgvijg. Hij heeft lange luchtwortels en dreigt de tempel te verstikken. Men heeft besloten de bomen niet weg te halen, omdat het één is met het oerwoud. Een andere naam voor deze boom is de banyan-boom. Dit is de boom, waaronder Boeddha zijn "verlichting" heeft ontvangen.

Deze tempel is te zien in de film Tomb Raider met Angelina Jolie. Teun heeft nog gekeken of ze nog rondliep maar helaas, alleen maar veel Japanners en Russen gezien. Na deze twee tempels geloofden wij het wel, moe maar voldaan werden we afgezet bij ons guesthouse, morgen weer een dag.

Na een korte siesta zijn we Pubstreet even in gegaan om iets te eten en daarna, na een heerlijke MaiTai een verslag schrijven, foto's uitladen en slapen. Morgen gaan we naar het TonleSap meer om de vissers aan het werk te zien. Wat de dag verder zal brengen wachten we gewoon maar af.

Cambodja 2

22 november

Dag 20 Vandaag naar het TonleSap meer en we hebben er erg veel zin in. We hebben inmiddels onze eigen tuktuk chauffeur, Vi. Volgens mij heet hij anders maar hij reageert op deze naam dus het zal wel goed zijn.

Het leven voor de toerist is in dit land wel wat duurder dan in Thailand. Wij laten de pret hierdoor niet bederven, we zijn hier en willen doen waar we voor gekomen zeijn. Zoals gezegd naar het Tonlesap meer. Dit is het grootste meer van Azie. Bij veel regenval schijnt het in oppervlakte te verviervoudigen. Ook de diepte neemt enorm toe. Maar eerst komen door een dorpje, Roulous, waar we even over de markt lopen. Van thuis had ik weer een tas vol tpennen en boekjes meegenomen en die gegeven aan de kleine kinderen. Zo mooi om die glunderende koppies te zien als ze op een drafje naar moeder of oma rennen om de buit te laten bewonderen.

Vervolgens naar het meer, als wij er zijn is de waterstand niet extreem. We stappen in een boot om het meer op te gaan waarbij we langs paalwoningen komen. Kinderen springen naar hartelust van de trapjes of uit bootjes, ze zijn aan het zwemmen, vissen of roeien. De vaders zijn druk met voornamelijk hangen in de hangmat terwijl de moeders bezig zijn met het eten en de kinderen.

Tenslotte stoppen wij bij een drijvend restaurarant en stappen over op een soort boomstamboot. We worden door twee vrouwen door the flooded forrest geroeid. Een magisch moment, je hoort alleen de roeispanen in het water en de stilte terwijl we tussen de bomen door peddelen. Na een poosje komen we weer terug bij de boot die ons terug brengt naar onze tuktuk chauffeur.

Wij willen nog wel meer zien van dit bijzondere land en samen met hem rijden we door de rijstvelden en slaperige dorpjes waarbij kinderen aan de kant van de weg naar ons staan zwaaien. Buffels grazen sloom aan de kant van de weg, en soms rijdt er iemand op een foets over het stoffige rode zandpad. Het lijkt wel een film zo mooi en je komt geen toerist tegen. Na deze rit weer terug naar het hotel maar eerst een sprinkhaan en kikker gegeten. Mmmmm....dat smaakt echt niet raar hoor. Niet iets om elke dag te doen maar om te proberen....

We hebben zoveel foto's gemaakt die we uit moeten zoeken en morgen weer een dag......en ook wij moeten het rode zand van ons lijf spoelen, we lijken wel Himba's uit Afrika!

Dag 21

The countryside van gisteren is ons zo goed bevallen...we willen meer!!!! Om acht uur staat Vi onze tuktukman weer voor de deur en we gaan weer op pad. Wij willen naar een drijvend dorpje in de buurt. Al tuktukkend rijden we weer tussen de rijstvelden waar de buffels soms je pad kruisen als ze oversteken. De mensen zijn erg druk met het planten van de rijst, wat een werk...de hele dag krom staan in de brandende zon! Ineens zien we heel veel vrouwen op ons afkomen, ze zijn zojuist gestopt met rijst planten en komen zich wassen. Eerst de handen bij een soort waterpoeltje en vervolgens stappen ze een voor een in de sloot om zichzelf en hun kleding af te spoelen. Daarbij wordt veel gelachen want er staan twee gekke blanken die ze zomaar op de foto zetten. Ze gaan nog harder lachen als we de gemaakte foto laten zien!

Aangekomen bij de boot vertrekken we weer naar een ander deel van het TonleSap meer. Als we het drijvende dorp naderen gaat net de school uit en is het een drukte van jewelste op het water. Van klein tot groot zitten de kinderen in een eigen bootje, soms met meerderen tegelijk en roeien naar hun huis. Allemaal keurig in schooluniform wat erg afsteekt bij de thuisblijvende kinderen, die lopen veelal in hun blootje.

Na veel gezwaai en glimlachen naar elkaar nemen we afscheid van dit dorpje en vertrekken weer, tussen de buffels, koeien en rijstplanters naar onze guesthouse. Vanavond gaan we dineren, jawel, met zang en dans erbij......tip van onze tuktukman.

Achteraf bleek het een enorme vreetschuur waar bussen vol toeristen aankwamen. Hierdoor ontstonden enorme rijen voor het eten...helemaal niet ons ding en tiidens de eerste dans zijn wij afgehaakt...wij eten liever aan een stalletje aan de weg.

We hebben besloten een dag eerder weg te geen, de omgeving hier hebben we wel gezien. De rest bewaren we voor een andere keer.

Dag 22

De laatste dag en we moeten nog wel naar het oorlogsmuseum. Teun had er niet heel veel zin in maar ging toch met me mee. We werden rondgeleid door een oorlogsveteraan. Hij vertelde dat hij met 15 jaar gedwongen werd om eerst een jaar jungletraining te doen en dan aan het front moest vechten. Wilde je niet ....dan werd je ter plekke doodgeschoten. Hij wist natuurlijk veel te vertellen en gaf aan dat er nog heel veel landmijnen liggen die nog dagelijks slachtoffers maken. Er wordt hard aan gewerkt om ze te ontmantelen. Het museum was in de buitenlucht waarbij heel veel tanks, geweren, raketwerpers en zelfs helikopters'te zien waren. Heel bizar om daar tussen te lopen, wetend dat er zoveel eigen burgers zijn omgebracht. Er zijn maar twee winnaars in deze hele lange oorlog, de leveranciers van alle materieel....China en Rusland. Dit volk heeft echt heel veel geleden en dat komt je hier dan ook dagelijks nog tegen in de straten.

Morgen weer een reisdag en dan gaat alweer de laatste week van onze reis in.........natuurlijk veel te snel naar ons zin.

Laatste week naar Ko Chang

23 november

Na een warme en langzame tocht door de douane van Cambodja waarbij wij zagen dat er heel veel mensen teruggestuurd werden naar het land van herkomst.....ze moesten laten zien hoeveel geld ze bij zich hadden en was het te weinig dan konden ze terug. Het ging dan wel om Cambodianen.

Na een supersnelle rit met een tuktuk konden we weer herenigd worden met onze auto. Snel de tassen in de hotelkamer gegooid en weer terug naar de grens, we wilden nog snel wat inkopen doen op die immense markt. Het is echt niet te geloven hoe groot het hier is...je kunt er gemakkelijk verdwalen. Na een paar uur in de brandende zon, een horloge en tasjes rijker zijn we maar weer terug gegaan naar het hotel. Lekker relaxen en bijkomen van de indrukken van onze prachtige, veel te korte reis naar Cambodja. En nu.....op naar Koh Chang.

24 november

Na een nacht in een bedompte vochtige kamer zijn we blij dat we weer in onze vertrouwde auto op pad mogen. Al is het reizen met openbaar vervoer ook wel heel erg leuk!!!

Na een rit van 4 uur komen we bij de ferry naar Koh Chang aan. We hebben geluk, hij vertrekt een half uur later al. Na een overtocht van een half uur zijn we op het eiland aangekomen.

's Morgens had ik via Agoda al een resort geboekt want als je daar bent zie je door de bomen het bos niet meer. Het eiland is erg toeristisch (helemaal niet ons ding maar ja, we nemen het maar op de koop toe). We verblijven in Penny's Resort. Na het inchecken maar snel het eiland gaan verkennen. Er loopt 1 weg rondom het eiland, alleen in het zuiden kun je niet verder en moet je weer de hele weg terug. We hadden op de heenweg naar het resort een motorverhuurbedrijf gezien en zijn daar nog even langs geweest, Teun zou toch wel heel graag de laatste vakantieweek op de motor het eiland verkennen. Nou....dat kan dus, morgen kan hij een motor op halen.

We hadden geen zin om uit eten te gaan en hadden bij de 7Eleven stokbrood en kaas gehaald.....heerlijk!!! Daarna lekker op ons eigen terras een kopje koffie/thee gedronken. Moe maar voldaan rollen wij ons bed in. Buiten giet het van de regen en onweert het heel erg. Heel gezellig en gelukkig alleen in de avond.

25 november

Je kunt zien dat het vannacht nog heel erg geregend heeft. Later op de dag komen we een meetstation tegen wat aangeeft dat het bijna 130 mm is geweest. Er liggen enorme plassen op de weg en alles is mooi groen. We besluiten met de auto er op uit te gaan, het is nog steeds bewolkt en aan het zwembad wordt het vandaag toch niets.

Het eiland is, zoals eerder al geschreven, erg toeristisch. met name de westkant wemelt van de russen. Daarbij stikt het van de,voor Thailand oh zo bekende, barretjes met schaars geklede dames/boys. Je ziet soms het verschil echt niet! In die bars hangen de engelsen, russen etc. Vaak al echt oude kerels die met die jonge grietjes rommelen. Zouden ze nou echt denken dat ze een leuke meid aan de haak hebben geslagen??? Volgens mij is het net andersom...die meid/boy lacht zich rot! We zijn van plan er een keer op een avond langs te lopen, dan moet het veel 'gezelliger' zijn......

Om 16.00 uur kon Teun de motor ophalen. Het was wel weer even wennen om te rijden volgens hem. Maar na een uurtje was het weer als vanouds. je hebt wel bekijks met zo'n lawaaiding. Er rijden eigenlijk alleen maar scooters. Het verhuurbedrijf heeft maar zes motoren en dat zijn de enigen op het eiland.

Morgen lekker de hele dag op de motor, als is het wel fijn als we na een uurtje rijden even stoppen, ik krijg er wel een houten kont van.....maar Teun......is helemaal in zijn element en dat gun ik hem van harte.