Vietnam 2018

Klik hier voor de foto's

Onze start

16 maart 2018

Al om 8 uur zijn we van huis vertrokken en hebben we de bus en trein naar Schiphol genomen zodat we ook ruim op tijd zijn. onze reis begint altijd bij de voordeur..

Zonder al te veel gedoe zijn we heel snel door de douane. Het was de afgelopen weken wel spannend of ik op reis kon. Door een val had ik een hersenschudding opgelopen waar ik ook nu nog wel last van heb. We zullen ons reisschema er op aan moeten passen en de backpacks zijn op het laatste moment ingeruild voor trolleys op wielen. Het zal, ondanks wat mankementen en aanpassingen, een mooie reis worden!

Na een vlucht van ruim 11 uur kwamen we om 6.40 uur in Hongkong aan. Vanwege de korte overstaptijd was het wel haasten geblazen. Mooi op tijd toch weer er het vliegtuig naar Hanoi gepakt, de vlucht duurde maar een kleine 2 uur en was zo om. Helemaal verreist nog snel even naar de ATM, taxi naar het centrum geregeld en naar het hotel: Hanoi view 2 Hotel. Dit hotel ligt slechts enkele meters bij het treinstation vandaan en dus is het vanavond lekker makkelijk. Op de straten rondom het hotel is de dagelijkse markt. Alles is te koop, van elektronica tot fruit en van brood tot gevilde hond. in dit hotel blijven we een paar uurtjes om bij te tanken en op te frissen en daarna gaan we met de slaaptrein naar Lao Cai, dicht bij de Chinese grens. Van Lao Cai zullen we transport naar Bac Ha moeten regelen...er zal vast wat te vinden zijn zodat we zondagmorgen in alle vroegte naar de markt kunnen.

Tot dan!

Van Hanoi naar Bac Ha

17 maart 2018

Na een rustig avondje in Hanoi en onze allereerste Vietnamese maaltijd zijn we rond 21.00 uur naar het station gelopen. Onze treintickets opgehaald en al snel gingen de deuren open naar de perrons. Nu moet je je daar niet zo heel veel van voorstellen, er zijn ongeveer 10 spoorbanen waar je, inclusief bagage overheen loopt richting van de al wachtende treinen.

Alle treinen die hier vandaan vertrekken rijden naar Lao Cai (bij de zuid Chinese grens) waar vandaan je weer met een bus verder kunt naar Sapa, Bac Ha etc. Wij zijn met de trein van Chapa Express gegaan en dat is heel goed bevallen. Prima bedden en heerlijk geslapen! Dat was een paar jaar geleden wel anders! Toen hadden we een andere trein met zulke slechte bedden en was het beddengoed niet gewassen.

Rond 06.00 uur kwamen we in Lao Cai aan. Iedereen zag er nogal slaperig uit natuurlijk, een wasgelegenheid was er niet (niet gezien in ieder geval) en je stuitert dus, inclusief bagage, zo de trein uit. Nu hoef je niet bang te zijn dat er geen vervoer naar andere plaatsen is, je wordt overspoeld door mannetjes die je, als het nodig zou zijn zelfs wel naar Lapland willen brengen. Daar gaan we vandaag niet naar toe, Bac Ha is de bestemming voor de komende 2 dagen. Na even zoeken hebben we een redelijk luxe busje gevonden die ons naar Bac Ha wilde brengen. Het was wat aan de dure kant maar ach…de stoelen zaten luxe.

Een paar minuten na vertrek werd er gestopt…we moesten overstappen naar een andere bus…..de kleine Vietnamese rat duwde ons in de bus met locals, gooide onze tassen achterin en vertrok. Samen met 2 meiden uit Kroatië hebben we ons verlies maar genomen, moe van al 24 uur wakker zijn eist dan toch zijn tol. Na een redelijk comfortabele rit kwamen we in Bac Ha aan en al snel hebben we hier een hotelletje gevonden. Dit hotelletje grenst aan de markt die elke zondag gehouden wordt en waar Bac Ha om bekend staat. Als eerste een douche genomen en gelijk het bed ingedoken om de jetlag toch een beetje weg te slapen. Uitgerust werden we wakker en zijn het dorpje even gaan verkennen. Het is al lekker druk met locals die starten met de opbouw voor de markt. En oh…ik was toch zo vergeten hoe lekker vers geplukte passievrucht is……heb wel een pondje weggewerkt vanmiddag! Schepje suiker, schepje vruchtvlees…….wat zalig! Morgen maar weer op zoek.

Het is nu 22.20 uur en buiten lijkt de hel losgebroken. Het flitst, dondert en regent enorm. Buiten horen we kinderen door de regen spetteren, ze gillen het uit van plezier.

Voor ons is het tijd om naar bed te gaan want morgen om 4.30 uur is het tijd om er weer op uit te gaan. Dan begint de markt een beetje te leven en zijn er niet zo heel veel toeristen.

Van Bac Ha tot Ta Van

18 maart 2018

Vandaag is het zondag dus marktdag in Bac Ha. Al heel vroeg gaat onze wekker (4.30 uur) want we willen het opbouwen van de markt en de aankomst van de buffels zien. Na een slechte nachtrust (heb je er van als je een middagdutje doet) zijn we iets later dan gepland naar de markt gegaan. Wat leuk om te zien dat iedereen arriveert op brommertjes, voorzien van manden en zakken met zelf verbouwde groente. De vrouwen zien er prachtig uit in hun kleurige kleding. Veel is zelf gemaakt en geborduurd en met grote rieten manden op de rug lopen ze met hun koopwaar over de markt, zoekend naar een plekje om het te verkopen.

Manden met biggen, kippen en honden passeren ons. Soms zien we iemand lopen met een (levende) bever die om zijn kop een ketting heeft en op zijn kop hangt, tenminste, wij denken dat het een bever is maar kan natuurlijk ook een ander knaagdier zijn……In de verte zien we boeren met hun buffels lopen. De markt is verdeeld in verschillende afdelingen, de buffels, groente, vlees, kleding, fruit etc etc. op de vleesafdeling zou Rob Geus zeggen: ‘Hier word ik niet vrolijk van!”

Op houten tafels wordt het vlees gehakt en hangt het aan haken aan de kraam. Met blote handen wordt het in zakken gedaan. Ook hier wordt volgens mij alles van het dier verkocht. Soms kan ik gruwelen van wat ik zie liggen. Enorme stukken bamboe worden van de schil ontdaan en gehakt waarna er bamboesap van wordt geperst. Exotisch fruit is overal te koop en de enorme balen met shag zijn ook nu weer te vinden. Het wordt in plastic zakken gewogen en de nieuwe eigenaar kan even vooruit. Nu uren rond lopen vinden we het wel genoeg en gaan een kopje koffie scoren. We zitten net rustig als 2 agenten op motor komen aan scheuren en twee knullen opdracht geven om met hun scooter te stoppen. Dit negeren ze en de agent haalt zn knuppel tevoorschijn en slaat de knul, midden op een terras, van zijn scooter. Vervolgens is hij geboeid, tussen in op de motor afgevoerd. Hij zal vast wat op zijn kerfstok hebben maar bij mij kwam maar 1 gedachte naar boven…..sol niet met de politie hier. Na een dag vo indrukken rollen we al vroeg ons bed in, morgen om 06.00 uur vertrekken we naar Sapa.

Maandag 19 maart

Om zes uur hebben we uitgecheckt en lopen we op ons gemak naar de bushalte. Voor we daar aankomen stopt een busje en vraagt of we naar Sapa gaan, we kunnen al instappen voor we bij de halte zijn, das mooi en scheelt weer een stuk lopen. We rijden door het dorp en pikken hier en daar een local op en soms worden alleen dozen meegegeven. Zelfs stopt er iemand om een telefoonoplader af te geven die kilometers later weer wordt afgegeven aan iemand die ergens aan de kant van de weg staat te wachten. Het busje zit overvol en zelfs dozen met kippen worden meegenomen. De stoelen zitten best comfortabel en we komen uiteindelijk op de plek van bestemming: Sapa Elegance hotel in Sapa.

Tja, wat zullen we over Sapa zeggen…het wordt echt volgebouwd met hotels waarop het momenteel op een enorme bouwput lijkt. Alles draait hier om de toeristen die een trekking door de bergen doen of die met een motor de bergen in gaan. Wij vinden het geen plaats om lang te blijven en gaan dan ook morgen naar Ta Van, een bergdorpje in de buurt. Maar eerst genieten we in de avond nog van een welverdiende massage op onze hotelkamer.

Dinsdag 20 maart

Vanmorgen nog even Sapa ingelopen waarna we een taxi hebben genomen naar Ta Van. Het is niet ver maar de weg is zo slecht dat we er toch best wel lang over doen. Rond de middag komen we aan in Luckydaisy’s Buffalo House. We slapen een paar nachten in een loft en daarna nog een nachtje in de villa. Om er te komen moeten we wel een behoorlijke klim maken en onze kuiten zijn hier niet erg blij mee. Iets beneden aan de berg vergeten en even snel ophalen is voor ons westerlingen hier niet te doen. De locals zijn trouwens enorm snel boven, daar kan ik vol verwondering naar kijken!

Vanmiddag een heerlijke lunch gehad, middagdutje gedaan en daarna weer naar beneden voor het avondeten. We zitten buiten op de veranda te eten terwijl de buffels van het land komen even stoppen en voor onze neus de gierkraan even open zetten en hun weg weer vervolgen. Een Engels meisje had gegeten en gedronken…ze zat in de windrichting en besloot mar een borrel te nemen en stopte met eten. Vanavond maar weer op tijd er in, morgen gaan we een trekking door de bergen doen.

Ta Van

Ta Van

21 maart 2018

Zo mooi als het weer gisteren was zo slecht is het vandaag. Mist, regen en kou maken het te onaangenaam om er op uit te gaan.

Tijdens het ontbijt kwam onze gids binnenlopen maar we hebben er vanaf gezien om deze dag een trekking te doen omdat we er weinig zin in hebben om over gladde, modderige paadjes te lopen en verkleumd de dag door te brengen. Mijn valpartij van een paar weken geleden staat me nog erg vers in het geheugen dus ik bedank voor een tweede. De gids, prachtig gekleed in traditionele kleding, is dus onverrichter zaken naar huis getogen en wij zijn na het inslaan van wat eten weer naar boven getogen, de berg op naar de loft. Deze klim, want het is toch wel redelijk steil naar boven, is voor vandaag meer dan genoeg. Mede doordat het pad omhoog onder gescheten is door de buffels en de scooters een spoor van modder achter hebben gelaten is het spekglad. Dat op zich is al een uitdaging!

Kacheltje aan, reisverslag bijgewerkt en de rest van de dag besteed aan een goed boek en een kopje thee. Teun zit lekker achter zijn laptop om de foto’s uit te zoeken. Het is natuurlijk wel jammer om niet veel te kunnen ondernemen maar aangezien ik het toch nog rustig aan moet doen vinden we het niet echt heel erg!

Donderdag 22 maart

Vandaag lijkt het iets beter te zijn qua weer zodat we na het ontbijt maar op de scooter zijn gestapt om een stukje te toeren. We zijn wat willekeurige bergwegen ingeslagen en hoe hoger we kwamen hoe mistiger en kouder het werd. Maar, toch wel lekker om even iets te ondernemen. Vooral Teun was in zijn element om even de frisse wind over het kale hoofd te voelen.

Al met al was de tocht een hele uitdaging……enorme gaten en bulten zorgden er voor dat de aandacht niet naar de omgeving maar naar de weg ging. Doe je dat niet dan kus je ongenadig het asfalt en dat willen we niet natuurlijk. Onderweg hebben we niet veel foto’s kunnen maken vanwege de mist en we waren blij om rond drie uur een kom Pho soup naar binnen te kunnen werken. We hopen dat het morgen beter weer wordt maar de vooruitzichten zijn niet best.

Lichtpuntje in deze ‘donkere’ dagen is dat we morgen van de Loft naar de Villa verkassen. Een ruimer onderkomen met open haard en een ander uitzicht.

Vrijdag 23 maart

Vanmorgen was de lucht weer grauw en kwam de regen met bakken uit de lucht.  De planning was om morgen naar Ha Giang te vertrekken om de motorloop naar de Chinese grens te doen en de via Ma Pi Leng pass weer naar Ha Giang.

We hebben de weersvoorspellingen er even op nagekeken maar zien dat ook daar er veel regen gaat vallen. We besluiten daarom dat we morgen met de bus terug gaan naar Hanoi en daar zien we dan wel weer verder. In Hanoi is het weer in ieder geval beter en er is nog zoveel te zien daar. Hien, onze gastvrouw heeft een busticket geregeld en morgen om 16.00 uur gaan we weer richting warmere temperaturen.

Hanoi

24 maart 2018

De laatste avond in Ta Van hebben we gezellig bij de open haard van de villa doorgebracht. Na een goede nachtrust ons laatste ontbijtje hier genomen. Daarna hadden we nog een paar uur te overbruggen voordat we met de taxi naar Sapa worden gebracht, de bus naar Hanoi vertrekt pas om 16.00 uur. Tja, wat doe je dan? Dan neem je een welverdiend herbal bath en een massage. Daarna nog even een kopje thee met Hien onze gastvrouw van Luckydaisy bungalow en daar kwam de taxi ons ophalen.

Blij dat we vertrekken naar warmere temperaturen maar tegelijkertijd ook een dubbel gevoel. We hebben niet echt kunnen doen waarvoor we naar Ta Van kwamen en onze motortocht vanaf Ha Giang niet gereden. Daarnaast hebben we, ondanks het weer een paar heerlijke dagen bij Luckydaisy Buffalo house gehad.

Om 16.00 stipt vertrok de bus naar Hanoi. Onderweg werd 2 keer een pauze ingelast en rond 21.00 uur kwamen we aan in de stad. Wat een verschil met waar we vandaan kwamen! Het geluid komt op je af en links en rechts vliegen de scooters je voorbij. En de meesten laten horen dat ze er aan komen door te toeteren. Al snel hebben we een hotel gevonden maar dat kan ook niet missen. Om de 50 meter is wel iets te vinden waar je kunt slapen dus succes heb je altijd. We verblijven een paar dagen in het Ibiz hotel. Het is er schoon, klein en we hebben een 3 persoons kamer die dan net weer iets ruimer is.

De komende dagen zullen we in Hanoi blijven om zoveel als mogelijk van de stad te zien. Teun, de vroege vogel, is ’s morgens rond 6.00 uur al de straat op geweest. Hij heeft naar de Tai Chi oefeningen in het park gekeken en daarna weer terug naar het hotel om samen te ontbijten. Daarna gaan we samen op pad en we beginnen in de buurt van ons hotel. In de omgeving vinden we allemaal kledingwinkels maar als je er naar binnen wilt wordt al snel een afwerend gebaar gemaakt. Het zijn geen winkels maar showrooms waar winkeliers de kleding komen uitzoeken. Nu komen we hier niet echt om te shoppen dus al snel dwalen we verder door de straten van Hanoi en komen uit bij de treinbrug. Volgens ons komt er maar 1 keer per dag een trein over de rails en wat we zien is wel bijzonder. Overal op de spoorbrug lopen mensen en we komen zelfs een koppel tegen wat een trouwfotoshoot doet. Waar ze uiteindelijk zijn gebleven, geen idee want voor we er erg in hadden kwam de trein er aan gedenderd.

Daarnaast ontdekken we een grote overdekte markt die, als je binnenkomt, een enorme plastic geur uitspuugt. Het is er een drukte van belang en ook hier zie je dat er vooral gehandeld wordt en er enorme partijen kleding, schoenen en speelgoed van eigenaar wisselen. Wij denken ook dat hier via AliExpress ook zaken wordt gedaan, kan haast niet anders.

Hanoi is, net als bijvoorbeeld Marrakesh [my alltime favorite town] opgedeeld in wijken/straten waar goederen worden aangeboden. Zo is er een fournituren straat, potten en pannen, speelgoed etc, etc. Ik heb nog nooit zoveel zonnebrillen bij elkaar gezien, in alle denkbare merken. Thuis heb ik een nogal kostbare leernaaimachine incl tafel staan en al lopend door de Hanoise straten zie ik ineens een hele rij met winkels waar deze machines op de tafels geplaatst worden. We raakten de tel kwijt in 1 winkel bij 75 machines. De verkoopwaarde in Nederland zal zo boven de 3000 euro zijn denk ik. Morgen maar eens vragen wat ze hier kosten, benieuwd wat het verschil is.

Eén dezer dagen hebben we ook een aantal tempels/pagodeas bezocht: Temple of literature, Temple of the Jade Mountain, Taoist temple Quan Thanh, Tranh Quoc pagoda.

Wat valt ons nu verder zo op aan Hanoi/Vietnam?

Iedereen heeft wel een mobieltje, sommigen zelfs 2 of 3.

Er zijn volgens ons meer scooters dan inwoners.

Bijna iedereen loopt met een mondkapje.

Veel dames lopen in hun pyama op straat.

De meeste mensen eten op straat.

Je betaald voor de meeste aankopen veel te veel.

Vietnamezen zijn harde werkers.

De keukens zijn ronduit smerig.

Een ongeluk zit in een klein douchehoekje

28 maart 2018

De afgelopen dagen hebben we veel van Hanoi gezien en het is tijd om verder te gaan. Morgen ons maar beraden waar we naar toe zullen gaan voor we afreizen naar Ninh Binh. We zijn de stad zat, het is er druk en lawaaiig en alle twee zijn we toe aan rust.

Vanmiddag hebben ze een nieuwe glazen douchedeur geplaats in de badkamer. Bij terugkomst merkte Teun op dat het prutswerk was want de deur hing er scheef in. Gelukkig is het niet ons huis dus kunnen we het laten wat het is. Na een lange dag lopen zijn we blij om moe maar voldaan ons bed in te rollen.

29 -31 maart 2018

Teun was rond half zes al naar buiten vertrokken. Een verderop is een kleine stadstuin waar de ouwetjes, in alle vroegte, hun Tai Chi beoefenen. Rond half zeven kwam hij, bezweet en nog buiten adem de hotelkamer weer in. Hij was gevraagd als 4e man om mee te spelen met tennis, de dames kwamen iemand te kort. Behulpzaam en sportief (haha) als hij is stapt hij het veldje op en moest tot zijn grote schrik erkennen dat hij er door de oudere dames finaal uitgelopen werd! Wat moesten we hier samen toch vreselijk om lachen! Voor het gemak had hij wel op blote voeten gespeld die nu zo zwart als de nacht waren. Voor het ontbijt (dachten wij) toch maar even de voeten wassen…..

Terwijl ik mij stond aan te kleden hoorde ik een enorme knal uit de badkamer komen en toen ik ging kijken zag ik Teun staan tussen een enorme berg glas met bebloede handen en voeten. De douchedeur was geëxplodeerd! Snel de schoenen aan en hem er uit geholpen maar de schrik zat er goed in. Gelukkig weet ik wat ik moet doen maar het was eerst nog wel lastig, zijn hele lijf zat onder de glassplinters. Direct naar de receptie gebeld dat er een ambulance moest komen….nou, en dan begint het medische Vietnamese spektakel, het leek wel een film. Na minimaal 3 kwartier!! wachten komt er een dame in witte kleding, ze zeggen de dokter maar het blijkt een zuster, met een ijzeren gereedschapskoffer. Ze tovert daar een soort van verband uit en wil, ‘mijn’ drukverband verwijderen. Heel vriendelijk heb ik haar verzocht er met haar (blote!) handen vanaf te blijven en hem naar het ziekenhuis te sturen. Uiteindelijk gebeurde er niets, is zij heel stilletjes vertrokken en heb ik hem zelf maar in een taxi gepropt richting het ‘L Hospital international Francais. De dame van het hotel ging met ons mee en wist nog wel even te vertellen dat het ziekenhuisbezoek ons zeker wel 300 dollar ging kosten. Ten eerste was hulp het belangrijkste en ten tweede heb ik aangegeven dat het niet zijn schuld was en het hotel maar moest betalen. Wonderwel gingen ze daar mee akkoord. In het ziekenhuis gaat het toch ook zo anders als we gewend zijn. Je wordt gewoon de kamer uit gegooid (sorry, ik laat me niet zomaar wegsturen…) maar uiteindelijk kwam de dokter zeggen dat er in de linkervoet behoorlijke sneeën zaten die gehecht moesten worden. Dat is uiteindelijk ook gedaan en de rekening is door het hotel betaald, inclusief alle medicatie, verband en kruk.

Maar ja, en nu….een paar dagen rust heeft de dokter aangegeven. Daar gaan onze plannen (die we nog niet hadden). We hebben uiteindelijk pas om 14.00 uur ontbeten. In het hotel konden we nog 1 nacht blijven maar we moesten wel naar een andere kamer. De chaos in de douche moest opgeruimd. Teun heeft twee dagen op de nieuwe kamer doorgebracht waarna we de volgende dag alweer naar een ander hotel moesten. Gelukkig verloopt zijn herstel voorspoedig al is het nu wel eerst zaak dat de wonden dagelijks goed worden verzorgd ivm de nogal onhygiënische straten. 

1 april 2018

Vandaag kunnen we gelukkig verder naar Ninh Binh. In de bus met locals (wij zijn de enige toeristen) naar Saigon (22 uur reizen voor je daar bent!) en wij kunnen er na 2,5 uur gelukkig uit. De chauffeur woont volgens mij in de bus, zijn matras ligt in het gangpad, zijn overhemden en broeken hangen aan hangertjes bij het raam en de tandpasta en -borstel zitten in de bekerhouder. Bij het bord Ninh Binh nog 5 kilometer stopt de bus op de snelweg, we kunnen eruit. Nou mijnheer de chauffeur, dat denk ik toch niet. Er is niets in de omgeving te bekennen. Ik denk dat hij een beetje pissig was want Teun had gevraagd of hij zijn sigaret uit wilde doen…het was niet te harden in de bus en mijn longen waren er niet blij mee. Hij wilde vast van de lastige toeristen af. Uiteindelijk is hij tot aan een parkeerplaats gereden waar een taxi stond en die heeft ons naar de eindbestemming gebracht.

Pfffff, uiteindelijk komt het toch allemaal wel weer goed! We verblijven nu in Nguyen Shack, iets eco-achtigs tussen de bergen aan een meertje. We slapen in bamboehutten op palen waar de wind lekker doorheen waait, de kippen kakelen, de eendjes lekker poedelen en de apen in de bergen hun brullen goed laten horen. Hier kunnen we lekker uitrusten! De komende dagen gaan we bootje varen en proberen we met de motor wat tochtjes te maken. Teun zegt dat hij dat nu wel weer kan. We gaan het zien, zijn voet is 2 keer zo dik en zit vol wonden dus we forceren niets.

Warme groetjes uit Vietnam van ons!

Ninh Binh - Tam Coc

Tam Coc en omgeving

2 april 2018

Na een beroerde nacht, we zaten om 04:00 uur al buiten naar de dierengeluiden te luisteren, springen we rond 8 uur op de gehuurde motor. We gaan op weg naar de Bai Dinh Pagoda. Een enorm complex van tempels dat gelegen is op 700 ha. Te voet een enorme tocht om bij de tempels te komen dus we maken graag gebruik van de elektrische karretjes. ER zijn 2 kolossale tempels op het terrein die wel 1000 vierkante meter groot zijn. In het centrum van het complex staat het bronzen Boeddhabeeld van Sykamuni van 10 meter hoog. Het beeld is van zuiver brons gegoten wat in Rusland gekocht is. Om bij dit bronzen beeld te koemen lopen we eerst langs een galerij met 500 Arahat beelden die allemaal zijn gebeeldhouwd en 2,3 meter hoog zijn.

Overal waar we lopen zien we kleine offertafels waar men de offers, vergezeld van gebeden en een wierrookstokje, aanbieden. Tussen de diverse tempels zien we ook de Bell tower. Hier staat de klok (Bell) van 38 ton zwaar. Omdat het erg warm was hebben we niet alles gezien maar volgens mij heb je daar wel een dag voor nodig. Na een paar uur houden we het voor gezien en rijden weer verder.

We hebben geen idee waar we naar toe gaan en rijden gewoon onze neus achterna. Op een gegeven moment komen we bij een rivier met aan de overkant van een bruggetje een toegangspoort. Teun vraagt zich af of het de moeite waard is om de motor te stallen en ik vond toch dat we even kunnen gaan kijken.

Via een prachtige toegangspoort komen we op het pad naar de Bich Dong Pagoda, via een steile stenen trap met ontelbaar veel treden die in en langs de grot lopen kom je bij de tempel die boven op de berg is gelegen. Op de top van de berg heb je een prachtig uitzicht over de vallei en na het aansteken van wierook in de tempel gaan we de vele treden langs de berg weer naar beneden. Het was het bezoek zeker waard. De dag zit er voor ons weer op…Teun zijn voet heeft zeker rust nodig want hij heeft alweer teveel gelopen. Morgen gaan we een paar uurtjes varen ussen de rijstvelden en bergen van Tam Coc.

3 april 2018

Vandaag zijn Daniel en Denise jarig, ze worden 31. Voor het eerst in hun en mijn leven ben ik niet bij hun verjaardag. Dat is wel erg vreemd maar we sturen in de ochtend een filmpje met verjaardag wens en later op de dag bellen we elkaar even.

Al vroeg zijn we onderweg naar Tam Coc om een paar uur te varen. Het is nog lekker vroeg en er zijn zeer weinig toeristen op het water. Tussen de karstbergen en prachtig groene rijstvelden door varen we een tijdje tot we bij een enorme grot komen. Het wordt al maar donkerder en je hebt het idee dat er geen eind aan komt maar dan ineens zie je in de verte een lichtpuntje. Het is toch wel een eng idee om onder die enorme rotsen door te varen maar het gaat natuurlijk goed. Bij terugkomst waren we nogal hongerig en zijn we een restaurant binnen gewandeld. In Nederland hebben de meeste restaurants een gezellige uitstraling maar in Vietnam heeft men geen idee wat het woord gezellig betekend. Neonverlichting in veelvoud van 10 op maximale stand, rijen met tafels en ongemakkelijk zittende houten stoelen, witte plavuizen vloeren in een nagenoeg leeg restaurant en ga zo maar door. De bediening kon een paar woorden Engels: hello en goodbye dus google translater er maar bij gepakt…zo handig! De menukaart was de helft van een A5, dus de grootte van een groot geel memoblokje….er stonden 5 gerechten op dus Teun keert het om….leeg! De keuze was zeer beperkt maar mensen…wt hebben we heerlijk gegeten! Kip met iets van groenten met ananas, gestoomde rijst en springrolls. Het was echt heerlijk.

4 april 2018

Vandaag weer een dagje op de motor maar we starten laat. Teun heeft de afgelopen dagen toch teveel gelopen met zijn zere pootje en deze wordt steeds dikker van het vocht. Vandaag dus rustig aan en tussenn de rijstvelden een beetje countryside gedaan. Morgen vertrekken we met de nachttrein naar Hoi An maar eerst nog naar het ziekenhuis om de hechtingen te laten verwijderen.

Link naar de foto's (even kopieren en in webbrowser plakken anders doet hij het niet helaas).

Hechtingen verwijderen en naar Hoi An

5 april 2018

Vandaag vertrekken we met de trein naar Danang en daarna reizen we door naar Hoi An. Voor we vertrekken gaan we eerst langs het ziekenhuis om de hechtingen te laten verwijderen. Een meisje van Nguyen Shack gaat met ons mee omdat er alleen Vietnamees wordt gesproken in het ziekenhuis. Nu is ziekenhuis wel een groot woord in dit geval, het is een soort dokterspost waar je zo naar binnen kunt wandelen.

We worden verwezen naar de KNO afdeling….ik ben helemaal de weg kwijt…KNO voor je voet? Gelaten volgen we de instructies op, veel anders kunnen we toch niet, en volgen de zuster die ons naar een soort OK brengt. Het is een schok om te zien hoeveel jaren men hier achter loopt met apparatuur en bedden, mijn hemel. We moeten de schoenen uit doen, de slippers van het ziekhuis aan, de tenen zijn afgeknipt anders passen ze niet goed op het rekje tegen de muur. Ik vroeg mij af waar de dokter was maar dat was de man die bij de KNO afdeling stond. Ik kon het niet laten en heb toch even gevraagd waarom een KNO arts de hechtingen uit de voet haalde. Nou, ik had de lachers op mijn hand want het bleek de chirurg te zijn, oeps! Na wat verontschuldigingen van mijn kant werden de hechtingen er snel uitgehaald en we kunnen weer door reizen. Oh ja, de kosten van dit alles? Nou, welgeteld €3,60!!

Om 12 uur zijn we weer terug en een lange dag van wachten begint, onze trein vertrekt namelijk pas om 21.45 uur. We zijn om 20.oo uur op het station waar het al snel volloopt met toeristen en locals. We delen de coupe met een Engels stel die bij elkaar op 1 bedje is gekropen. De coupe is een vrieskist! Gelukkig hadden we extra kleding voor het grijpen en al snel lagen we heerlijk te slapen.

6 april 2018

De trein heeft ons veilig naar Danang gebracht vanwaar wij een taxi nemen naar Hoi An. Daar slapen we bij mensen thuis in een heel mooi huis lekker dicht bij het strand. Het is mooi wer dus na wat formaliteiten vertrekken we naar het strand. De komende dagen zullen we op het strand doorbrengen (dachten wij). Omdat we 9 april met de motor richting Laos gaan leek het ons verstandig om eerst motoren te regelen. We kiezen ervoor om ze toch maar te huren en na wat speurwerk op internet komen we uit bij Hoi An bike rental. We spreken af dat ze worden gebracht op maandag 9 april om 9.00 uur. Alles zit er op en aan, telefoon voor noodgevallen, regencaps, ehbo kit, Go Pro attributen. Je kunt het niet bedenken of het is er.

7 april 2018

Vandaag is het geen strandweer, het heeft de hele nacht geregend. Bij het opstaan was het alleen bewolkt dus we besluiten naar Tam Thanh te gaan. Dit is een dorp met muurschilderingen.

Van onze gastvrouw kunnen we de motor meekrijgen en we vertrekken voor een mooie tocht langs de kust. Onderweg hebben we nog ergens koffie proberen te drinken maar het is soms heel lastig om ze aan het verstand te peuteren dat we warme koffie en thee willen. Deze keer kregen we een bakje zwarte drab, ijsklontjes en een bakje water. Tja, wat we daar nu allemaal mee moesten? Gelukkig bestaat er Google translator en hebben we gekookt water gekregen.

Ik had nog een zakje Lipton thee in de rugzak dus de thee was ook geregeld. Voor vertrek nog even een plaspauze en achter in de tuin is het toilet. Voor ik naar binnen kon moest ik eerst een hobbel nemen, om binnen te komen moest ik nl eerst een stap omhoog maken van zo’n 70 cm om vervolgens een toilethokje in te stappen. Oei, dat viel helemaal niet mee!

En..….aangezien ik nogal lang ben, de stap erg hoog en het plafond nogal laag had ik een behoorlijk vreemde toiletgang. Maar goed, we vervolgen onze weg en komen na ruim een uur aan in Tam Thanh.

Tam Thanh

Ditwas voorheen een doodnormaal arm vissersdorpje zoals eigenlijk vele andere in Vietnam. Dit veranderen in juni 2016, toen de Korea Foundation Community Art Exchange dit dorpje koos voor hun kunstproject. Artiesten van zowel Vietnam als Korea zijn drie weken bezig geweest om de muren van rond de 100 huizen te verven.

Het dorpje spat uit in roze, blauwe, gele en paarse kleuren. Er zijn muurschilderingen gemaakt van onder andere portretten van de dorpelingen en lokale taferelen.

Zo vind je bijvoorbeeld veel schilderingen over het zeeleven en de visserij en eri s ook een schildering van een kleermaker die er zelf de hele dag trots voor zit met dezelfde naaimachine die afgebeeld is op de muur. een bezoek aan dit dorpje is het zeker waard. Donkere wolken pakken zich samen boven het dorp dus vinden we het tijd om te vertrekken. Onderweg wordt de lucht steeds donkerder en al snel moet de regencape aan. De wind wordt sterker en de rit is niet echt comfortabel te noemen.  Na ruim 90 minuten rijden komen we weer in Hoi An waar de eerste de beste tent inspringen om wat te drinken.

The Golden loop, met de motor op pad

9 april 2018

Vandaag is de lucht weer mooi blauw en dat hebben we net nodig voor onze motorrit. Stipt om 9.00 uur worden de motoren bij onze homestay afgeleverd. In plaats van de bestelde 110 cc brengen ze 125 cc motoren. Ze hadden niet anders en dat voor hetzelfde geld. Na wat formaliteiten en de Go Pro op de helm te hebben gezet gaan we op pad. We volgen de route die door ene Tom is beschreven in www.vietnamcoracle.com, genoemd “The Golden Loop”. De rit starten we in Hoi An waarna we via Thanh My naar Prao rijden. Het tweede deel rijden we vervolgens via A Luoi naar Hue en het derde gedeelte gaat vanaf Hue via de Hai Van Pas en Danang weer naar Hoi An. Het duurt even voor we Hoi An uit zijn, het is groter dan we denken. Na een uurtje rijden we op smalle wegen en zien we de rijstvelden die al mooi groen kleuren. Er wordt veel op het land gewerkt, vooral door de vrouwen. Soms zien we de buffels loom in de waterpoelen liggen en kijken ons lekker sloom aan als we voorbij tuffen. Onderweg komen we alleen maar vriendelijke mensen tegen en als we even ergens zijn getopt komt een man naar buiten en nodigt ons uit om iets te komen drinken. Helaas moeten we dit afslaan omdat we nog niet erg ver zijn en we geen idee hebben wat we allemaal nog tegenkomen. We moeten nog zo’n 150 km. Achter de rijstvelden zien we in de verte de bergen al opdoemen. En ja hoor, na kilometers groene vlakte rijden we, voor we het weten, deze bergen in. Het wordt steeds warmer en al wat we tegen komen zijn buffels en koeien die aan de kant van de weg grazen. Als we de motor stil zetten is het, op wat krekels na, doodse stilte.

De omgeving is prachtig, veel bomen en leuke bochten waar we niet al te hard doorheen rijden. Na vele kilometers rijden door heuvels en dalen rijden we het dorpje Prao in. Erg lang hebben we niet hoeven zoeken naar een slaapplek want bij toeval stopten we op een kruising waar ook een B&B stond. Ze hadden nog wel een plekje voor ons. De volgende uitdaging is het eten want als we om ons heen kijken is het toch wat magertjes qua eetgelegenheden. Je kunt wel overal wat drinken al is het kopen van een kopje warme thee niet mogelijk. Uiteindelijk scoren we ergens een flesje cola maar de magen knorren nog steeds. We struinen wat door het dorpje en komen iets eetbaars tegen. Met handen en voeten proberen we aan te geven dat we wel iets van kip willen. De dame brengt ons naar een soort aanrecht met wat potten waar op een bordje wat uitgedroogde kip ligt. Tja……de eetlust werd al snel minder hoor. Dan maar even verder gelopen. We zien een dame bezig met potten op houtskoolbranders en we vragen of we iets kunnen eten. Als antwoord knikt ze met haar hoofd dat we kunnen gaan zitten maar wij hebben geen idee wat we gaan eten. Er wordt wat gegrinnikt en we worden bekeken alsof we van de maan komen. Aan een tafeltje zitten twee mannen waarvan ik de jongste er op betrap dat hij stiekem foto’s van mij aan het maken is. Als hij merkt dat hij gesnapt is kijkt hij verlegen de andere kant op. Tja en dan et eten….we kregen een schaal met groenvoer en een kom met iets van soep. Op zich zag het er wel lekker uit maar jeetje mina, wat was dat smerig! Teun zijn maag was wat sterker dan de mijne en ik hield het als snel voor gezien. Dan maar liever met een knorrende buik slapen. We konen op de terugweg nog wel bananen scoren en dat vond ik een prima alternatief. Nu nog lekker slapen want bij de buren hebben de mannen een feestje waarbij nogal wat alcohol wordt genuttigd. We hebben ons laten vertellen dat er in deze contreien nog stevig wordt ingenomen. Kan ik me iets bij voorstellen…..het is vreselijk saai om de hele dag voor je huis of werkplaats te zitten niets doen. Dan maar liever met de alcoholbril op toch?

10 april 2018

Om 8 uur vertrekken we na een heerlijk ontbijtje via A Loei naar Hue, al met al een tocht van 160 km. We mogen eer zo’n prachtige zonnige dag door de natuur rijden waarbij we echt ook helemaal niemand tegen komen. Rond 15.00 uur komen we aan de rand van Hue en moeten we een stukje over een nogal drukke snelweg. We worden links en rechts ingehaald door vrachtwagens. Motoren vliegen langs ons heen, zelfs tegen het verkeer in. En dan moeten we op deze drukke weg ook nog oversteken om de stad in te rijden, oeps! We hebben het gered en komen bezweet bij een hotel aan. Wat is het warm zeg, zeker 37 graden. Na het inchecken zoeken we als eerste een terrasje op om een glas verse passievrucht juice te bestellen. We schuiven aan bij twee knullen die geanimeerd in gesprek zijn. Tijdens het gesprek omhelzen ze elkaar ineens stevig en dit was zo mooi om te zien. Uiteindelijk kwamen we met deze mannen aan de praat, Luke uit Australië en Joe uit Engeland die uiteindelijk de keus had gemaakt om in Nieuw Zeeland te gaan wonen.  “HI Joe, i know you follow my blog. Sorry we didn’t see you anymore but when you visit Holland one day….you’ve got my number!” Hugs for you and Luke.

11 april 2018

Vandaag gaan we het verlaten waterpark bezoeken. Dit park ligt verborgen in de jungle en is nooit afgebouwd. In 2004 zijn de werkzaamheden gestopt. Bij de poort werden we teruggestuurd door bewakers maar we hadden al gelezen dat je ia een zandweg het terrein wel op kon komen. Maar, we waren natuurlijk gezien en ze stonden ons al op te wachten, slimmerikken. We moesten echt weg. Ik zeg snel tegen Teun dat hij de camera moet laten zien en zeg tegen de bewaker dat we foto’s komen nemen. Wie niet waagt…..en ja hoor, na een kort knikje met het hoofd kunnen we het terrein op. Wi hebben maar een klein gedeelte van het park gezien. Toen we aankwamen waren we er als eersten en was het doodstil. Tussen de gebouwen grazen de koeien en je hoort alleen het gezoem van de vliegen. Het is een bizarre gewaarwording om daar zo te lopen….op een gegeven moment zag ik Teun niet meer en hij beantwoordde mijn roepen niet. Toen kreeg ik het toch wel warmer dan ik het al had….

!!!!! Foto's motorloop

We hebben verder tot de 13e een beetje gelummeld in Hue, lekker rustig aan gedaan en nog wel de oude stad bezocht.

13 april 2018

Het is weer tijd om verder te trekken en rond 10.00 uur gaan we richting Hoi An. De rit verloopt volgens plan en we passeren de Hai Van pass rond 15.00 uur. Een mooie pas met toch wel erg diepe afgronden en een paar haarspeldbochten. Rond 16.00 uur zoeken we een hotel met zwembad op in Hoi An. Dat zwembad is toch wel heerlijk als het zo warm is.

14 tm 23 april

We hebben de afgelopen week niet veel gedaan. Lekker geluierd in Hoi An, naar Hanoi gegaan om daar de laatste 3 dagen nog even van deze stad te genieten en wat inkopen te doen. OOk hebben we kleding laten maken bij TaTa tailer en BeBe tailer. Wat een vakwerk leveren deze naaiateliers af!

Ook hebben we een avondje met Hien, onze gastvrouw van Luckydaisy uit Ta Van geborreld. Ze ging een dag eerder naar Nederland naar haar man en zoontje Tommy. We hebben afgesproken dat we elkaar in ieder geval weer gaat treffen en bij een volgend bezoek aan Vietnam staat een bezoek aan Hien en de meiden van Luckydaisy on top of our list!

Vietnam is zeker onze favoriet in Azie en we komen vast nog terug!