Vietnam-Cambodja-Thailand 2014

Klik hier voor de foto's van Vietnam

Hanoi

10 oktober 2014 Om 17.50 uur zijn we vertrokken van Schiphol en na een vlucht van iets meer dan 11 uur zonder problemen op 11oktober aangekomen in Bangkok. De slaaptablet heeft goed gewerkt want ik heb toch 6 van de 11 uur geslapen! Na een tussenstop van 2 uur zijn we verder gevlogen naar Hanoi. Omdat we in Nederland al ons visum hadden gekocht stonden we binnen het half uur al met de koffers buiten. De warmte komt je bij het naar buitengaan tegemoet, het is zo'n 35 graden en lekker klam. Nadat we enkele miljoenen hebben gepind (1 miljoen Dong is ongeveer 37 euro) en een Vietnamese simkaart gekocht snel in de taxi naar het Hanoi Old Quarter hotel. Deze hadden we vooraf geboekt omdat we bij zo'n lange vlucht meestal bekaf zijn geen zin hebben om dan te zoeken in een drukke stad met duizenden hotelletjes.

Hanoi Old Quarter

Na inchecken (we hebben een suite met een zitkamer en 3 bedden) en een snelle douche maar de stad in. Man oh man, wat een scooters en getoeter, je weet niet waar je kijken moet. We hebben de avond vooral even de stad op ons in laten werken, het is wennen aan de warmte, de geuren en het lawaai. Na een rondje in de riksja door de oude franse koloniale wijk rolden we zo ons bed in.

Hanoi old city en Hoan Kiem meer

Zondag 12 oktober Na een eenvoudig ontbijt hebben we een beetje rondgedoold in de wijk Old Quarter. Deze wijk staat vol met oude Frans koloniale gebouwen maar je moet wel goed kijken, alles is volgezet met grote uithangborden en overal prachtige grote bomen waar menig inwoner de schaduw opzoekt.

Lopend door de stad wordt je overspoelt door de geuren die uit de eetstalletjes komen. Geuren die voor mij onherkenbaar zijn, evenals de gerechten. Ik ben er nog niet over uit of ik deze geuren wel lekker vind, de vorm van de gerechten spreken mij ook nog niet echt aan. Torren en slangen in flesjes met olie, vissenkoppen die je met glazige koude ogen aanstaren....ik hou het voor nu nog even bij het gewone restaurant. Temeer omdat ik vanmiddag een vrouw uitgebreid de vissen heb zien voeren in het Hoan Kiem meer. Ze zag er niet echt geweldig uit.....ik vermoed in ieder geval dat groen niet haar normale huidskleur is.

Brug van de opkomende zon

Het Hoan Kiem meer ligt midden in de stad en is een oase van rust waar vroeg in de ochtend tai-chi oefeningen worden gedaan. Rondom het meer is het rond deze tijd van het jaar een komen en gaan van bruidspaartjes die poseren voor de foto. Men zegt dat vooral in deze maand getrouwd wordt omdat de winter er aankomt en ze dan iemand hebben om warm te houden. Of het waar is....? Midden in het meer is een eilandje, het schildpaddenpaviljoen. Daarnaast gaat een mooie rode brug, Brug van de Opkomende zon, naar het Jadebergeiland met zijn Jadebergtempel. Leuk om te zien maar super toeristisch en van een afstandje door ons bekeken. Vandaag verder een relaxte dag rondom het meer gehad met af en toe de gekte van de stad.

Ook wij waren vandaag trouwens "bezichtigingswaardig" en zijn veel op de foto gezet door Vietnamezen en aangesproken door jongeren die hun engelse taal willen oefenen. Wel heel leuk maar soms erg lastig te verstaan.

Morgen gaan we naar Halong Bay waar we 2 dagen op een oude jonk gaan varen en o.a. de Karstgebergten gaan bekijken maar vooral genieten van de rustige omgeving.

Halong Bay

13 oktober Na een lange avond buiten en een korte nacht werden we om half zeven wakker van de wekker. Een snel ontbijt, dat ging trouwens heel gemakkelijk, het gebakken ei was zo vet dat het vanzelf naar binnen ging, en weer op pad. Om 7.45 zouden we opgehaald worden, tja zouden........dat werd 3 kwartier later maar ach...we hebben vakantie. Na ruim twee uur werden we gedropt bij een verkoophal waar we snel doorheen gegaan zijn, niets gekocht want we kunnen toch niets extra's meenemen in onze bagage. Na nog 2 uur in de auto kwamen we bij een enorme haven in Halong City waar een vessel op ons lag te wachten. Inmiddels zijn we met een groep van 20 mensen, Australiers, Fransen, Italianen, Engelsen en nog een Nederlands gezin wat in Singapore woont.

Na alle oh's en ah's bij het zien van de hut starten de motoren en met veel lawaai en dieselgeuren varen wij, de prachtige omgeving verontreinigend, tussen de zeer bijzondere karstgebergten in Halong Bay. Deze bergen steigen als enorme kolossen uit de zee omhoog. Door Unesco is deze prachtige baai op de werelderfgoedlijst gezet, in 2012 is ze tevens uitgeroepen tot een van de nieuwe zeven wonderen van de wereld. Een terechte keuze al vind ik het getal 7 wel dubieus.....er worden er steeds meer aan toegevoegd....

Halong Bay

Het gebied rondom Halong Bay bestaat uit bijna 2000 eilandjes, klein en groot waarvan sommigen met prachtig stranden. Vanmiddag hebben we daar dan ook even doorgebracht. Daarvoor hebben een grote grot bezocht maar bij het zien van de vele traptreden kreeg ik al pijn in mijn knie dus heel wijs ben ik maar niet gegaan.

Vanavond diner aan boord waarbij we zijn gestart met vissoep. Zie ik Teun in zijn kommetje roeren waarbij hij opmerkt "Wij plakken hier het behang mee vast". Het was een vreemde soep die meer op gelei met kip leek dan op soep maar de smaak was opperbest. Vervolgens kregen we om de 10 minuten nieuwe gerechten op tafel waarbij in ieder geval bij mij het idee ontstaan is dat de Vietnamese keuken tot nu toe niet echt mijn ding is. Ik hoop dat dit nog veranderd.

Al rond dobberend in Halong Bay schrijf ik dit verslag met op de achtergrond de andere schepen, de meesten zijn mooi verlicht. Alle reisgenoten zijn her en der over de boot in loungestoelen neergestreken of staan op het achterdek met elkaar te kletsen. Zo maar snel onze kooi in want morgen om 7.00 uur gaat de bel voor het ontbijt.

14 oktober Na een heerlijke nacht weer op pad om een grot te bezichtigen met de kajak. Mijn knie vond dat geen goed plan dus ben ik op een vlot bij een paar vissers achtergebleven. Genoeg om te kijken en fotograferen. na deze trip weer met de jonk weer terug naar de haven gegaan en met 22 man in een busje gepropt....helaas met ongeveer 30 stuks bagage dus je raadt het al....niet comfortabel. Gelukkig duurde de trip terug nar Hanoi 'maar' 5 uurtjes. h ja, na 2,5 uur nog even gestopt bij...jawel, wederom een verkoophal.

Inmiddels is mijn idee van Vietnamees eten in positieve zin bijgesteld, vandaag heerlijk gegeten en dan die smoothies van vers fruit....... te lekker!.

Terug in de gekte van de stad waar de scooters domineren op zoek gegaan naar een hotel en zitten nu lekker bij de airco aan een kopje koffie/thee, nog 2 hele dagen in Hanoi en dan op pad met de nachttrein naar Sapa, richting de Chinese grens waar we een trekking zullen doen.

Een verre groet en veel liefs uit Vietnam.

nachttrein naar Sapa

16 oktober

Onze laatste dag in Hanoi besloten we rustig aan te doen, iets langer dan normaal geslapen en laat aan het ontbijt. Daarna om 12 uur uitgecheckt en de koffers in het bagagedepot achter gelaten. Wat moet je nu doen op zo'n dag dat je al uit je kamer bent maar pas om 20.00 uur naar de trein kan? Wij besloten om lekker verkoeling te zoeken in de grootste ondergrondse mall van geheel Azie. Dat hij groot is, is geen woord gelogen, mijn hemel. 27 duizend vierkante meter over 2 etages verdeeld. Het een nog mooier dan het andere en erg luxe. Zelfs een ijsbaan, zwemad en waterval ontbreken niet. Deze mall is door de enige biljardair van Vietnam gebouwd maar of het ooit winstgevend zal zijn? Wij hebben voornamelijk winkels zonder klanten gezien. Maakte ons niet uit trouwens, we hebben ons goed vermaakt met window-shoppen.

De trein naar Lao Cai

Rond 20.00 op weg gegaan naar het treinstation, kaartjes opgehaald en rond 21.30 in de trein gestapt. Het was wel een krappe bedoeling, 1 pad naar de wagons maar deze was te smal voor de bagage. Vervolgens 4 bedden in 1 coupe en we sliepen hier dus niet alleen. De bedden waren wel opgemaakt maar ook deze keer lag er zand tussen de lakens van de vorige gebruiker en ik kwam ook nog een nare tor met grote voelsprieten tegen naast mijn kussen. Ik was niet blij en lichtelijk paranoia....shit, heb ik weer. Toen de trein om 22.00 vertrok hebben we maar ons, niet zo schone bed, opgezocht, het zou nog wel eens een lange slapeloze nacht kunnen worden.......Nu had ik gedacht dat de trein rookvrij zou zijn, of sterker nog, gehoopt. Ik lig nog geen half uur op bed en er komt een irritante rooklucht opzetten uit de cabine naast ons. Helaas vonden mijn longen dat minder leuk, gelukkig had ik mijn pufjes mee. Zo stiekemweg toch in slaap gesukkeld terwijl de trein met een gang van misschien 40 kilometter zijn weg zoekt in het Vietnamese noorden opweg naar Lao Cai. Het is net of we in een oude film zitten, de trein kucht en puft er vrolijk op los en soms hoor je hem kraken en piepen, als dat maar goed gaat. Omdat het buiten aardedonker is hebben wij geen weet hoe het er buiten uitziet, in mijn fantasie rijden we langs diepe ravijnen, helemaal rustig heb ik niet gelegen, dat begrijp je.

Om 4.00 uur was ik al wakker en heb geprobeerd op een fatsoenlijke manier naar het toilet te gaan...maar...de trein maakte zulke rare huppelbewegingen dat het ook mijn voorgangers niet was gelukt om binnen de pot te blijven. Ooit eerder in zo'n vies toilet geweest in een trein van Cairo naar Aswan die zo smerig was dat bij openen van de deur de bacterien de deur uitsprongen (de Egyptegangers van die reis zullen het vast nog weten, of niet D&D en M&M?).

Rond zes uur kwam de theejuf langs en na alle bagage te hebben verzameld konden we in grote optocht de trein weer verlaten. Na nog een rit vaan 1 uur, met daarbij het passeren van de Chinese grenspost, zijn we zonder klerscheuren in Sapa aangekomen. Het is hier erg koud en nevelig. Zo koud dat we een welverdiende massagevan 90 minuten hebben genomen. Voor de kosten hoef je het niet te laten, 20 euro voor ons samen.

Sapa trekking

18 oktober Wat kan een mens toch lekker slapen als je de nacht daarvoor weinig rust hebt gehad. Wederom met de kippen op stok gisteren en vanmorgen om half acht er uit voor het ontbijt. Om half tien worden we door een gids opgehaald om een trekking door de bergen te doen van ongeveer 10 kilometer. Dat lijkt niet zo veel maar bergje op en af is toch wel vermoeiend. We hebben deze tocht met een Amerikaans stel gedaan, gezellige jongelui met humor.

Elke morgen verzamelen de jonge Mhongvrouwen zich voor de hotels en lopen het hele eind met je mee tot ze in hun bergdorp zijn aangekomen. Natuurlijk lopen ze niet zomaar met je mee,ze willen ons aan het eind van de rit iets verkopen zoals oorbellen, tasjes of een kussenhoes. Zodra ze hun buit binnen hebben verdwijnene ze de bergen in. Onderweg al pratend dus met ze meegelopen en het verbaasd me hoe goed ze engels spreken, wat van de toeristen hebben opgepikt. Naast mij liep een meisje (Soe) met achterop haar rug een kindje van 1 jaar gebonden. Ze is 19 jaar, getrouwd op haar 16e en vindt dit heel normaal. Haar man werkt in de bergen, hij kapt bomen. Op haar plastic slippertjes kan ze mij gemakkelijk bijhouden ook al is ze zo klein als een meisje van 12, ze zijn taai. Achterop haar rug dus nog een baby gebonden die, of met bungelend kopje slaapt of om zich heen kijkt. Ze kan nog niet staan en brabbelt ook nog niet cht. Lijkt mij dat de ontwikkeling van zo'n kleine niet optimaal verloopt als je de hele dag bij je moeder achterop zit.....

Onderweg passeren we bergvolkeren die druk zijn in hun tuintje of bezig zijn met het borduren van mutsen of tasjes. Onderweg zie je de mooiste landschappen met in de rijstvelden af en toe een waterbuffel die die al grazend zijn weg zoekt. Vaak is hij in gezelschap van vogels, varkens of eenden. In deze omgeving wonen de Mhong, een volk wat je herkent aan de klederdracht. Voor ons niet te herkennen tussen alle andere klederdrachten die hier in de omgeving zijn.

Soms passeren we ook oude ijzeren bruggen die ik herken van de Vietnam oorlogsfilms. Deze bruggen zijn in de oorlog door de fransen aangelegd. Er overheen lopen in de stille omgeving met af en toe het geluid van een dier geeft een apart gevoel.

Na een niet echt lekkere lunch, die al heel lang geleden was gemaakt, zijn we weer verder gegaan voor de drie laatste kilometers. Hier stond een jeep te wachten om ons de 10 kilometer terug te brengen via een andere route. Niet echt meer in topconditie hebben we ons opgesloten op onze kamer, de kachel aan want het is toch best wel kil in de bergen (Sapa ligt op1800 meter hoogte) en nu de foto's en het reisverslag gemaakt.

BacHa market, nachttrein Hanoi en vlucht HoiAn

19 oktober

Gisteren kwamen we Lionel tegen, een jongeman die we hebben leren kennen op de boot in Halong Bay. Hij komt uit Frankrijk, heeft zijn baan opgezegd en is twee maanden geleden begonnen met zijn wereldreis. Na India, Nepal en volgens mij Pakistan trekt hij nu door Vietnam naar Cambodja. Omdat wij ook naar Sapa gingen vermoedde ik al dat we hem daar tegen gingen komen en ja hoor, de 2e dag zagen we hem terugkomen van een trekking en hebben gezellig wat gedronken met elkaar en weer afscheid genomen. Wij gaan er van uit dat we hem nooit meer zien en alleen gaan volgen op zijn reis via Facebook.

Vroeg in de ochtend proberen we nog we eten te scoren in het restaurant, deze zit nl vol met vietnamezen die ontzettende honger hebben. Met een beetje geluk hebben we nog een boterham met een gekookt eitje.snel werken we het naar binnen want met een zaal vol vietnamezen eet je niet echt ontspannen. Hun eetgewoonten wijken een beetje af met onze, ze slurpen, smakken en boeren er op los...en ze nemen heel veel ruimte in beslag.

Om half acht vertrekken we dan voor een tocht van ruim 4 uur naar BacHa, de zondagmarkt waar buffels, honden, katten en heel veel andere dingen worden verkocht. De rit er naar toe gaat over kronkelende bergwegen en langs diepe afgronden. En laten we dan vooral ook hier de vele scooters en busjes niet vergeten, er wordt gereden als gekken. Na een tussenstop in Lao Cai om onze kofferte droppen gaan we verder met de 2 uur durende rit naar BacHa en met ons nog vele andere toeristen. Daar aangekomen weten we niet waar te kijken, de mensen lopen in bont gekleurde, geborduurde gewaden en zelfs de kinderen zijn prachtig uitgedost. Het is een vietnamees gekwetter van heb ik jou daar en het lijkt soms een markt vol met jankende katten...geen touw aan vast te knopen.

Na wat rondgekeken te hebben dan toch maar op zoek naar de buffelmarkt en gevonden. Hier zien we hoe de trotse eigenaren proberen het beest te verkopen. Grappig om te zien want de mannen worden gadegeslagen door de dames die vol bewondering kijken hoe de verkoop tot stand komt. Een leuk schouwspel om te zien maar er is nog veel meer. Zo is daar de honden en kattenmarkt. Geen plek voor liefhebbers van deze dieren, ze worden in zakken, hangend aan het fietsstuur vervoerd. Vervolgens uitgestald met een riempje om de nek voor de verkoop, de een nog magerder dan de ander. Na een uurtje hadden wij het wel gezien en besloten op een terrasje te gaan zitten, Teun loopt naar binnen en komt, jawel....Lionel de Franse jongeman, weer tegen. even bijgepraat want we moesten beiden weer verder om de bus te halen, wij gaan hem in Vietnam niet meer tegenkomen al volgt hij dezelfde route als ons.

Na een snel bezoek aan de Chinese grens en het kopen van een treinkaartje naar Hanoi wordt het ineens heel erg spannend, onze vlucht naar Danang is ineens vervroegd naar 9.30 uur en wij weten niet of de trein op tijd arriveert in Hanoi. Op hoop van zegen dan maar want eerder met de trein vertrekken kon helaas niet, alles zat vol.

20 oktober Na een rustige nacht in de trein blijkt deze bergafwaarts toch een uur korter te rijden dan de heenweg de berg op, wij waren mooi op tijd op het vliegveld om te vertrekken maar.......doordat we wat bagage moesten overhevelen naar de handbagage bleek Teun zijn multitool in een tasje te zitten....en dat mag ook hier niet. Alle handbagage van Teun dus in mijn handbagage (gelukkig hebben wij van die grote waterdichte rugzakken) en het zakmes apart ingecheckt. Kreeg Teun nog wel de melding dat hij naar een of ander loket moest.......geen idee waarom dus dat sloeg hij voor het gemak maar over. Dat dit geen slimme keuze was bleek toen we het vliegtuig in moesten. Hij werd uit de rij gevist en kon weer helemaal terug naar dat loket, nog steeds niet wetende waarom...bleek hij een computer in de grote bagage te hebben en hij moest tekenen voor goedkeuring....pfffff en maar weer opnieuw helemaal door het douaneproces maar op het nippertje konden wij de bus naar het vliegtuig halen. Wat een gedoe.

Bij aankomst in Danang was al snel duidelijk dat het hier een stuk warmer is. Zonder inspanning loopt het zweet overal waar je het niet hebben wilt dus snel de taxi in op weg naar Hoi An, stad van de lampionnen. Na inchecken snel de zwembroek aan en wat gerelaxt in en bij het zwembad. Dat was wel even lekker na de 1e hectische week in Vietnam. We zitten in een ressort wat op een soort eilandje ligt met aan een kant de rivier en de andere kant de oceaan, we love it!! 's Avonds even het stadje in geweest voor een overheerlijke Vietnamense maaltijd en daarna vroeg naar bed, morgen zien we wel verder.

21 oktober Na een goede nachtrust en een ontbijt waar je u tegen zegt zijn we op de fiets, ja ja, de fiets, naar Hoi An getogen. Zie je het al voor je? Fietsen die gemaakt zijn voor kleine mensen (bij ons zijn het kinderfietsen) waarbij mijn knieën tegen het stuur komen en een laag zadel wat zo klein is als mijn hand moet ik 5 kilometer fietsen. Zie je ons al gaan tussen de rijstvelden met waterbuffels...nou ik wel en het beviel me helemaal niet. En wat doet een vrouw als ze niet happy is? Precies.....kleding kopen. En laat dat in hoi An nu net allemaal kunnen, op maat en met de hand!

Voor een appel en een ei heb ik 2 jurkjes en 1 flodderbroek besteld die ik morgen op kan komen halen. Daarna heeft Teun 2 paar leren schoenen uit een boekje gekozen, worden de maten van zijn voeten genomen, en daarna het gewenste leer en de zolen uitgezocht waarna ze vanavond nog even met de hand gemaakt worden. Je kunt het zo gek niet bedenken of ze kunnen het maken.

Mijn missie in deze stad waren de prachtige lampionnen waar deze stad om bekend staan. Ze zijn gemaakt van bamboe met zijde en zien er prachtig uit. Omdat ik in totaal op 7 lampionnen kwam was dat veel te veel om in de bagage mee te nemen. Geen probleem, de Vietnam post werd gebeld waarna ze, inclusief weegschaal en kartonnen doos, naar de winkel kwamen om de boel in te pakken voor verzending naar Nederland. Hoe makkelijk is dat!

Daarna even bijkomen van deze gekkigheid op een terras. Al mensen kijkend zien we ineens een Australisch gezin wat we ook op de boot in Halong Bay hebben leren kennen, wat een toeval. We spreken af om 's avonds samen iets te gaan eten dus zo gezegd zo gedaan. Ze wonen in Sydney en de volgende eetafspraak die we met ze hebben is....Sydney.

Hoi An en Saigon

22- 25 oktober De afgelopen dagen in Hoi An waren relaxt, zeg maar heel erg relaxt. Een duik in het zwembad, boekje lezen langs de rivier met passerende vissersbootjes en het stadje in. Tja en dat laatste blijkt toch mooie dingen op te leveren. Nu staat Hoi An bekend om zijn winkeltjes waar je kleding kunt laten maken maar je blijkt ook leren schoenen, laarzen, slippers en bedenk het maar te kunnen laten maken. Zo heeft Teun een piepklein winkeltje gevonden waar hij 2 paar mooie schoenen heeft laten maken. Nu was ik eerst wel sceptisch want het is nogal wat. Je zoekt uit en soort Wehkamp catalogus een schoen die jij mooi vindt, je voeten worden opgemeten en de volgende dag zijn ze klaar. En de kwaliteit is op het eerste gezicht gewoon goed,net als de afwering en pasvorm....

Daarnaast ons lekker verwend met nog andere nieuwe kleding waardoor er bij vertrek uit Hoi An niets anders opzat om wat oude bagage in het hotel te laten. De laatste dag wilde we graag naar het strand gaan maar omdat het donderdag zo gestormd heeft is een deel vn het strand met palmbomen weggeslagen. Om zeven uur s avonds zij we met de taxi naar Danang vertrokken voor onze vlucht naar Ho Chi Min (Saigon). Hier kwamen we na een klein uurtje vliegen met behoorlijke vertraging aan. Inmiddels was het al tegen elven maar gelukkig hadden we tevoren een taxi geregeld die keurig stond te wachten. Na het inchecken snel het bed ingerold in afwachting van wat morgen ons zal brengen.

Vandaag hebben we lopend een deel van de stad verkend, District 1, het deel waar veel van de bezienswaardigheden zijn te vinden. Allereerst zijn we naar het War Remnants Museum geweest. Hier is een grote tentoonstelling van de Agent Orange periode, de oorlog in Vietnam en de gruwelijke misstanden tijdens deze oorlog. Op de binnenplaats zijn allerlei oorlogsvoertuigen van de Amerikanen te zien zoals gevechtsvliegtuigen, helikopters en pantservoertuigen. In het gebouw laten ze ons getuige zijn van de gruwelijkheden die, net als in elke andere oorlog, hebben plaats gevonden. Ook is een groot deel gewijd aan de periode na de oorlog en de gevolgen die mensen nu nog ondervinden van de genociden die over het land zijn verspreid. Al met al heeft dit bezoek een grote indruk op ons gemaakt.

In de directe omgeving van dit museum staat de Notre Dame kathedraal, gebouwd in 1877 met bakstenen uit Marseille. Helaas was de kathedraal gesloten voor bezichtiging. De Franse invloeden zijn overigens in de gehele stad goed terug te vinden in de vele historische gebouwen zoals Hotel des Postes, het oude postkantoor waar nog steeds postzegels te koop zijn. Al lopend richting de Saigon rivier kom je langs prachtige historische hotels zoals het Rex, voorheen het kwartier van de oorlogsverslaggevers waar de persberichten om 17.00 werden uitgegeven. ("Five o"clock Follies"). Onderweg nog een heel klein Frans koffietentje ontdekt waar ze overheerlijke gebakjes en koffie hadden, natuurlijk gerund door een Fransoos, echt een aanrader. Na een lange en vermoeiende dag te lopen door Ho Chi Min hield ik het graag voor gezien. Teun had nog wel wat energie maar bij mij ging om 19.00 uur toch echt het licht uit.

26 oktober Vanmorgen rond half zeven scheen de zon alweer door de ramen, het was tijd om op te staan. Na het afgeven van de was (heerlijk is dat, het ligt schoon op je kamer als je terug komt!) Weer op pad om eerst een ontbijtje te scoren. Je hoeft hier niet bang te zijn dat er niets te vinden is, op elke hoek van de straat en daar tussen in is het een aaneenschakeling van eet- en koffietentjes. Uiteindelijk hebben wij er een uitgekozen waar we boven op het dak, met een prachtig uitzicht over de stad, een fantastisch ontbijt hebben gehad. Op weg naar de Ben Thanhmarkt de Mariammantempel bezocht, een hindoeïstisch heiligdom en opgericht door de Tamil gemeenschap. Binnen zag het wel blauw van de wierook dus even binnen gekeken en snel weer de pas er in naar de Ben Thanhmarkt. Dit is een behoorlijk grote markt waar, naar goed Vietnamees gebruik, weer van alles te koop is. Natuurlijk weer netjes verdeeld in groente, vis, vlees, kruiden, snoepjes, er is denk ik niets wat je niet kunt kopen daar. Verder hebben we de dag een beetje rondgelopen en wat foto's gemaakt van het straatleven. Dat straatleven is overigens niet te vergelijken met Hanoi waar het nog veel authentieker is. HCMC is een echte wereldstad met veel hightech en luxe waar zich natuurlijk het echte leven nog wel op straat afspeelt.

Morgen vroeg in de ochtend gaan we vertrekken en zullen in ongeveer 3 dagen richting de grens van Cambodja trekken. Dit doen we per riksja, bus en boot. Met deze laatste zullen we ook de grens naar Cambodja oversteken bij Chau Doc maar eerst willen we nog een bezoek brengen aan een kokosnotenplantage. Over deze dagen horen jullie dus later meer maar dan zitten we waarschijnlijk al in Phnom Penh.

Richting Cambodja

27 oktober Al heel vroeg ging de wekker, half zes naast bed en zes uur aan tafel zodat we omhalf zeven op de bus richting Cambodja konden stappen. We hebben er voor gekozen om dit in groepsverband te doen via The Sinh Tourist vanwege de kosten, en we kunnen niet anders zeggen dat het prima geregeld is van de eerste tot de laatste minuut. Maar ja, dan zit je wel een paar dagen met een hele groep...en daar zijn we eigenlijk niet zo van. Gelukkig hoeven we niets en zijn toch een beetje onze eigen gang gegaan. Op de eerste dag hebben we een tocht over de Mekongrivier gemaakt en een kokosnotenplantage bezocht.

Heerlijk uitgerust werden we om 8 uur wakker en na de lunch stond onze motodopdriver op ons te wachten om ons naar Choeung Ek (de killing fields) te brengen. Al tuffend door Phnom Penh (wel met een sjaal voor je mond want oh wat een stank en uitlaatgassen!) val je van de ene in de andere verbazing. Wat een bende in, op en achter de straten. Niemand lijkt zich verantwoordelijk te voelen voor de enorme bergen afval die in de stad liggen, zomaar ergens langs de wegen. Als iedereen die hier rondhangt zijn handen uitsteekt en troep opruimt.....

Deze flinke jongens liggen te wachten tot ze verwerkt worden

Daarna een tocht van een paar uur om bij het plaatsje Can Tho te komen. Onderweg allerlei armoede en vuilnisbelten gezien, afgewisseld met de prachtig groene Mekongdelta. Na het eten vroeg het bed in want morgen om zes uur weer uitchecken, morgen weer een lange dag voor de boeg.

28 oktober Na het ontbijt zijn we weer in de bus gestapt om na 1 uur rijden er weer uit te gaan om de drijvende markt te bezoeken.

Deze markt bestaat uit grote en kleine boten die ronddobberen met hun handelswaren zoals kokosnoten, ananassen en andere zaken. Je moet je voorstellen dat deze boten behoorlijk groot zijn en het ruim vol ligt met hun waren. Wij zijn op een ananasboot gestapt om daar heerlijke verse exemplaren te kopen voor 55 eurocent per stuk en geloof me, je eet je vingers erbij op. Op de diverse boten heerst een enorme bedrijvigheid, er wordt gekookt, gehandeld, schoongemaakt maar ook hangen velen op het dek in hun hangmat, wachtend op de klanten. Sommigen maken zich druk maar velen laten alles loom langs zich heen gaan.

Nadat we weer terug aan wal waren zijn we na een snelle lunch weer in de bus gestapt om de vijf uur durende trip naar Chau Doc te maken. De grensplaats waar we Vietnam zullen verlaten. Na het avondeten ook maar weer op tijd onder de lakens want ook morgen gaat om vijf uur de wekker, we moeten vroeg op de boot zitten.

29 oktober Na een goede nacht de bagage bij elkaar gezocht en na het ontbijt met koffer en al op een soort aanhangwagen achter een fiets richting de haven.

Gelukkig duurde de rit nog geen 10 minuten want erg comfortabel was het niet. De boot lag al op ons te wachten en nadat de bagage in het ruim was gedropt vertrokken we al snel naar de 1e stop, de douane van Vietnam. Na het afstempelen van de visa konden we weer allemaal in de boot op weg naar de 2e stop, de douane van Cambodja.

Cambodja

Klik hier voor de foto's van Cambodja

Na het verstrekken van het visum met de nodige stempels en norse blikken konden we dan eindelijk op weg naar Phnom Penh, een rit van 5 uur. Deze trip verliep behoorlijk voorspoedig, onderweg was er genoeg te kijken, vissers op hun kleine bootjes, aan de oever spelende kinderen, boeren die met hun koeien in het land liepen. Maar....na die vijf uur waren we toch blij om aan land te gaan hoor. Zoals we gewend zijn in deze landen staat ook bij aankomst van deze boot de kade vol met mannen die je naar een hotel willen brengen. Een van de dingen die zo leuk zijn aan Cambodja zijn de brommertjes met aanhanger waarin je je lekker rond kunt laten rijden, de motodop. Je raadt het al, wij al snel in zo'n motodop naar een guesthouse, Mekong Mysteres resort. Een heerlijk rustig plekje in deze o zo drukke stad. Na inchecken om 14.oo uur hadden we tijd genoeg om een eerste verkenning door de stad te doen en van dat heerlijke Cambodjaanse eten te genieten. En morgen...dan gaan we naar de killing fields.

30 oktober

Na een tocht van 13 kilometer kwamen we bij de Killing Fields aan. Het was nog vroeg dus ook niet erg druk. Met een koptelefoon voor de uitleg zijn we over het terrein gelopen en gestart bij de stoepa waar veel schedels zijn opgebaard. Deze schedels zijn gevonden in de massagraven waarvan er inmiddels 129 zijn ontdekt. Hier zijn ruim 9000 doden gevonden waarbij men er vanuit gaat dat er nog veel meer liggen. In de grasvelden kom je nog steeds botten tegen die telkens naar boven komen. Deze worden om de paar weken opgeraapt en in vitrines geplaatst. Ik wil niet al te veel uitwijden over de gruwelijkheden die hier hebben plaats gevonden. Als je meer wilt weten zijn er voldoende sites waar je deze informatie vandaan kunt halen.

Na dit bezoek zijn we ook nog naar het Tuol Sleng (S21) museum geweest, een voormalige school waar duizenden gevangenen werden gemeten, foto gemaakt waarna gemarteld en gedood om vervolgens te verdwijnen in een massagraf in de Killing Fields. Al met al geen gezelligheid maar als je hier bent kun je er gewoon niet aan voorbij gaan.

Om de dag toch nog te eindigen met ontspanning hebben we onszelf maar lekker laten verwennen met een massage van 90 minuten en geloof mij, daar knap je ontzettend van op. En voor de prijs hoef je het niet te laten: 25 dollar per persoon.

Battambang

31 oktober Vandaag een dag die begint met heel veel regenen we kunnen niet zeggen dat we dit niet fijn vinden. Het brengt een beetje verkoeling en het zal snel stoppen waarna de zon er weer door komt. Om de tijd te doden gaan we naar de Central Market, een enorme markt waar ze je doodgooien met kleding en blingbling. En daar hebben we al meer dan genoeg van gezien de afgelopen weken dus houden het snel voor gezien.

Nadat het weer droog werd zijn we in de motodop gestapt die ons via een klein pontje naar Mekong Island heeft gebracht. Een stukje ongerepte natuur waar we midden in een offer-festiviteit terecht kwamen. Er werden vis, varken aan het spit, rijst en heel veel fruit bij elkaar gezet waarna een soort dorpsoudste de wierook aan stak en een prevelementje deed. Daarna de eer aan de mooiste dames van het dorp om ook wierook aan te steken. Er werd geofferd voor de doden waarna de offers in een enorm lange boot de Mekong op werd gevaren waarna overboord gekieperd. Inmiddels liep het water ons langs de rug en prikten de ogen van ons zoute zweet zodat we blij waren om weer in de motodop te zitten zodat we weer een beetje wind vingen onder het rijden.

Na een tocht over het eiland en weer met het pontje terug kwamen we in een stukje Cambodja waar geen wegen zijn maar slechts kuilen, zand en gruis. Omdat de zon inmiddels al weer een poosje had geschenen was alles weer gortdroog zodat je nog geen 10 meter ver kon kijken. Het gevolg was dat we later het zand uit onze oren en neus konden halen. Helaas waren we na de douchebeurt ook het mooie rood-bruine kleurtje weer kwijt. 's Avonds hebben we nog heel lang langs de rivier gezeten om voor de laatste keer van Phnom Penh te genieten, morgen vertrekken we naar Battambang.

1 november Op de afgesproken tijd stond onze taxi te wachten om ons naar Battambang te brengen, een rit van toch zeker ruim 5 uur. In die vijf uur ga je van oost naar west Cambodja en zie je de omgevig veranderen van stedelijk naar de landelijke groene rijstvelden en palmbomen. Als je geluk hebt ligt er asfalt op de weg maar vaak is het niet meer dan grind en kuilen. Koeien lopend grazend langs de weg, brommertjes vervoeren torenhoge installaties achter op hun bagagedrager en we hebben zelfs een bed achterop gezien.

Onze chauffeur heeft een hoog tempo en al zigzaggend voorbij de kuilen manoeuvreert hij tussen de auto's, karren, kippen en honden. Hij rijdt maar 60 maar dat voelt hier als 100. Kan ook bijna niet anders want de rest om ons heen staat bijna stil.

Al rijdend komen we langs oude Khmertempels, boerderijtjes met daaronder het vee en komen na een lange tocht bij Battambang Resort, een oase in de rimboe gerund door een Nederlandse knul. Wij gaan de komende dagen hier lekker genieten van dit paradijsje.

2 november Bliksem en regen vanmorgen bij het wakker worden maar dat deert ons niet. Ook nu zal het weer snel beter worden. Op het programma staat een fietstocht door dit ongerepte gebied en komen langs de rivier waar de jongens hun netten uitgooien om de gevangen vis vol trots mee naar huis te nemen. Ze hebben veel lol en kijken wie zijn net het verst kan gooien. De wegen zijn ook nu weer vol met kuilen die na de fikse regenbui gevuld zijn met water. Als je niet hard genoeg trapt blijf je dus midden in een plas staan...en dat overkwam mij. Er zat niets anders op dan af te stappen en door de blubber verder te lopen maar ach, wat kan het schelen, we hebben vakantie en spoelen de blubber wel weer af. Na een half uurtje fietsen kwamen we bij de bamboe trein aan. Dit is niets meer dan een treinonderstel waar ze en bamboe plaat op leggen die aangedreven wordt door een elektro motor. Bij een vaart van 50 kilometer suis je door de rijstvelden en boerderijtjes. Bij tegenliggers moet je er wel af en dan wordt je treinstel gedemonteerd, naast de rails gelegd waardoor de tegenligger kan passeren. Daarna wordt alles weer opgebouwd waarna je weer verder kan. Een geweldige ervaring waarbij ik pas op de terugweg door Teun gewezen werd op de enorme spinnen die aan de bomen hingen......en laten dat nu net mijn favoriete dieren niet zijn. Daar zaten we dan op ons bamboe treintje, tuffend door de prachtige Cambodjaanse omgeving, vlinders dartelend om ons heen. Alleen de omgeving werd verstoord door de elektromotor...nou ja, en de spinnen natuurlijk.

Afscheid Cambodja en aankomst Thailand

Klik hier voor de foto's van Thailand

4 en 5 november Onze dagen in Battambang hebben we lekker lui aan het zwembad gelegen. We waren echt toe aan wat rust na alle indrukken die we hebben opgedaan. Op 4 november zijn we om zeven uur 's morgens uitgecheckt en zijn met de taxi na een reis van zo'n 4 uur aangekomen in Poipet, een grauwe grensplaats met heel veel armoede en tal van casino's. Deze grens ga je als buitenlander altijd te voet over en het is ook nu weer een chaos van jewelste. Handkarren, voddenboeren iedereen loopt door elkaar. Nadat we eerst onze dollars gewisseld hebben in thai bath hebben we ons gemeld aan de Cambodjaanse grenspost. Hier weer hele lange wachtrijen en ook nu weer een paar vingerafdrukken gemaakt waarna we door konden naar de Thaise grenspost zo'n 100 meter verderop. Er was wel wat aangepast sinds ons laatste bezoek, buitenlanders moesten nu naar een aparte ruimte op de 1e etage. Het viel erg mee want we waren in no time voorzien van een Thais visum waarna we een tuktuk genomen hebben naar het Market Hotel in Aranyaprathet. Dit hotel kenden we nog van de vorige keer en ook hier is niets veranderd. Dezelfde mensen, dezelfde stoffige tafels en stinkende kamer maar och, het is maar voor 1 nachtje maar eerst...........naar de Friendship Bordermarket, een gigantische markt waar je met een golfkarretje over moet omdat het zo groot is.

Friendship bordermarket Thailand-Cambodja

Toen wij zo'n karretje wilde huren bleek dit pas te kunnen na achter laten van ons paspoort. Nou, daar hoefden we niet lang over na te denken, dat doen we niet. Zie het al gebeuren, er gaat iets fout en je krijgt je paspoort niet terug.......

Uiteindelijk zijn we dus maar lopend die markt over gegaan maar je weet echt niet waar je kijken moet, enorme opslagplaatsen lijken het waar de kleding in balen wordt binnengebracht. Hier en daar wordt nog een strijkbout over gehaald, labels verwijderd of leren jassen nog een keer in de olie gezet. Na deze ervaring weer met de tuktuk terug naar het hotel waar zo tot onze verrassing een heerlijk stuk kip voor ons hebben gemaakt. En morgen......dan gaan we met de boemeltrein naar Bangkok.

Om vijf uur ging de wekker en klokslag zes uur zaten wij in de tuktuk op weg naar het station voor onze treinreis van vijf en een half uur. Het loket was nog gesloten dus mooi even de tijd om het schattige stationnetje met zijn fleurige bloemen te bekijken. Na het kopen van onze tickets, ze kosten wel 100 THB (2,50 euro) per 2 tickets hebben we een redelijk comfortabel plekje in de trein. Wij dachten dat deze trein non stop naar Bangkok geen maar niets was minder waar. Na 10 minuten stopte hij al om een stuk of 10 vrouwen met manden in te laten stappen. In deze manden de heerlijkste bananen, mango's etc. Na weer een tijdje kwamen er steeds meer vrouwen bij en zaten wij intussen tussen de vele manden met vlees, groenten enz. Zo zijn we richting Bangkok gesukkeld waarbij op het eind een monnik gezellig naast Teun kwam zitten. Snel een foto maar ik zag aan het gezicht van Teun wel dat er iets niet in de haak was. Hij probeerde nog wat te gaan verzitten maar er was zo weinig ruimte dat hij uiteindelijk maar is gaan staan. Op mijn vraag wat er was zei hij dat hij niet goed werd van de ammoniaklucht. Die lucht komt dus niet uit flesje maar is het resultaat van het niet wassen van bepaalde lichaamsonderdelen........ik wil daar niet te veel aan denken anders gaat mijn fantasie met me op de loop!

Na aankomst op het zeer chaotische station van Bangkok werden we natuurlijk al snel opgemerkt door de taxi- en tuktuk chauffeurs. Na wat gepingel over de prijs heeft hij ons in Bangkok naar het Tewa Boutique Hotel gebracht, een prachtig hotel aan de buitenrand van de stad maar wat viel de aankomst tegen! Nu zijn we wel wat gewend en hebben we geen hoge eisen aan hotels, bedden of omgeving maar er is 1 ding voor ons wel van belang en dat is de vriendelijkheid van het personeel. Deze vriendelijkheid was hier ver te zoeken helaas zodat wij besloten de andere dag naar een ander hotel te gaan. Wel heel erg jammer want dit hotel was een autenthiek Thais huis en was opgedeeld uit verschillende huizen die met elkaar verbonden waren. In totaal waren er maar 7 kamers die er erg gezellig uitzagen.

6 november

We hebben al heel vroeg in de ochtend de taxi genomen naar Chinatown en via booking.com een ander hotel geregeld. Dit hotel ligt aan de Chao Phraya rivier waar de hele dag door schepen varen in alle formaten en vormen. We boffen wel, vandaag is het Loi Krathong, een feest in de 12e maand bij volle maan. Dit kun je vergelijken met ons oud- en nieuwjaarsfeest. Nu heeft ons hotel het restaurant op het dakterras dus jullie snappen wel waar wij hebben gezeten die avond. De kamer is niet echt bijzonder en er hangt een raar luchtje maar....de ontvangst was heel erg vriendelijk en dat is waar het bij de vorige toch mis ging.

Eerst hebben we de middag wat rondgelopen in Chintown. Je kijkt je ogen uit in dit deel van de stad, midden op straat worden de auto's gedemonteerd waarbij de onderdelen op de gekste plekken worden opgestapeld, in oude autobusjes, in winkeltjes, alles puilt uit terwijl mensen er gewoon tussen de lagers en motoren zitten te eten, de grond voorzien van een enorme olielaag.

7 november Na een goede nachtrust zaten wij om zes uur weer in de taxi richting vliegveld. Vandaag is de dag dat wij naar Wi gaan, een Thaise vriendin die wij een aantal jaren geleden hebben leren kennen toen we door de Isaan streek reden. Na een vliegrit van 1 uur zagen we haar al met een gespannen gezicht staan op het vliegveld. Ze was zo blij ons te zien. Wij hadden niet verwacht dat ook haar ex-man, een Engelsman, erbij zou zijn maar later zou blijken dat ze nogal ziek is geweest waardoor ze zelf geen auto meer rijdt.

Bij haar boerderij aangekomen was er tot onze verrassing uitbreiding met varkens, koeien en teelt ze ook champignons.

Na de bagage in ons huisje gedropt te hebben toog ze met ons mee naar haar eigen huis en had ze, heel lief, een welkomstspandoek en slingers opgehangen. Wij waren door dit gebaar wel erg ontroerd! Natuurlijk hebben we de rest van de middag lekker bijgekletst. Dit gaat soms wel met handen en voeten want haar engels is niet altijd even goed maar we verstaan elkaar toch altijd wel. Net voor het eten zijn Teun en ik nog even op de motor het dorpje Pla Pak ingeweest en de lokale markt opgezocht. Nu moet je je voorstellen dat wij in een deel van Thailand zitten waar bijna nooit buitenlanders komen dus wij waren wel de 'talk of the town' en er werd druk naar ons gewezen en stiekum gefluisterd. Wij hebben ons daar natuurlijk niets van aangetrokken en lekker over de markt gestruind, op zoek naar vers fruit. Op deze tocht kwamen er allerlei geuren op ons af en telkens als wij stilstonden bij een kraam kwam er wel iemand, die een beetje engels kon, uitleg geven wat voor gerechten er in de zakjes zaten. En uiteindelijk kwamen we bij een kraam waar kikkers op de bbq lagen. Ik vond toch dat ik deze moest proberen en het was heerlijk..... Bij de laatste kraam hebben we lekker fruit ingeslagen, vers geplukte mango's, bananen, druiven en grote meloenen. Te lekker gewoon!

8 november Na ons ontbijt van rijstsoep kwam onze "adopiedochter" Mint.

We hadden haar natuurlijk 2 jaar niet gezien en wat was ze groot geworden. Samen met haar naar de rijstvelden gegaan waar haar moeder rijst oogstte. Wat een klus moeten de mensen hier op het land klaren in die ondraaglijke hitte! Daarna de dag een beetje rondgereden en naar Nakhon Phanom geweest, een stad waar het water de scheiding is tussen Thailand en Laos. Als je hier de grens oversteekt en in vijf uur Laos doorkruist ben je weer in Vietnam. Om precies te zijn in de buurt van Hoi An.

Vanavond lekkere Thaise Curry gegeten, wel erg heet maar erg lekker!!!!!

Pla Pak en Bangkok

9 -11 november We zijn tot 12 november bij onze Thaise vriendin Wiraphan (Wi) gebleven waar we lekker alles in een rustig tempo hebben gedaan. 's Morgens voor ons huisje een kopje thee drinken, lekker veel meloenen, druiven en mango's eten en af en toe op stap met de motor of auto. Wij zijn hier wel “the talk of the town”als we de lokale markt weer oplopen of een winkel ingaan. Sommigen willen met je op de foto en anderen kijken je aan of je van een andere planeet komt. Het kan ons allemaal niet schelen, wij vermaken ons prima. Met Wi bezoeken we haar broer, die is monnik en woont in een mooie tempel in het dorp. Voor we binnen mogen komen trekt hij eerst andere kleding aan waarna wij even met hem in gesprek kunnen. Hij is erg geïnteresseerd in onze camera en maakt een paar foto's. Ons antwoord op zijn vraag wat een camera met lens kost levert bij hem een verbazing op die een kodak moment waard is. Helaas had hij hem nog vast.......

De laatste avond bij Wi bleek een speciale te worden. De hele dag was ze druk in de weer met eten maken en toverde een prachtige offertafel met fruit, eten en wat al niet meer. Ons werd opgedragen om rond half vijf gedoucht en wel aanwezig te zijn want haar broer de monnik zou langs komen voor een ceremonie. En ja hoor, we werden in een kamer met alle offers gezet, kregen een ei met rijst in onze handen waarna we na een prevelementje van de monnik een 'armband' geknoopt kregen.

Deze armbanden waren de afgelopen 3 dagen, 3 keer per dag door hem ingezegend voor geluk, wijsheid, gezondheid, liefde etc. We moeten ze dan ook minimaal 3 dagen laten zitten…..wij zijn benieuwd of we wijzer zijn, geen zere knie meer hebben en nog liefdevoller blijken. Nadat hij vertrok was het de beurt aan de overige aanwezigen om een zegening te doen waarna we meer 'armbanden' omkregen. De hele ceremonie met de monnik was erg speciaal en we hadden niet verwacht dat dit zulke bijzondere emoties met zich mee zou brengen. Daarna was het tijd voor een overheerlijke Thaise maaltijd waarna we voldaan ons bed in zijn gerold.

12 november Vroeg op, de koffer weer ingepakt en om 9.00 uur naar het vliegveld van Nakhon Phanom. We vertrekken voor onze laatste etappe in deze reis en doen nog 2 dagen Bangkok aan. Na een kort afscheid op het vliegveld hebben zijn we dan vertrokken. De vlucht van 1 uur was zo voorbij en voor we het in de gaten hadden zaten we weer in een tuktuk en reden door de enorme gekte van Bangkok naar het hotel.

Nu is het transport in Bangkok echt top geregeld, je kunt met de tuktuk taxi, skytrain, expressboat of ondergrondse overal erg snel komen. Van deze vervoersmiddelen zijn de expressboat en skytrain wel de meest handige. De expressboat hebben we genomen naar Kao San Road, een backpackersgebied en heel erg toeristisch. Wel leuk om hier weer terug te zijn, wel is er veel veranderd want er is veel vernieuwd. Na een heerlijke maaltijd weer terug op de boot. Helaas vaarde deze voorbij ons eindstation zodat we kilometers uit de buurt van ons hotel weer op zoek konden naar een tuktuk.

13 november De laatste volle dag in Bangkok waarvoor we een bezoek aan het Grand Palace in gedachte hadden. Met ons helaas nog duizenden zodat het er bijna niet te doen was. Daarbij was het ook nog heel erg warm maar we hebben ons er doorheen geslagen. Wat een pracht en praal! Dit paleis wordt nog steeds gebruikt door de koning en is op bepaalde tijden opengesteld voor het publiek. Na een paar uur rondlopen vonden we het wel welletjes en zijn achterin de tuktuk weer terug gegaan naar het hotel. We hadden immers nog wat baggage wat ingepakt moest worden. Ons laatste avondmaal hebben we, heel romantisch, op het dak van het hotel, met uitzicht over de rivier, gehad.

14 november Na een laatste nacht zijn we heel vroeg in de taxi naar het vliegveld vertrokken. Om 12.20 uur (Nederlandse tijd 06.20 uur) zijn we dan weer richting Amsterdam gegaan. Gelukkig heft KLM Economy comfort stoelen zodat we heel riant met heel veel beenruimte de vlucht naar huis hebben afgelegd. Een half uur vroeger dan gepland kwamen we in Amsterdam aan.

Wij hebben ontzettend genoten van deze reis. We hopen dat we jullie een beetje hebben kunnen meenemen naar Azië en wie weet ga je daar zelf ook nog een keer naar toe.

Voorlopig gaan we maandag weer aan het werk en dromen wij al weer over onze volgende reis. Waar die naar toe gaat…?

We hebben veel gezien en beleefd. Mooie, emotionele en vooral indrukwekkende dingen.

Door het delen van onze ervaringen in de verslagen van de afgelopen weken hebben we jullie willen meenemen op onze reis.