Zuid Afrika en Swaziland 2010

Klik hier voor de foto's

Zuid Afrika en Swaziland

24 oktober

Na een goede vlucht gisteren zijn we om 21.30 uur in Johannesburg aangekomen. Het temperatuurverschil met Nederland is enorm. Overdag is het hier zo rond de 28 graden. Na de snelle koffer en douaneverplichtingen zijn we in het busje van het hotel gerold. Op onze kamer aangekomen zijn we na de douche direct ons bed ingegaan.

Vanmorgen om 9.00 uur opgepikt door 2 dames uit Soweto voor een, naar wat later bleek zware en soms emotionele dag. Had wel veel verwacht maar dit eigenlijk niet. s' Morgens langs het hospice voor een bezoekje alleen geen kennis kunnen maken met de patiënten. Dit omdat ons bezoek niet bekend was bij de dame die er die dag was. Vervolgens door Soweto gereden en de meegenomen stiften, schriftjes en stickers aan wat kinderen gegeven. Nou dat hebben we geweten...in een mum van tijd een hele roedel van de mooie zwarte koppies met grote bruine ogen.

Vervolgens een bezoek gebracht aan een weeshuis. Och....wat kun je daar van zeggen. Teun kreeg een klein baby’tje in de armen gedrukt...je zou het zo meenemen. Ook lag er een baby van 4 maanden, ze was erg prematuur en woog een paar honderd gram bij de geboorte. Nu woog ze nog maar 2400 gram!!!! Het weeshuis biedt onderdak aan zo'n 160 kinderen die allemaal hun steentje bijdragen bij der huishoudelijke taken. Zo zaten een aantal jongens de was op te vouwen op de grond. Hier hebben we alle meegenomen kleertjes en de rest van de spullen achter gelaten.

In de middag zijn we op bezoek gegaan bij de moeder van de gids. Ze had voor een speciale gelegenheid zelf bier gebrouwen....wat een bocht zeg. Heel zuur en volgens mij wordt je er knetter dronken van. De hele tuin zat vol kerels uit de buurt die gezellig zaten te drinken. En ne...ze waren niet meer nuchter. Het was overigens heel erg gezellig.

Na dit bezoek zijn we naar Kliptown gegaan. Dit is echt de armste wijk van Soweto. Geen huizen maar hutjes van golfplaten. We zijn daar bij iemand op bezoek geweest en het is toch wel heel confronterend als ze je vertellen dat ze met z'n achten in dat hutje slapen. De vrouwen met elkaar in een tweepersoons bed en de mannen op de vloer. Totaal geen privacy. Ook zit tussen het huis en dat van de buren maar 1 meter en kijk je door de kieren in de golfplaten naar buiten. Geen stromend water en elektra, niets van dat alles. 's Avonds met z'n allen rond een kaarsje.

Maar wat nu zo opvalt is dat iedereen die je daar ziet of spreekt: ZE LACHEN ALLEMAAL! Uiteindelijk zijn we op een plein gekomen waar een schuur stond. Hier worden per dag 350 maaltijden gemaakt voor de mensen die geen eten hebben. Dit wordt door de community van Kliptown samen gedaan. Wie niets heeft krijgt van zijn buurman, men is gewend om niet alleen aan zichzelf te denken maar zeker ook aan een ander.

We bezochten het Kliptown Youth Program. Een organisatie die zorgt dat de kinderen die er wonen onderwijs krijgen. Het is ongelooflijk hoe armoede verbroedert. De jongeren worden dagelijks bezig gehouden met onderwijs maar ook met ontspanning. Zo kregen we een indruk van Gumboots. Een soort dans in rubber laarzen van een 12 tal jongens. Op deze manier proberen ze zelf geld te vergaren om het onderwijs te verbeteren van ieder kind dat daar woont. We werden hier stil van...met niets proberen ze heel veel te bereiken. http://www.kliptownyouthprogram.org/

Dit project willen we gaan steunen vanuit Nederland en zullen ons best doen om een steentje bij te dragen aan de verbetering van het onderwijs van deze bevolkingsgroep.

Morgen vertrekken we naar Dullstroom. Wat zal dat ons voor verrassingen brengen??

Zojuist nog even wat gegeten met vrienden die in Johannesburg wonen. Het was al weer een tijdje geleden dat we elkaar hadden gezien. Het was heel gezellig.

Ik hoop morgen weer een verslag te kunnen schrijven. Eerst maar eens zien of we het links rijden onder de knie krijgen.

1e reisdag naar Dullstroom

Hoe Ek Voel As ek jou net kon vertel

as ek jou net kon laat sien sou ek n skilder opdrag gee om n prent vir jou te maak en as hy eindelik klaarmaak as hy sy meesterstuk voltooi sou jy weet, jy sou weet as jy teen die tyd nog vergeet hoe ek voel, hoe ek voel oor Africa

(Johannes Kerkorrel)

25 oktober, 29 C

Vandaag zijn we weer vroeg wakker geworden, het hotel ligt op de aanvliegroute van die enorme grote Boeings etc. Om de vijf minuten komen ze recht op ons afvliegen en scheren dan over het dak van het hotel. Wel een geweldig gezicht om te zien en horen.

Na het ontbijt zijn de reispapieren afgegeven en even later kwamen ze de huurauto brengen, een mooie ruime Toyota Corolla. We hebben er wel goed aan gedaan om een wat groter auto te nemen. Maar toch rijden we met een koffer op de achterbank en eentje in de kofferbak…..

Na controle van de auto konden we dus zelf op weg gaan. Ja ja, en dan maar links gaan rijden, iets wat voor ons heel onnatuurlijk is. Ben best wel nerveus geweest omdat we gisteren onze eerste dode langs de kant van de weg zijn tegengekomen. Hij of zij werd net in een lijkzak gehesen. Thuisfront: we zullen heel voorzichtig zijn, don’t worry, we komen veilig weer thuis!!!

Eerst een Zuid Afrikaanse simkaart gehaald want we willen onze eigen internetverbinding hebben onderweg. Het thuisfront zullen we het nummer wel per sms laten weten. Nog even snel wat boodschappen gedaan en na wat oefenrondjes op de enorme parkeerplaats van een supermarkt zijn we op weg gegaan.

Teun aan het stuur en ik ernaast om extra aanwijzingen te geven. Dit ging goed want ik ben door Teun niet de auto uitgezet. Onze trip vandaag gaat naar Dullstroom en is ongeveer 240 km.

We hebben rustig aangedaan en zijn rond 15.00 uur bij Highland Rose Cottage aangekomen (http://www.highlandrose.co.za/html/serenity_spa.html). We hebben een klein schattig huisje wat heel veel aan Engeland doet denken. De omgeving is heerlijk rustig en wij zijn met nog 2 Nederlanders de enige bezoekers.

Op dit moment ligt Teun te slapen, hij is ziek aan het worden terwijl ik nu lekker in het zonnetje zit om dit verslag te schrijven.. Denk dat hij een kou heeft opgelopen in het vliegtuig, het was er zóóóóo koud!

Vanavond gaan we hier lekker eten, misschien nog een massage nemen en morgen lekker uitgerust op weg naar Kuname River Lodge waar we de big 5 hopen te gaan zien.

Warme reisgroetjes van ons

Kunami River Lodge

Halala Afrika

Toe die wêreld hier nog jonk was en die horison wyd en oop was dit groen hier in die halfrond suid van die ewenaar en in die skemer as die son sak en die beeste huis toe loop klink die roepstem van die vroue oor die heuwels van die land (Johannes Kerkorrel)

26 oktober, reisafstand 185 km, 25 gr. C, zonnig

Na een heerlijk uitgebreid ontbijt hebben we onze cottage weer verlaten en zijn op weg gegaan naar Kunami River Lodge (http://www.kuname.co.za/) wat ligt in het Karongwe Game Reserve, genesteld in het oeverbos in de Vallei van de Olifanten. Onderweg zijn we heel veel aapjes tegengekomen die aan de kant van de weg zitten en wegsprinten als je met de auto heel dichtbij komt. Een enkeling bleef heel brutaal zitten tot je gepasseerd wordt. Ook staan overal borden met koeien en ja hoor, we komen om een berg en daar staat doodleuk zo’n beest op de weg. Levensgevaarlijk maar zo gaat het hier en je moet er maar De weg en het landschap naar de lodge zijn heel erg wisselen, van heel dor tot heel groen. Ook gaat het over van vlak naar veel bergen. De weg is soms heel goed maar ook vaak kom je onverwacht grote gaten tegen.

Veel te vroeg zijn we in de lodge aangekomen maar we werden erg warm onthaalt met een heerlijk drankje. Wat een mooie lodge is dit en wat een luxe. Er zijn maar 5 lodges dus in totaal maar 10 bezoekers. Op dit moment zijn ze allemaal bezet, veelal door Engelsen maar ook iemand uit Mexico, Duitsland en Nieuw Zeeland. Onze lodge kijkt uit op een rivier maar deze staat nu droog omdat het nog lente is. Als er regen valt loopt hij pas vol.

Zittend op ons balkon zagen we de zebra’s en antilopes aan de overkant grazen. Wat schitterend is dat als je ze zo in stilte ziet lopen.

Na de thee zijn we met z’n allen in een grote Landrover gestapt voor een gamedrive. De bedoeling hiervan is om door het park te rijden en zoveel mogelijk dieren te spotten. Vanmiddag zijn we er al een paar tegengekomen: olifanten, giraf, leeuwen en twee cheeta’s. Deze laatste hebben we te voet opgespoord. Dit kon goed omdat ze net hun buikje vol hadden gegeten en lagen uit te buiken.

Onderweg hebben we tijdens zonsondergang midden in de bush nog wat gedronken. Er kwam een tafeltje uit de auto met lekkere drankjes en hapjes, wat een verwennerij zeg. Daarna weer verder gegaan tot we een paar jonge leeuwtjes tegenkwamen. Deze lagen lekker in het donker met elkaar te spelen.

Terug in de Lodge hebben we met elkaar rond het kampvuur heerlijk gegeten waarna we moe maar voldaan in ons bed zijn gerold. Maar niet voordat de foto’s op de laptop zijn gezet en dit reisverslag is geschreven.

Morgen worden we om half zes gewekt voor de ochtend gamedrive. We zijn erg benieuwd wat we dan te zien krijgen.

Groetjes uit het mooie Zuid Afrika

Kunami River Lodge

Daar was rykdom in die maag van ons moeder afrika diamante, steenkool, goud, edel metaal en die mense word die slawe hier want die mense word betaal om te tonnel in die aarde elke greintjie uit te haal

En die groot en oop grasvlaktes span dit toe met doringdraad en van die olifant tot die gemsbok al die diere moes kom buig voor die mag van die grootwildjagter

voor die mag van sy groot geweer totdat net die stilte oorbly totdat net die stilte heers

27 oktober, reisafstand 0 km, 22 C, bewolkt

Vandaag nog een dagje in Kuname River Lodge (http://www.kuname.co.za/). Wat een geweldige plek is dit zeg. In de bush staat een mooi houten complex met 5 lodges waar je echt het ‘Out of Africa gevoel’ hebt.

Vanmorgen om 5.00 uur een wake-up call voor de ochtend gamedrive. Wel hebben we heerlijk geslapen dus vroeg op was geen enkel probleem (nou ja……). Snel twee vesten en t-shirt aangeschoten en weg waren wij. Nu dacht mijn buurvrouw in de Landrover dat het in Afrika altijd lekker warm is……ze zat daar in een dun overhemdje. Was achteraf gezien dus geen goede keuze want al snel zag ze blauw van de kou. Gelukkig waren er ook dekens aan boord dus die maar omgeslagen. Ikzelf had het met die twee vesten en een t-shirt ook niet erg warm maar gelukkig heeft Teun zijn dikke vest aan mij afgestaan.

Anyway, op weg door het park duurde het toch een hele tijd voordat we wat dieren van betekenis hebben gespot. Na een uurtje rondrijden zagen we een drietal neushoorn die lekker stonden te grazen. Nadat we weer een tijd het spoor van olifanten hadden gevolgd kwamen we er inderdaad vier tegen. Twee jongen met hun moeders. Ze staan even aan de grond te snuffelen en zonder pardon gooien/duwen ze een behoorlijk grote boom tegen de grond. Wel schattig om te zien hoe die kleintjes de moeder volgen.

Vervolgens hebben we aan de rand van het nijlpaard-meer de koffietafel gedekt en gepauzeerd. Wel even lekker na dat gehobbel in de Landrover. Geen nijlpaard gezien trouwens in dat meer.

Vlak na vertrek kreeg de ranger in de gaten dat de Landrover ook een gaspedaal had…hij scheurde met enorme vaart over de onverharde wegen. Kun je je voorstellen dat de mensen achter in de Landrover zowat gelanceerd werden als hij door een kuil reed? Regelmatig hoorde ik oeh en ah achter uit de auto komen!!! We begrepen niet zo goed waarom hij zo’n haast had maar dat werd na een minuut of vijf wel duidelijk….er zat een jaguar in de boom. Deze jaguar schijn je niet zo vaak te zien dus het was best een spannende gebeurtenis. Terwijl we aandachtig naar hem/haar zaten te kijken werden we opgeschrikt door een enorme brul en ja hoor, er stond een enorme leeuw onder de boom die wel zin had in een lekker hapje. Na nog een brul schoot de jaguar uit de boom en zocht een veiliger plek. Hier hebben we prachtige foto’s en film van kunnen maken. Ook kwamen we weer de twee cheeta’s tegen van gisteren. Ze lagen nog steeds uit te buiken….

Na dit avontuur zijn we weer terug gegaan om een brunch te nuttigen. Even snel opgefrist voor we aan tafel gaan en besloten de fotocamera maar even in de lodge te laten liggen: DAT DOEN WE NOOIT MEER!!!! Waarom…….? Er liep vlak langs de plek waar we zaten te eten een enorme leeuw langs. Het is natuurlijk behoorlijk balen als je dan zonder camera zit maar we gokken erop dat we een foto van één van de andere bezoekers krijgen.

We worden trouwens enorm in de watten gelegd hier en het eten is meer dan heerlijk. We zouden hier heel makkelijk aan kunnen wennen. Toch maar een jaartje vrij nemen van het werk??? We gaan het maar voorstellen maar ik ben bang dat we het antwoord al weten…. We hebben de rest van de ochtend en middag de tijd om lekker te relaxen bij het zwembad en worden om half vier verwacht voor de thee waarna we weer op pad gaan voor de volgende gamedrive. Daarover morgen meer.

Vanuit dit prachtige land groeten wij de achterblijvers. wij willen jullie ook bedanken voor de reacties op deze site!!

Gods Window, Blyde River Canyon en Hazyvieuw

As ek jou net kon laat lees as ek jou net kon laat hoor sou ek n koor na jou toe stuur n serenade in die laatnaguur en as jy wakker word een aand en jou vensters staan wyd oop sou jy weet, sou jy weet as jy teen die tyd nog vergeet hoe ek voel, hoe ek voel oor Africa jy sou weet

28 oktober, reisafstand 260 km, 22 gr. C, bewolkt

Vanmorgen weer om vijf uur gewekt voor een laatste gamedrive. Gek hoor, hier hebben we geen last van het vroeg op staan. Na een snel kopje thee met een banaan (ja ja, het ontbijt komt later) zijn we op weg gegaan.

We waren nog geen half uur weg of we moesten stoppen voor een enorme leeuw die midden op de weg lag. We stonden er nog geen zeven meter bij hem vandaan. Hij nam rustig de tijd en keek af en toe eens naar zijn publiek. Op zijn gemakje begon hij zijn vacht te verzorgen, wauw….wat en imposant dier is dit toch. Ondanks de korte afstand hebben we ons geen moment onveilig gevoeld. Toen de leeuw er genoeg van had en in de rivierbedding op zoek ging naar en prooi (hij stond telkens met gespitste oren) zijn we hem nog even gevolgd.

Onderweg zijn we deze morgen best veel giraffen tegengekomen. In ieder geval meer dan de andere dagen. Opeens komt er een bericht over de portofoon: er zijn twee leeuwinnen met 4 jongen gespot. Al gauw gingen we plankgas naar de plek waar ze gespot zijn en ja hoor, daar lagen ze rustig in de schaduw met elkaar te spelen die kleintjes. Na even te zijn blijven staan zijn we toch maar weer verder gereden ondanks dat je daar uren naar kan staan kijken.

We rijden de rivierbedding uit en zien ineens een enorme olifant in het riet staan grazen. Snel die kant op gereden en wat bleek: het was een hele kudde met moeders en kleintjes. Even snel geteld waren het er ongeveer 10. We zijn muisstil blijven staan om dit grote geweld te aanschouwen en na een tijdje trokken ze op zo’n vijf meter van onze truck weer verder.

Na een koffiebreak bij het nijlpaardenmeer zijn we naar de lodge vertrokken. Voor ons zat het er hier weer op.

Wel jammer maar er is nog zo veel te zien en we zullen toch verder moeten naar Hazyvieuw waar de Panoramaroute hebben gereden. Dit is via de Blyde River Canyon, één van de meest spectaculaire ravijnen van Afrika. Verder langs ‘Three Rondavels’ waar je een onvergetelijk uitzicht hebt op de drie grote rotsspiralen die uit de muur van het ravijn oprijzen. Via Gods Window met een prachtig uitzicht over het Krugerpark. We hebben ook nog (we zijn er nu toch) een bezoek gebracht aan Pilgrim’s Rest, een klein plaatsje waar ene Alec Patterson in 1873 voor het eerst in Afrika goud vond. Hierna werd het stadje overspoelt met goudzoekers. Nu is het stadje een Nationaal Monument.

Via tropische uitzichten (we rijden langs heel veel bananenplantages) met in bloei staande Jacaranda’s zijn we naar Hazyvieuw gereden. Hier verblijven wij in Rissinton Inn (http://www.rissington.co.za/Direction.htm) in Hazyvieuw.

Wat een prachtig landhuis is dit zeg. Wel staan er overal borden dat je uit moet kijken voor de nijlpaarden deze kunnen dus langs komen wandelen. ’s Nachts schijn je ook voorzichting te moeten zijn ivm slangen. Nou zijn wij niet van plan om ’s nachts te gaan dwalen, wij slapen dan lekker. Ze hebben ons onverwacht een upgrade naar een huisje met gardenvieuw gegeven. Dit houdt in dat we vrij uitzicht hebben, een enorme badkamer en een buitendouche met loungebanken.

Het is hier allemaal zo luxe dat we het iedereen een keer aanraden om naar Zuid Afrika te gaan.

Hazyvieuw is een tropisch paradijs en dankt zijn naam aan de laaghangende mist die opkomt als de temperatuur hoog is. Het stadje ligt op een paar kilometer van het Krugerpark. Vanavond op chique dineren en dan vroeg naar bed, morgen om vijf uur willen we vertrekken naar het Krugerpark zodat we daar de hele dag de tijd hebben. Vervolgens zullen we Zuid Afrika verlaten en naar Swaziland gaan waar we twee nachten zullen verblijven. Een verslag vanuit deze volgende bestemming zal wel niet lukken, het is in de middle of niks……

Tot ons volgende verslag en veel liefs uit dit mooie land!

We denken aan de harde werkers onder jullie.......

Krugerpark

Die Lied Van Ou Suid-Afrika As jy eendag groot is, sal jy weet waarvan ek praat Eendag as jy ouer is - luister na my raad Dit lyk dalk nou onduidelik, want jy is nog 'n kind Jou hele lewe lê nog voor - jy sal die antwoord vind (Amanda Strydom)

30 oktober, reisafstand 285 km,24 gr. C, bewolkt en soms een zonnetje

Gisterenavond hebben wij in het restaurant van Rissington Inn gegeten. Allebei een steak,medium gebakken, besteld. Toen hij geserveerd werd had ik een medium en die van Teun was aan de buitenkant net een beetje bruin gekleurd. Dus dat ding weer terug naar de keuken en ik alvast begonnen. Uiteindelijk was ik al lang klaar toen Teun zijn exemplaar weer terug kreeg. Wel goed deze keer maar van samen eten konden we niet spreken. Het toetje hebben we maar laten zitten, we hebben alleen voor het vlees zo’n drie uur aan tafel gezeten.

In ons ‘huisje’ snel nog even onder de douche gesprongen, deze was buiten! Wel een raar idee hoor maar goed, er kwamen geen mensen langs. Vroeg naar bed want om half vijf gaat de wekker omdat we naar het Krugerpark gaan en daar om half zes willen zijn ivm het wild wat dan nog actief is. Ja ja, we weten het: het is niet normaal dat we tijdens de vakantie zo vroeg ons bed uitgaan! We zijn uiteindelijk iets later dan gepland in het Krugerpark aangekomen, het was nl. zes uur. Eerst na betalen van de entree ons ontbijtje gehad. Wel raar hoor om zo tussen de wilde dieren te zitten. Snel op weg gegaan want we willen natuurlijk zo veel mogelijk dieren spotten.

Al rijdende heb ik rond zeven uur mijn schoonvader gebeld, die is toch altijd vroeg wakker. Nou, vandaag dus niet want ik belde hem wakker. Maar goed, even met elkaar gepraat totdat Teun al druk gebarend naar de kant van de weg zat te wijzen: een enorme neushoorn kwam recht op ons af! Wij gestopt en al telefonerend maar even wat plaatjes geschoten. Dit was zo bizar! Toch maar even de tijd genomen om dat kolos voor ons de weg over te laten gaan.

Al rijdend hebben we best veel waterbuffels, giraffen, impala’s en zelfs een olifant gezien. We hadden er niet meer op gerekend maar wat ’s morgens gebeurde overkwam ons ’s middags nog een keer. Weer een enorme neushoorn stak voor ons de weg over en ging doodleuk voor onze auto uit lopen. We hebben hem maar gevolgd want inhalen vonden we toch een beetje eng. Hij is nog wel even gestopt om zijn ontlasting te lozen. Laat ik nu net aan het filmen zijn…..het resultaat: een enorme berg shit voor onze auto.

Na ongeveer 120 kilometer door het park te hebben gereden zijn we er weer aan de kant van Swaziland uitgekomen. We moesten nog wel even een stukje afleggen naar de grens van dat land……maar dat doen we natuurlijk graag.

Bij deze grenspost aangekomen moet je eerst bij de douane van Zuid Afrika een formulier ophalen, alle camera’s/laptops inclusief serienummer aangeven. Wij de koffers helemaal overhoop gehaald maar ja wat moet je…. Vervolgens met het papier en een stempel rijker in ons paspoort naar de Immigratie van Swaziland om een ander papier op te halen en weer een stempel van Swaziland (ook nog even wegenbelasting betaald voor 2 dagen trouwens). Dit papiertje weer een meter verder ingeleverd en we mochten door de slagboom die handmatig omhoog gedaan werd. Tjonge jonge wat een gedoe maar we zijn weer een stukje verder met onze reis.

Rijdend door dat prachtige Swaziland (groen en heel veel meren en heuvels) moet je wel slalommen tussen de koeien en geiten maar daar raak je wel aan gewend. Bij donder rijden kun je beter niet doen, die beesten lopen dan natuurlijk ook op de weg. Rond drie uur zijn we op de plaats van bestemming aangekomen: Mlilwane Game Reserve (http://www.biggameparks.org/). Hier slapen we in een traditionele Swazihut (Beehive) maar wat een stinkding is dat zeg. Het lijkt wel of hij net geteerd is. Hoop dat we wel een beetje kunnen slapen want we zijn beiden behoorlijk grieperig en mijn longen geven met niet zoveel zuurstof op dit moment, we zullen het wel zien. Morgen hoeven we niet zo vroeg op, pas om acht uur hebben we een ritje met het paard gepland. Zal ook nog wel wat worden, we hebben allebei nog nooit op een paard gezeten. Wel op een kameel dus ik hoop maar dat het een beetje hetzelfde is.

Veel reisgroetjes en we denken (soms) aan jullie!

Swaziland

30 oktober, reisafstand 325 km, 34 gr. C, zeer zonnig

Vannacht enorm slecht geslapen, het stonk, het was erg benauwd en warm. Om half acht aan het ontbijt met uitzicht over een meer vol krokodillen. Deze hoorde je dan ook af en toe in het water tekeergaan.

Om acht uur hadden we afgesproken voor het paardrijden. Nu zijn ze hier niet zo van op tijd komen en starten dus om 8.40 uur was alles gezadeld en konden we op weg. Ik moet zeggen dat we het allebei heel erg leuk vonden. De groep bestond uit een aantal Duitsers, Amerikanen en wij. Sommigen waren al ervaren en na een minuut of tien gingen die apart om even in galop te gaan. Sodemietert er natuurlijk een grietje van de knol af…….ja ja, ervaren. Wij zijn in elk geval de hele tocht van drie uur in het zadel gebleven.

Om elf uur was de tocht afgelopen en daar waren we ook heel blij om. Onze billen zijn die harde zadels en de ongewone houding niet gewend. Al met al is het toch heel goed gegaan en weer hebben we genoeg dieren gezien.

Terug is onze hut hebben we maar besloten om hier niet nog een nacht door te brengen en op de gok alvast naar onze volgende bestemming. De stank in de beehive was zo erg en ik voel me behoorlijk ziek zodat ik het niet zag zitten om nog een nacht daar zo primitief door te brengen. Wel jammer maar het is niet anders.

We zijn rond half twaalf vertrokken voor een autotocht van 5,5 uur en om vijf uur rijden we dan ook St. Lucia binnen. Wat een luxe huizen hier zeg. Het dorpje is heel klein, heeft maar een stuk of tien straten maar ziet er heel leuk uit. Bij ons adres aangekomen werd duidelijk dat ze al vol zaten dus moesten we alsnog op zoek naar iets anders.

Onze tijdelijke huisvesting hebben we gevonden in Lodge Afrique (http://www.lodgeafrique.com/). We hebben zeker geen spijt van ons vertrek uit Swaziland na het zien van deze lodge. We zitten aan de Indische Oceaan en willen morgen een walvistocht gaan bespreken.We hebben geluk want het is de tijd dat ze hier in deze maand langs de kust zwemmen.

Aan de thuisblijvers: bedankt voor de leuke reacties op de site. Lieve groetjes voor iedereen!!!

St. Lucia

31 oktober, reisafstand 0 km, 25 gr. C, bewolkt

Vannacht heerlijk geslapen in ons tijdelijk onderkomen. Om 10.00 uur uitgecheckt en het dorpje gaan verkennen. Eerst maar eens even gekeken wanneer de volgende walvistocht gepland was en dat bleek om 12.00 uur te zijn. Volgens de dame aan de balie waren ’s morgens een aantal walvissen met hun kleintjes gespot niet ver van de kust. Het seizoen loopt op zijn eind dus we hebben nog geluk, over een weekje kunnen ze allemaal weg zijn. Ze hebben hier in de Indische Oceaan hun jongen gekregen en blijven hier ongeveer 3 tot 4 maanden tot de jongen genoeg vet hebben om naar kouder water te gaan.

Om 12.00 uur in een oude Jeep gestapt die het onderweg nog een keer of 3 begaf. Het bleek makkelijk te verhelpen wij zagen ons al een heel stuk naar de boot lopen…….

Op de boot hebben een zeer duidelijke instructie gekregen en één daarvan was: ALTIJD GOED VASTHOUDEN! Niet met losse handen lopen want je slaat over boord. Bij zeeziekte keert de boot niet terug, je wacht achterop de boot tot teruggekeerd wordt. Nou lekker dan was het eerste wat bij ons op kwam. Teun zag het allemaal wel zitten, hij heeft niet voor niets in zijn jeugd veel op het water doorgebracht.

Bij vertrek werden we door een soort tractor in het water geduwd en daar gingen we door de branding. Man oh man, wat een geweldige ervaring. Je moest je zeker goed vasthouden, de boot stuiterde alle kanten op en als je omhoog schoot ging het met heel veel vaart een behoorlijk stuk naar beneden. De boot was dan eerder beneden dan je maag en ik kan jullie wel zeggen dat dit geen prettig gevoel is!! Daarbij het gestuiter en geschud en over het water wat de boot binnenkwam nog maar niet te spreken…..wij gekken hebben er wel wat voor over.

Na door de branding te zijn gegaan konden we allemaal een ander plekje zoeken: boven op of voor op. Teun gaf al direct dat hij voor op de boot wilde staan omdat je daar de minste kans had om nat te worden. Nou dat was dus ook zo. Een aantal bleven gewoon zitten en die waren drijfnat. Nu is dat niet zo erg bij 24 graden maar als je met een noodgang over de oceaan vaart toch behoorlijk koud.

Na een half uurtje kwam het eerste signaal al: WHALE!! Iedereen gespannen turen en ja hoor, daar was een moeder met jong. Een prachtig gezicht hoe zoveel gewicht zo soepel door het water glijdt en zo hoog kan springen.

We hebben geprobeerd om hier foto’s van te maken, de meeste zijn mislukt helaas. Er zijn er een paar die er op lijken en die delen we graag met jullie natuurlijk. Gelukkig was er ook iemand aan boord die een film maakte dus als het even meezit zetten we dit op de site deze week.

Na nog een paar walvissen te hebben gezien zijn we weer terug naar de jeep gegaan. Maar…..niet voordat we weer duidelijke instructie hadden gehad: Goed vasthouden want de boot vaart heel hard het strand op. En dat was ook zo, een idioot gezicht moet dat zijn maar nog gekker om aan boord te zijn en dan ineens op het strand te staan.

Na dit avontuur zijn we snel op weg gegaan om het zout van ons gezicht te wassen en zijn vertrokken naar ons nieuwe verblijf waar we drie nachten zullen slapen: Elephant Coast Guesthouse (http://www.elephantcoastguesthouse.com/).

Dit wordt gerund door een Nederlands echtpaar wat hier zo’n twee jaar zit. Het Guesthouse grenst aan een natuurgebied en het komt dus regelmatig voor dat de nijlpaarden door de tuin lopen. Terwijl we daar zaten bij te komen springen de aapjes door de bomen en lopen de hertjes door de tuin te wandelen. We zijn benieuwd of we dus ook het nijlpaard door de tuin zien lopen. Ook kan het zijn dat je deze in het dorp tegenkomt, gewoon midden op de weg! Afgelopen vrijdag schijnt er nog één een tochtje door het dorp te hebben gedaan. Kom je zo’n kolos tegen: ze hebben altijd voorrang. Ik geloof ook niet dat je dit anders moet doen, we hebben er nu elders al een aantal gezien en ze dwingen echt we respect af.

St. Lucia is een heel vriendelijk subtropisch stadje met ongeveer 10 straten. Met de criminaliteit schijnt het hier erg mee te vallen. We zijn hier geen armoedige huizen tegengekomen, eerder het tegenovergestelde, het doet Amerikaans aan.

Morgen gaan we naar Cape Vidal. Hier zijn de mooiste stranden van ZA te vinden met zijn witte zand en hoge duinen. Het ligt in een beschermd natuurgebied dat zich uitstrekt tot Mozambique.

Groetjes van, een inmiddels verkleurd (rood) stel

Cape Vidal

Die Paadjie Die mens wat in die wildheid dwaal, en op die berge styg en daal, is bly as hy ’n voetpad kry.

Al is die paadjie nog so klein, al sal dit netnou weer verdwyn, die wandelaar se voet gaan ongemerk dit ingemoet.

Dis troos vir hom, as hy alleen sy pad soek deur die wildheid heen, dat daar tevore mensen was waar nou sy voet dwaal deur die gras.

Dis troos, ver in die woesteny, dat daar ’n strepie bly, dat daar ’n entjie van ons weg met ander saam word afgeleg.

o Lewens-wildheid grenseloos! dit is ons, mense, ’n diepe troos, die wetendheid: ’n ander het dieselfde stryd.

1 november, reisafstand 0 km, 25 gr. C, bewolkt, ’s morgens regen

Om vijf uur is het in Zuid Afrika al licht en wij zijn daarom altijd heel vroeg wakker en uit bed. Na een nacht op een behoorlijk smal bed (1.40 m) zijn we er dus maar om half zes uit gegaan, balkon deuren open en luisteren naar het getjilp van de vogels en geroep van de aapjes.

Ons uitzicht bestaat uit palmbomen en af en toe een hertje, natuurlijk helemaal niet slecht om daar vanuit bed of balkon naar te moeten kijken! Wat wel een beetje jammer is, is de slechte internetverbinding. Zeker zo ’s morgens vroeg is het ideaal om een reisverslag te schrijven. Ik merk toch dat ik ’s avonds niet zo veel zin meer heb om iets op de laptop te doen.

Inmiddels ben ik toch maar aan een antibioticakuur begonnen,het wil nog niet echt opknappen. Wij slikken ook malariatabletten dus ik hoop dat het een goede combinatie is. Ik kon op de bijsluiters niets vinden dus heb de gok maar genomen.

Vanmorgen zijn we naar Cape Vidal geweest. Bij het opstaan regende het dat is zo gebleven tot en uur of elf. Maar daarna: DE ZON. Weer hebben we een prachtige route gereden met mooie vergezichten. Uiteindelijk zijn we bij de oceaan uitgekomen en zijn daar een tijdje op het strand geweest, even lekker met de pootjes in het water.

Vanavond vroeg naar bed, morgen moeten we om vijf uur op om naar het Hluwhluwe Umfolozi Park te gaan. Dit park schijnt mooier en groener te zijn dan het Krugerpark, wij zijn benieuwd en zullen het aan jullie laten weten.

Mariska vroeg zich af of Teun ook het Afrika virus heeft gekregen?? Ben bang van wel. Ik vind het natuurlijk prima, kunnen we er nog een keer naar toe! Maar….zeker zo leuk om de ervaringen met elkaar te delen.

Groetjes Teun en Suzanne

Hluwhluwe Park

My vuurtjie en ek is op wag my vuurtjie en ek alleen; die awend-ster wink al van ver, en die velde slaap omheen.

En stadigies sterwe die dag, soos een in sy armoed verlaat, ongesien, ongeag, sonder suggie of lag, waar niemand van weet of van praat.

Nou bly die lug alom in stil aanbidding staan — geen tampende bel wat die ure tel: net die sterre wat kom en gaan.

Die osse, met koppe gebuie, herkoue nog stil in die nag, tot één vir één buk en gaan lê by sy juk, met ’n sug, ná die trek van die dag.

2 november, reisafstand 56 km, 34 gr. C, veel wind

Vanmorgen waren we allebei al voor de wekker uit bed (ja ja, het was al half vijf!!). Het is zo anders dan wanneer je thuis vroeg je bed uit moet. In Nederland is het dan nog donker en draai je je liever nog een paar keer om. In Zuid Afrika is het al zo vroeg licht, je wordt vanzelf wakker. Ook de vogeltjes en andere dieren zijn al druk naar elkaar aan het roepen. Het is heerlijk om te horen en je vindt het eigenlijk zonde van de tijd om in je bed te blijven. Zijn wij nou zo maf of zou iedereen dit hebben? We gaan het eens vragen…..

Om zes uur, net voordat het park openging reden we door de hekken, even betalen en we konden op pad. Telkens is het toch weer de vraag, wat komen we vandaag weer tegen? Het eerste wat we zagen was een soort balletje dat over de weg rolde…..Na goed kijken zagen we dat dit ontlasting was van een olifant of neushoorn wat tot een bolletje gerold wordt door een enorme mestkever. Deze kever duwt het bolletje (wat vaak toch 5 keer groter is dan de kever) net zo lang tot hij een goed plekje heeft gevonden, begint in een rap tempo een holletje te graven en duwt daar zijn mestbolletje in. Wij vermoeden dat hij zich daar dan tegoed doet aan de inhoud ervan. Soms zijn ze samen, één mestkever duwt en de ander klampt zich vast en lijkt de route te bepalen met zijn gewicht. Het is een bizar gezicht als je de enorme hoop shit van een groot dier zit liggen en het krioelt van de mestkevers die hun best doen om dit weg te werken.

Onderweg komen we nog oude bekenden tegen waar we mee hebben paardgereden in Swaziland. Stom toeval natuurlijk, zo’n groot land zulke afstanden en dan om half zeven in de ochtend stoppen voor hetzelfde dier en elkaar dan herkennen.

Tot elf uur zijn we in het park gebleven maar toen het te heet werd (34 gr.) zijn we maar vertrokken. Bij die hitte zullen we nog maar weinig dieren zien omdat ze allemaal de schaduw opzoeken.

Terug in St. Lucia een snelle lunch en op zoek gegaan naar de nijlpaarden. Vlak bij onze lodge is een zandbank waar ze vaak liggen te rusten. Vandaag dus niet……ze lagen te spelen in het water. Toch nog wel leuke foto’s van moeder en kalf kunnen maken.

In Nederland ga je naar de dokter voor sommige recepten, hier niet. Ik hou, door de warmte, nogal veel vocht vast in handen en voeten. Heel lastig en pijnlijk dus zijn we maar een drogisterij ingestapt voor iets homeopathisch. Ik doe mijn verhaal bij de verkoper en wat denk je: mevrouw u moet vogafdrijf he. Al snel haalde hij een bus met medicijnen te voorschijn, maakte in de pc een etiket met gebruiksaanwijzing en klaar was het al. Gebruiksaanwijzing: neem een tablet daagliks om vog af te drijf.Resepteerder J. potgieter, drogist

Ik zie het in Nederland de drogist nog niet doen. Kosten: € 1,89. Al had het vier keer zoveel gekost, ik hoop dat het helpt. Teun nog even muggenspul gekocht, hij wordt opgevreten door die beesten en zit onder de bulten (ze vinden mij gelukkig niet lekker!!!). We hadden al iets meegenomen uit NLD maar dat is binnen een week al opgegaan.

Vanavond onze laatste avond in St. Lucia, morgen vertrekken we naar Umhlanga Rocks (http://www.zerankalodge.co.za/).We gaan niet echt heel vroeg weg, het is ‘maar’ 225 km. Ben benieuwd hoe dat is. De lodge schijnt dicht bij de grootse mall van het zuidelijk halfrond te staan. Thuis zal iedereen waarschijnlijk denken dat wij hier een dagje naar toe gaan….NIET DUS. Ja ja, ongelooflijk maar we hebben er geen tijd voor.

PS, antibiotica helpt dus we voelen ons allebei weer bijna topfit. Wel zo prettig want met en ziek hoofd rondlopen is zo balen.

De filmpjes kunnen we pas thuis uploaden helaas, tis hier nog niet echt snel met het internet. Glasvezel…….nog nooit van gehoord. Digitaal……is dat een diersoort???

Veel liefs uit dit fantastische land. We kunnen iedereen aanraden om één keer in je leven de Afrikaanse zon op je bol te voelen schijnen. Je vergeet het nooit meer.

Teun en Suzanne

Even rust

3 november, 36 gr. C en heel veel zon

Wat zijn we toch blij met het internet! Teun heeft mijn ouders vlak voor vertrek het begrip 'cammen via msn' geleerd en gisteren hebben we voor het eerst met elkaar gesproken en konden ze ons ook even zien. GEWELDIG!!!!

Ook de kinderen spreken we op deze manier en dit is toch wel fijn. Stukken beter dan vroeger want dan stond je, met zoveel anderen, te dringen voor de muntautomaat om even naar Nederland te bellen.

In tegenstelling tot het bericht van gisteren dat we niet naar de grootste mall van het zuidelijk halfrond zouden gaan zijn we hier noodgedwongen toch geweest. Waarom?/ We hadden gisteren de was naar de wasserette gebracht en ja hoor.....donker en wit bij elkaar ingegooid. Teun zijn oh zo geliefde Ralph Lauren overhemd en nog een t-shirt helemaal verziekt. Tja wat doe je dan.....inderdaad: shoppen.

Ik moet zeggen dat het weer een ervaring was om in zo'n groot winkelcentrem te lopen waar zelfs een skatebaan, een Imaxtheater, een klimmuur en een namaakbos zijn. Dan hebben we het nog niet over de honderden winkels en eettentjes.

De komende dagen zullen jullie weinig van ons horen. We zijn toe aan een paar dagen rust en verblijven in een lodge direct aan zee. Heerlijk om het water zo dichtbij te horen. Zwemmen is er helaas niet bij, het stikt er van de haaien.

Voor mijn vertrek naar Zuid Afrika heb ik de eenzijdige afspraak gemaakt met iemand om toch vooral naar Rotterdam te gaan. Ik hoop dat dit inmiddels ook gebeurt is want ik praat niet meer met je als je dit niet doet.......

Jannie: je moet ook echt weer een keer gaan en genieten van al het moois wat hier is.

Angelique: leuk feest gehad? We hebben er 2 dagen te laat aan gedacht. Groeten daar en leuk dat jullie berichten achterlaten.

Zusjes: pas goed op elkaar.

Kindjes: ik mis jullie alle drie!

Moeder van Henk: ik vind het heel bijzonder dat je onze verslagen leest en telkens een berichtje achterlaat. Het wordt erg gewaardeerd! Groetjes daar.

Yvo: ik hoop dat het snel anders wordt en we wensen je veel succes.

Arjen: wat een golven hiet, je zou het hier geweldig vinden op het water (wel in het gebied zonder de haaien natuurlijk)

Veel liefs van ons.

Umhlanga Rocks

4 november, 26 gr. C, warm en erg vochtig. Vanmiddag een enorme onweersbui

Vandaag een ontspannen dagje, wel weer vroeg op omdat het zo snel licht is maar dat is juist prettig.

Na het ontbijt zijn we naar de stad gegaan. Dit houdt in dat je langs de boulevard loopt tussen de enorme flats en de oceaan.

De golven zijn zo hoog dat je meter weggespoeld wordt als je in het water bent. Je mag trouwens maar op 1 plek het water in ivm de haaien. Op een hoge uitkijktoren zitten een aantal lifegards de oceaan af te turen naar haaien. Als ze er één zien dat wordt direct iedereen uit het water geroepen en komt er een andere kleur vlag te hangen. Ze zijn overigens heel erg streng, als je even buiten het aangegeven gebied komt wordt je teruggefloten en komt er met microfoon een melding. Nou, dat wil je liever niet want het hele strand kijkt naar je.

Vandaag geen foto's, water is water en golven zijn golven. Ze lijken allemaal op elkaar.

Groetjes Teun en Suzanne

Port Elizabeth

6 november

Vanmorgen hebben we Umhlanga Rocks verlaten. Gisteren zijn we een autotoor gaan doen door de Valley of 1000 Hills. Prachtige natuur en het leek of de tijd had stilgestaan.

Gisterenavond enorm 'duur' gegeten en wel voor 40 euro. Teun een enorme peppersteak en ik een rumtpsteak. Paste bijna niet op het bord. Vooraf hadden we een heerlijke carpaccio en met de drankjes er bij was het natuurlijk spotgoedkoop.

Vanochtend met moooi weer opgestaan, ontbijtje genomen en rustig aan de koffers ingepakt voor vertrek per vliegtuig naar Port Elizabeth. Daar aangekomen werd het behoorlijk slecht weer met veel regen en wind.

Na een uurtje en 10 minuten vliegen waren we al op de plaats van bestemming. Snel de huurauto opgehaald en op weg naar ons hotel. Het hotel is echt een vliegveldhotel en we gebruiken het dan ook alleen maar om, voor we doorreizen, de nacht door te brengen.

Heel veel groetjes voor de thuisblijvers!!

Knysna

7 november, reisafstand 256 km, 25 gr. C, zonnig

Vanmorgen heerlijk ontbeten in ons hotel en onverwacht onze Soweto tour gids, Martien tegen het lijf gelopen. Toch weer snel op weggegaan omdat we een behoorlijk aantal kilometers voor de boeg hadden en een paar stops wilden maken.

Als eerste zijn we gestopt bij Storm River Bridge waar je op de brug uitkijkt over een enorm ravijn. Een paar kilometer verderop zijn we het Tsitsikamma Park ingegaan omdat we graag over de Suspension-bridge wilden lopen. Dit is een hangbrug over een enorme kloof met kolkend water. Om daar te komen moesten we nog wel ‘even’ een kilometertje trappen lopen maar daarna was het uitzicht adembenemend. Wat heeft onze aarde toch prachtige plekjes! Wij hebben vanmiddag tegen elkaar gezegd dat we hier zeker nog een keer terugkomen om met een camper langs deze oceaan te staan.

Teun had het in Nederland al gehad over de bungeejump sprong van de Blaukransbrug die hij wilde maken. Hij heeft er, na het zien van diverse sprongen van anderen, toch vanaf gezien. Komt mede door mij omdat ik het helemaal niet zag zitten. We hebben wel met veel bewondering naar de waaghalzen gekeken die zich van de 216 meter hoge b rug het ravijn in lieten storten. Volgens mij was het niet voor iedereen leuk want de angstkreten schetterden behoorlijk door dat ravijn.

Na een tijdje deze waaghalzen te hebben bekeken zijn we toch maar weer doorgereden naar onze Bed and Breakfast in Knysna (http://www.aestas.co.za/aestas.htm). We slapen beneden en zijn zo bij het zwembad. Het is wel een aardig optrekje maar we zijn volgens mij de afgelopen weken verwend geraakt. De eigenaar is een Hollander maar wij beiden vinden het nogal een boers type. Hij was snel geïrriteerd en deed nogal vreemd. Wat ons betreft prima, we hebben weinig met hem te maken en gaan wel ons eigen gangetje. We hebben in ieder geval snel de koffers in de kamer gezet en zijn wandelend naar de haven gegaan.

Vanavond weer vroeg onder de wol want morgen gaan we natuurlijk weer op pad. Wat deze dag gaat brengen weten we nog niet…..

De foto’s: helaas kunnen we die vandaag niet plaatsen, de verbinding is heel erg beroerd. Deze houden jullie dus nog tegoed van ons!!

Knysna, Brenton en Buffel Bay

8 november, reisafstand 180 km, 22 gr. C, zonnig en soms bewolking

Na het ontbijt zijn we al weer vroeg vertrokken omdat we naar Brenton at Sea wilden gaan. Dit is een plaatsje wat achter enorme duinen ligt en ongeveer 15 kilometer van onze overnachtingsplaats is. Daar aangekomen was niemand bij zee te bekennen en wij hebben daar heerlijk door de duinen gewandeld en veel mooie foto’s gemaakt. Wat een rotsformaties en enorme duinhellingen. Deze duinhellingen staan vol met mooie bloempjes. Sommigen komen gewoon uit een stuk rots gegroeid. Je vraagt je toch af hoe dit allemaal kan.

Na een uurtje waren we toch wel uitgewaaid en zijn naar Buffel-bay vertrokken. Vlak hiervoor zijn we een o zo Engels ‘hutje’ tegengekomen waar we thee hebben gedronken. Wel vreemd om in the middle of nowhere zo’n Engels plekje, inclusief scones, bruidsuikers en veel ander lekkers, tegen t komen. Bij aankomst in Buffel-bay bleek dit en slapend spookstadje met veel leegstaande huizen. Maar wat voor huizen…..je waant je in Fort Lauderdale in Florida. Allemaal met uitzicht over de oceaan. Het lijkt er op dat dit de vakantieonderkomens zijn van de gefortuneerde Zuid Afrikaan.

Voor vertrek hebben we chicken-mayonaise (oh zo lekker!!!!) en broodjes meegenomen dus het werd tijd om een plekje op te zoeken om te eten. We zijn zomaar een weg ingeslagen en kwamen uiteindelijk op een onverharde weg uit die door de bergen kronkelde. Soms was het best eng, je kwam echt helemaal niemand tegen. Op een gegeven moment zagen we een soort gepantserd bruin voertuig staan net na een brug en daarvoor lag een kerel uitgestrekt naar ons te kijken. Kreeg er wel een beetje de rillingen van hoor en met Teun afgesproken dat als iemand ons zou vragen om te stoppen: gewoon doorrijden. Nou is dat nogal lastig op een onverharde weg maar ja, je moet wat.

Gelukkig is alles goed gegaan en zijn we weer heelhuids in Knysna aangekomen. Voor we naar onze kamer gaan zijn we nog wat gaan drinken op Thesen Island, een kunstmatig eilandje waar de meest mooie huizen staan, heel Amerikaans maar oh zo mooi! Inmiddels was het wat kouder geworden en scheen de zon ook niet meer. Ik had besloten om lekker bij de kamer te blijven terwijl Teun met zijn camera de stad is ingegaan. We hebben vanavond bij een tent gegeten waar Teun een full rack (dubbele rib) spare ribs op zijn bord kreeg. Dit houdt in dat het enorm groot is, heel vet maar volgens hem goddelijk. Ik had gekozen voor de cordon blue met champignonsaus. Die was niet te eten en volledig verklooid. De saus was net lijm, daar bleek kaas doorheen te zitten en het vlees was bitter. Dit heb ik natuurlijk wel terug laten brengen en ik heb maar wat anders besteld: een rump steak. Daar zou niets mis mee moeten zijn want ik heb de saus voor de zekerheid maar apart in een bakje laten doen. Dit vlees was helaas ook niet te kanen maar ik durfde het niet nogmaals terug te doen. Van binnen koud, van buiten gloeiend heet maar zonder smaak. De pepersaus was overigens wel echt PEPERsaus! Ik hoop dat Teun morgen nog nog zo blij is met zijn vleeskeuze en dat hij geen last krijgt van maag of darmen.

Morgen vertrekken we naar Oudtshoorn maar eerst zullen we in Mosselbaai naar Seal Island gaan om daar de zeeleeuwen en robben te bekijken. Als we geluk hebben zien we nog wat robben met jonkies. Vervolgens rijden we door Oudshoorn naar de Swartbergpas, dit schijnt één van de meest spectaculaire bergpassen ter wereld te zijn. Het is een 27 km lang grindpad dat naar de 1586 meter hoge Swartberg slingert en in steile haarspeldbochten afdaalt naar Prince Albert. Het schijnt dat het enige wat je hoort het borrelende water, de wind door de bomen en het vogelgezang zijn.

Morgen slapen we zoals gezegd in Oudtshoorn (http://www.laplume.co.za/). La Plume is een struisvogel-, alfalfa- en wijnboerderij. We hebben van andere reizigers gehoord dat het daar prachtig is, we zullen het zien. Wij verheugen ons in ieder geval op een struisvogelbiefstuk met een goede Kaapse wijn!

Groetjes van ons

Seal Island, Swartbergpas en Oudtshoorn

9 november, reisafstand 315 km, Van 10 to 19 gr. C, veel wind en regen en soms zon

Aan het ontbijt heeft Teun zijn dagelijks scrumbled eggs maar overgeslagen, hij had toch een beetje een vreemd gevoel in zijn maag na de maaltijd van gisterenavond. Maar even rustig aan doen dus…..

Vanmorgen om half negen zaten we al weer in de auto om naar Mossel baai te gaan. We wilden naar Seal Island maar hadden vooraf geen kaartjes gekocht dus wisten niet zeker of we wel mee konden. Na even zoeken in de haven vonden we dan een pietepeuterig klein blauw huisje waarin een dame, gehuld in de sigarettenrook en gekleed als zigeuner, kaartjes verkocht. Gelukkig was de boot nog niet vol dus konden we mee. We vertrokken een half uurtje later. Aan boord een aantal Zuid Afrikanen waarvan er twee slechts in bikini en strandjurkje. Nu hebben wij vorige week al ervaring opgedaan met het varen op de oceaan: het is berekoud! Maar goed, we waren wel nieuwsgierig hoe ze dit ging aanpakken want voor vertrek ging het jurkje uit en installeerde ze zich voor op het dek….

De boot bleek van Nederlandse komaf en was met de eigenaar mee naar Zuid Afrika gekomen. Deze werd nu gebruikt om toeristen heen en weer te brengen naar Seal Island. Voor vertrek leek het te gaan regenen maar gelukkig hebben we alleen maar mooi weer gehad.

Na een half uurtje varen kwamen we bij het eiland aan en geloof me: als je het niet kon zien dan wist je nog dat je er was, wat een stank!! Afgezien van die ranzige lucht was het natuurlijk heel leuk en schattig om die beweeglijke diertjes in het water te zien dartelen en weer terug op de rotsen klauteren. Op dit eiland schijnen er zo’n 3000 te leven, waaronder heel veel jongen. Die zijn zo leuk om te zien. Ondertussen had de dame in bikini het niet al te lekker meer en de jurk was weer aangetrokken. Het was wel een komisch gezicht, wij met dikke vesten aan en zij in bikini en jurkje.

Na een snelle lunch maar weer verder gegaan want we hadden nog een behoorlijke rit voor de boeg omdat we naar de Swartbergpas wilden. Na eindeloze bochten en heel veel bergen en bakken regen zijn we deze pas met de auto gepasseerd. Het schijnt daar elke dag van het jaar te regenen omdat je door de wolken rijdt. Het was wel adembenemend om daar te rijden en je komt echt bijna niemand tegen. En wat een donkere luchten, de temperatuur zakte naar 10 graden, brrrr, dat zijn we de laatste tijd niet meer gewend!!

Om half vijf om La Plume (http://www.laplume.co.za/) aangekomen waar we met een heerlijk glaasje wijn zijn verwelkomt. Hier hebben ze gelukkig wel een fatsoenlijke internetverbinding dus kunnen we de foto’s uploaden voor de website en vanavond even cammen met het thuisfront.

Zoals eerder gezegd is dit een struisvogelfarm en je ziet ze rondom je dan ook overal lopen. Ze zijn wel groot en snel hoor. Gelukkig doen ze hier niet aan struisvogel rijden, dat vinden we allebei niets. Morgenochtend gaan we om half acht met de boer mee op excursie en zal hij ons alles over deze bijzondere beesten vertellen. Vanavond hebben we op dit mooie landgoed een tafeltje voor twee besproken en zitten met z’n tweetjes in een aparte sfeervolle kamer.

Morgen gaan we rond een uur of tien weer rijden wan t we hebben een rit van 225 km voor de boeg en gaan naar Swellendam.

Tot morgen!

Swellendam

11 november, reisafstand 265 km, 29 C, heel veel zon

Vanmorgen om half acht verzamelen bij het zwembad van het landgoed want we kregen uitleg van de farmer over zijn struisvogelfarm. De struisvogels worden daar uitgebroed, gefokt en naar de slacht gebracht in Oudtshoorn. Bij het slachthuis worden ze ontdaan van alle veren die uiteindelijk als plumeau zullen eindigen in Europa. Met name het vlees van de benen en billen wordt geëxporteerd naar Europa en de farmer gaf aan dat hij aan Albert Heyn in Nederland levert. Het vlees is te vinden in het schap Delicatessen. We hebben de plek gezien waar de eieren uitgebroed worden, tjonge wat weegt zo’n ei zwaar (ongeveer 1,2 kg). Na uitbroeden worden de jongen buiten uitgezet en gevoederd . Na 12 tot 14 maanden zijn ze zwaar genoeg om geslacht te worden.

Ook het leer wordt natuurlijk gebruikt voor verkoop. Naar het schijnt wordt veel daarvan in het westen van Amerika gebruikt om cowboylaarzen van te maken. Maar ook voor handtassen, brillenkokers etc. wordt het gebruikt. We hebben later even ergens een kijkje genomen om te zien wat zoal een handtas moet kosten: onbetaalbaar hoor. Voor een beetje tas betaal je al gauw zo’n 800 euro. Nu vertelde hij dat ze het leer leveren aan Gucci, Dior etc. Maar goed, het hele struisvogelverhaal is wel interessant omdat het fokken van deze beesten eigenlijk is ontstaan doordat het Engelse koningshuis de veren verwerkte in de hoeden. In Zuid Afrika zijn de struisvogels in oorsprong (1652) in het wild aangetroffen. Omdat men al snel in de gaten had dat er in Engeland veel vraag naar was, claimden veel mensen deze dieren. De handel in alles wat met struisvogel te maken had, was snel ontstaan.

De nacht en ochtend op landgoed La Plume was helaas snel voorbij. Op dit mooie plekje komen wij zeker nog een keer terug. Om tien uur zijn we vertrokken voor onze rit naar Swellendam. Hier zullen we slapen in The Old Mill. Maar voor we daar aankomen zullen we door de Tradauwpas rijden. Deze pas is rond 1800 door gevangenen gemaakt om Kaapstad toegankelijk te maken zodat goederen daar verhandelt konden worden.

Wat was het rijden door deze pas ongelooflijk mooi, we hadden soms het idee dat we op een andere planeet waren, zo mooi en adembenemend. Soms stopten we even om te fotograferen en je hoorde dan alleen de wind en vogels. Wij werden er stil van.

Na een lunch in Barrydale bij de Blue Cow, een mooi plekje aan het water met allervriendelijkste mensen zijn we weer verder gereden. Om half drie zijn we moe maar vol indrukken in Swellendam aangekomen. Deze plaats is in 1746 opgericht en is een van de oudste steden van Zuid Afrika. Met name de Nederlanders hebben een enorme stempel gedrukt op de bouwstijl. Waar je ook kijkt, het is net of je terug gaat in de Nederlandse tijd. Overal prachtige witte huisjes en zelfs een enorme Nederlands Gereformeerde kerk ontbreekt niet.

Na zo’n vermoeiende dag maar weer vroeg ons bed in. Morgen rijden we naar Tulbagh. Daar slapen wij 1 nachtje in http://www.manleywinelodge.co.za.

Tot morgen, Teun en Suzanne

Tulbagh

11 november, reisafstand 205 km, 22 C, zonnig met af en toe bewolking

Gisteren in “Old Mill” ingecheckt zonder een eigenaresse gezien te hebben. Van een serveerster de sleutel gekregen en dat was het dan. Vanmorgen bij het ontbijt enorm lang gewacht tot we iets kregen en we waren notabene de enige gasten! Nu hebben we beiden beslist niets tegen homo’s maar als serveerster hadden we er dus een. Hij had de nagels nog langer dan ik en liep nog verwijfder dan een vrouw. Nu zie je heel veel dat de dames met kroeshaar dit ontkroezen. Deze mijnheer had het ook ontdekt en het zag er niet uit, het was net of hij een plank op zijn hoofd had. Het stond stijf naar beneden. Maar goed, eerst werd gevraagd wat we wilden drinken. Na een kwartier werd het gebracht. Nadat het potje thee op was kwam hij pas vragen hoe we ons eitje wilde. Jazeker, na een half uurtje kwam het dan toch. Potje thee was nog steeds leeg. Na tien minuten kwam hij weer terug, of we nog wat drinken wilden…ja ja, over efficiency gesproken. Na het ontbijt maar eens op zoek naar iemand waar we de sleutel in konden leveren, niemand te vinden. Ik ben de keuken maar ingelopen en daar zat het personeel heerlijk aan het ontbijt. Heen wonder dat het zo lang duurde, ze hadden helemaal geen tijd om ons ontbijtje fatsoenlijk te serveren.

We zijn maar snel op weg gegaan want we wilden naar Worcester. Daar is de grootste Brandyfabriek ter wereld gevestigd. Om tien uur zou er een rondleiding zijn maar helaas kwamen wij een kwartier te laat omdat we in de file stonden vanwege wegwerkzaamheden. Jammer maar we hebben op eigen houtje toch nog een stukje van de fabriek mogen zien.

Vervolgens naar Ceres wat bekend staat om zijn fruit. Een heel leuk plaatsje waar je de invloeden van de Nederlanders heel goed in de gebouwen terug kan zien. Waar je ook komt, er staat wel ergens een Nederlandse kerk die gebouwd is door onze landgenoten die eeuwen geleden hier naar toe gegaan zijn.

Vanmiddag zijn we aangekomen in Tulbagh en verblijven op een wijnboerderij, genaamd Manley http://www.manleywinelodge.co.za/. Alweer hebben we een meer dan mooie kamer met zitje en de druiven groeien over het terras. Bij aankomst werd ons nog wel gevraagd de rekening te voldoen, deze stond nog open. Nu hebben wij alles via een Afrikaanse reisagent geregeld en de betaling is al lang gedaan. Blijkbaar hebben zij verzuimd om de lodge te betalen. Ben benieuwd hoe dit morgen bij vertrek afloopt.

Vanavond hebben we in het bijbehorende restaurant gegeten. De eigenaresse bleek een Ierse te zijn die vanwege de recessie haar twee restaurants vorig jaar in Ierland heeft verkocht en naar Zuid Afrika is vertrokken. Haar man woont nog in Ierland want hij heeft een eigen bedrijf daar en wil en kan niet weg daar. Lijkt mij wel een hele stap maar ze heeft het hier prima naar haar zin.

Tijdens het eten kwam ze ons roepen, er zat een nest met jonge uiltjes in de bomen en de jonkies waren net voor het eerst met hun koppies uit het nestje gekropen. Natuurlijk snel wat foto’s gemaakt. Ook vader en moeder waren aanwezig, vader in een boom en moeder naast de schoorsteen van het restaurant. De eigenaresse was zo enthousiast over de foto’s, ze wil ze gebruiken voor haar folder en website. Nou, die stellen wij gewoon beschikbaar.

Morgenvroeg voor het ontbijt nog maar even kijken of we er nog wat meer mooie plaatjes van kunnen schieten.

Groetjes van ons!

Stellenbosch

12 november, reisafstand 125 km, 22 C, zon, motregen, bewolking

Vanmorgen een heerlijk ontbijt gehad en nog snel een paar foto’s van de jonge uiltjes gemaakt. De eigenaresse wilde alle foto’s hebben en hier hebben we ons uitgebreide ontbijt weer mee terugverdient. Ze zal ook de folder aan ons opsturen zodra deze klaar is. Wel apart hoor om je foto’s in een Zuid Afrikaanse folder te hebben staan.

Bij vertrek begon het zacht te regenen maar uit ervaring weten we al dat vaak een regenbui blijft hangen tussen de bergen en als je over de berg bent kan het wel heel warm en zonnig zijn. Dit was dus nu ook het geval. We zijn via Wellington gereden, hier staat de oudste ijzeren burg van Zuid Afrika. Hij zag er niet bijzonder uit maar toch……

Onderweg kwamen we een aardbeienkwekerij tegen waar heel veel dames op het land de aardbeien aan het plukken waren. Snel even gestopt om een kistje te kopen en omdat we er toch waren maar gelijk even het land opgelopen. De dames daar waren erg enthousiast over onze camera’s en vonden het prachtig dat we ze op de foto wilden zetten. We hoorden ze tegen elkaar zeggen: “it’s for free!!”. Voor ons de omgekeerde wereld want meestal willen ze geld hebben voor een foto en nu waren deze meiden blij dat ze gratis op de foto konden. Ze vroegen zich wel af waarom er niet direct een foto uit de camera kwam…..

Op de foto’s zullen jullie zien dat sommige gezichten geel, wit of een andere kleur hebben. Dit doen ze om zich tegen de zon te beschermen. Ze vertelden dat ze elke morgen een kleur kozen. We zijn zeker wel een uur bij deze dames ‘op bezoek’ geweest en ik moet zeggen dat dit het leukste van reizen is: kennis maken met de mensen en hun cultuur.

Onderweg kwamen we een enorm landgoed tegen wat een oud herenhuis uit 1812 bleek te zijn, Boschendal. Ooit door een Hugenoot (lees Fransman) aangekocht. Het is jaren in gebruik geweest als wijnkelder. Op het landgoed staan nog de slavenverblijven, het koetshuis en het oorspronkelijke herenhuis wat je bezichtigen kon. Wel heel leuk om te zien hoe ze vroeger leefden hoor, het rook er ook heel oud en muf. Ook de diverse gebruiksgoederen stonden er nog zoals de (zichtbaar gebruikte) po. Op de voorgevel stond mijn naam (Suzanna), zou ik er niet stiekem een aandeel kunnen hebben???? De omgeving waar we nu zijn staat bekend om zijn wijnen, waar je ook kijkt zie je wijnboerderijen en enorm veel wijnranken.

Aangekomen in Stellenbosch hebben we als eerste ‘Ome Samie se winkel bezocht. Dit is een oude handelspost die vroeger op het platteland stond maar nu helemaal ingebouwd staat tussen allerlei Kaaps-Hollandse huizen. Het winkeltje is prachtig om te zien, allerlei prullaria is er te koop van koek tot leren vliegenmeppers. We kwamen zelfs een flesje Grolsch tegen van juni 1978!!!

Vanmiddag zijn we op onze één na laatste bestemming in Stellenbosch aangekomen nl. Knorhoek Wine Estate (http://www.knorhoek.co.za/). We durven het bijna niet te zeggen maar het is weer prachtig. Heel veel lodges zijn in country style ingericht, de inboedel zou zo bij Rivera Maison vandaan kunnen komen. (zie onze foto’s van vandaag). En we mogen hier twee nachten blijven! Bij aankomst op dit mooie landgoed werd ons verteld dat we een upgrade hadden omdat er een trouwerij was en alle gasten bij elkaar in de geschakelde lodges zouden verblijven. Wij zijn naar Rose cottage ‘verbannen’. Je kunt je voorstellen dat we het vreselijk vinden om een keuken, zitkamer, enorme bad- en slaapkamer te hebben!

Vanavond zijn we, op aanraden van iemand, gaan eten bij Simonsig. Dit is een wijn estate dat voornamelijk bekend staat om zijn champagne. Nu zijn wij op vakantie en de ‘uit eten kleding’ is niet in de koffer gegaan. We gingen er ook van uit dat we deze ook niet nodig hadden. FOUT DUS, vanavond was zo’n avond…. Suzanne in spijkerbroek, t-shirt en Birckenstocks en Teun in spijkerbroek, casuel overhemd en Gaastra schoenen togen naar het restaurant waar het dus ENORM chique was. Wat voelde ik me opgelaten tussen al die hotemetoten zeg. Maar goed, net gedaan of we gek waren en heerlijk gegeten hoor. Nu zat er naast ons een stel Haagse Bluf van een jaar of 65. Aardappel in de keel en dan maar lekker interessant praten, bij voorkeur over anderen. Mevrouw Haagse Bluf had al het nodige aan wijn genuttigd en werd steeds luidruchtiger. Op een gegeven moment reageerde haar man niet snel genoeg en ging het met decibel á la collega Leen van JOEHOE door de tent. Hilarisch om te zien en horen!!! Het werd steeds gekker en ze begon haar man uit te maken voor alles wat maar kan, hij was walgelijk, zijn vocabulaire was niet correct, hij was uitermate vernederend en ga zo maar door. Als ze even stil was ging ze demonstratief met haar armen over elkaar heen zitten tot ze weer wat bedacht had en ja hoor: daar ging ze weer. Haar man? Die heeft zich de hele avond niet verroerd. Wat hebben wij gelachen. Je kan dan wel denken dat je keurig en chique bent maar als je drank op hebt wordt je gewoon een lellebel. Ons menu voor vanavond? Springbok met champignons en kip maar dan anders, mmmmmm………. En dan hebben we het nog maar niet over de, bij elk gerecht passend wijntje. Kosten? €52,=, in Nederland redden we dat niet onder de €200,=. Het was ons duurste etentje tot nu toe en misschien gaan we morgen nog een keer maar dan wel eerst even wat aan onze kleding en schoenen doen. Wie weet zien we mijnheer en mevrouw Haagse Bluf ook weer morgen.

Morgen wilden naar het meest zuidelijkste puntje van Afrika maar dat blijkt zeker drie uur rijden van Stellenbosch. We vinden autorijden niet erg maar om nu voor dat stukje Afrika zo ver te rijden vinden we een beetje te gek. Wat we wel gaan doen weten we nog niet, dat bedenken we morgen wel.

Veel liefs van ons!

Stellenbosch

Die leegte wat ons nalaat is miskien de mooiste van ons wat agterbly dit skep ruimte vir die wat volg (Stef Bos & Veranka Paschke)

13 november, reisafstand 0 km, 22 C, zonnig en soms bewolking Het is al weer even geleden dat ik met een Zuid Afrikaans gedicht ben gestart. Vanmiddag hebben we een gedichtenbundel gekocht die Stef Bos heeft geschreven met ene Veranka Paschke. De bundel is net uit en we hebben hem net gemist want hij was in Stellenbosch om het boek te signeren in de boekhandel waar wij hem gekocht hadden.

Vanmorgen ontbeten met een groep Engelsen, wat een lawaai zeg. Ze hadden gisterenavond een braai en vandaag ging iemand van deze groep hier trouwen. Volgens mij zijn wij de enige niet-Engelse gasten op dit mooie landgoed en had de hele groep last van een kater. En dan hebben ze vanavond nog een trouwfeestje……

Na het ontbijt zijn we op weg gegaan naar een dierenpark met witte leeuwen. Geen idee wat we daar van moesten verwachten….Het bleek dat door de eigenaar de leeuwen uit het Krugerpark gehaald werden omdat ze in de omgeving van Stellenbosch/Kaapstad niet veel wildparken hebben. Niet zo ons ding maar de dieren zagen er goed verzorgd uit en leken het heel erg naar het zin te hebben. Verder vielen we ook daar midden in de voorbereidingen voor een trouwerij. Echt Engels allemaal, een prieeltje buiten, witten hoezen over de stoelen met op de achterkant allemaal gele strikken en een zonnebloem. Bij de ingang van de feestzaal een enorm bord met de tafelschikking en ook daar weer de gele strikken met dito zonnebloem. Heel erg stijfjes dus. De middag hebben we in de stad Stellenbosch doorgebracht. Wat een mooie plek is dat met zijn Kaaps-Hollandse huizen. Ik waande me in Brielle waar ik vlakbij geboren ben. Lekker geluncht bij een zuurstok roze koffiehuisje waar zelfs de bediening in knalroze met zwart rondliep. En die toonbank…….vol met allerlei lekkere, fel gekleurde gebakjes en koekjes. Ben bang dat we bij thuiskomst wel wat kilo’s gegroeid zijn.

Na Stellenbosch nog even doorgereden naar een nabijgelegen dorpje genaamd Klapmuts. We waren toch wel nieuwsgierig wat daar nou toch zou zijn. Nou, we weten het…..een wijk met alleen maar zwarte bewoners waar je liever niet doorheen rijdt. Ook niet met de deuren op slot (hebben we wel vaak overigens). We hadden sterk het vermoeden dat wij de enige blanken waren die op dat moment in het dorpje aanwezig waren en het gestaar van de mensen werkte ons wel een beetje op de zenuwen. Maar snel weer weg was ons motto terwijl we niet echt heel snel bang of ons onveilig voelen maar nu even wel.

Vanavond eten we maar in onze cottage. We hebben beiden niet veel zin om de deur nog uit te gaan en besteden de avond om op de laptop onze foto’s te bewerken. En dan maar lekker vroeg onder de wol want morgen weer vroeg op omdat we naar Hermanus gaan om walvissen te spotten. Dit is zo’n 125 km rijden waarna we nog een keer 165 km moeten rijden naar Kaapstad voor ons laatste weekje van deze fantastische vakantie. Terugkijkend op de afgelopen drie weken, het maakt ons nu al weemoedig. Het liefst stellen we de terugreis naar huis uit maar dat kan helaas niet. Natuurlijk is het weer fijn om naar de familie terug te gaan maar Afrika wil ons nog zoveel laten zien!! Teun heeft nu al aangegeven dat hij zeker nog een keer (of meer) terug wil. Ik kan mij daar alleen maar bij aansluiten. We hebben deze drie weken zoveel gezien, soms op plaatsen geweest waar we geëmotioneerd bij en met kinderen hebben doorgebracht maar ook veel gelachen met de bewoners van dit prachtige land. En dat is in ieder geval wat wij mee naar huis willen nemen………..de gedachte aan de Afrikaanse zon, de glimlachende gezichten en het project wat wij gaan steunen in Kliptown. http://www.kliptownyouthprogram.org/.

Maar…….nog één week te gaan waar we ongetwijfeld nog van alles beleven. Daarover horen jullie in de komende week meer van ons.

Veel liefs van ons!

Hermanus, Betty's Bay en Kaapstad

Laat my nie Met rus as ek dit wil hê nie Laat my nie alleen as ek dit vra nie

Kyk tot agter my oë Tot daar Waar geskryf staan Wat ek nie wil weet nie

Lees my tussen de reëls

Verlos my van my sekerheid

Laat my nielos Wanneer ek my losmaak nie

Moenie met my saamstem As ek reg is nie En vind my As ek jou il verloor

(Stef Bos en Veranka Paschke)

14 november, reisafstand ongeveer 325 km, 29 C, zeer zonnig en strak blauwe lucht

Vanmorgen na een heerlijk ontbijt op weg gegaan naar Hermanus. En we hebben weer geluk gehad, er lagen twee walvissen in de baai te dobberen.

Het blijft lastig om ze op de foto te zetten omdat ze nou niet echt op vijf meter afstand liggen maar we hebben in ieder geval een poging gewaagd. Gelukkig loopt de whale-crier door het dorp op zijn toeter te blazen als een walvis gesignaleerd is. Je weet dus altijd waar je moet zijn. Het weer aan deze kust is trouwens heerlijk, een zacht zeebriesje en heel veel zon maakt de bewolking van de afgelopen dagen meer dan goed.

Rond de middag richting Kaapstad vertrokken want we hadden nog zeker 175 km voor de boeg. We hebben besloten de kustweg te nemen in plaats van de snelweg, je ziet meer en vaak is het niet veel langer.

Toen we door Betty’s Bay kwamen zagen we een bordje met pinguïns staan wat volgens ons betekende dat deze langs het strand te zien waren. Dan toch maar even een ommetje gemaakt en ja hoor………de stank kwam ons al tegemoet maar wat zijn ze schattig. Hier leeft de Afrikaanse pinguïn en heel parmantig lopen ze langs elkaar heen of liggen op een steen op te warmen. Sommigen waagden zich in het koude water van de oceaan en hupten er zo weer uit. En wij? Wij waaiden bijna uit ons jasje zoveel wind maar het was zeker leuk om er even te gaan kijken.

Rond vier uur zijn we in Kaapstad aangekomen. We zagen het al omdat de sloppenwijken de pan uitrijzen hier. Wat een enorme stad en wat een grote haven. Snel even de spullen in de kamer gezet, even in het steenkoude zwembad geweest (Teun bedankte ervoor) en toen maar naar het V&A Waterfront, the place to be.

En inderdaad is het daar prachtig, een aaneenschakeling van prachtige gebouwen, een haven, veel restaurants en winkels, het enorme zeeaquarium, eigenlijk te veel om op te noemen. We besloten om hier wat te eten en schrokken van de prijzen hier. We zijn natuurlijk verwend met de lage prijzen van de afgelopen drie weken…..hier is alles één keer zo duur.

Morgen gaan we met de boot van 13.00 uur naar Robbeneiland, het eiland waar Nelson Mandela heeft vastgezeten. De tour duurt een uur of drie en we mogen lekker weer op een bootje zitten genieten!

Oh ja, ons hotel ligt valk bij de Tafelberg wat een enorme hoogte (1086 meter) heeft. De planning is dat we hier woensdag met de kabelbaan naar boven gaan om van het uitzicht te genieten. Lijkt mij doodeng want je gaat met een gondel waar zo’n 60 mensen in kunnen…….en dan moet je hoogtevrees hebben.

De internetverbinding blijft hier wel een gedoe hoor. We hebben vorige week maar een dongel aangeschaft maar dat is nog steeds geen garantie dat ik het reisverslag kan plaatsen. Ik zit nu maar buiten aan het zwembad in het donker, ja allemaal, we hebben er wel wat voor over hoor!! HAHAHA

Groetjes van Teun en Suzanne

Kaapstad

The journey’s never long when freedom’s the destination

15 november, reisafstand 0 km, 33 C, zeer zonnig Vanmorgen lekker uitgeslapen en van een rustig ontbijtje genoten met prachtig uitzicht vanaf het terras op het zwembad.

Rond half tien zijn we naar de stad vertrokken en wat rondgewandeld tot we op de boot naar Robbeneiland konden stappen. Nou ja, opstappen. Omdat je naar een voormalige gevangenis ging was de controle net zo als op een vliegveld of in een gevangenis. Alles uit je zakken, tassen etc op de band en door een detectiepoortje. Op de boot was het natuurlijk weer dringen omdat iedereen een goed plekje wilde boven op de boot en dan nog het liefst vooraan.

Na een half uur varen meerde de boot aan en konden we starten met een tour over het eiland. Op de bus werd duidelijk uitleg gegeven over de historie van het eiland en was er genoeg te zien. Aansluitend zijn we naar een zaal gegaan waar gemiddeld 30 gevangenen bij elkaar zaten. Hier verbleven ze dag en nacht. Afhankelijk van de zaal waar je verbleef (A t/m D) mocht je bezoek ontvangen.

Zat je in groep D dan had je recht op 1 keer per 6 maanden bezoek echter………in de gevangenis mocht alleen Engels of Afrikaans gesproken worden. Dus ook tijdens bezoekuren. Nu kon de meerderheid van de gevangenen en de familie alleen hun eigen taal (Zulu of anders) en dat hield in dat ze mochten komen maar niet spreken. Als wel in de eigen taal gesproken werd, werd het bezoek direct afgekapt en had het ook nog verdere gevolgen voor de gevangenen.

Zat iemand in groep A dan mocht hij soms een krant ontvangen maar deze was wel aan censuur onderhevig. Als de krant uiteindelijk bij de gevangene aankwam zat hij vol met gaten ivm verwijderde artikelen. Ook was er een verdeling van voedsel per ras. Was je Afrikaan dan kreeg je minder dan bijv. een Aziaat. Nelson Mandela en andere politiek gevangenen zaten in de maximum beveiligde cellen. Er zaten ook moordenaars, verkrachters etc maar deze zaten minder beveiligd….men vond politiek gevangenen vele malen gevaarlijker……hoe bizar!

De rest van de dag hebben we lekker rustig aangedaan, het is hier vandaag 33 graden geweest met weinig wind. We zijn allebei al lekker verkleurd en het ziet er naar uit dat het de rest van de week ook nog deze temperatuur blijft. Je zal hier toch maar een hele week van mogen genieten!!!

Veel liefs!

Kaapstad

16 november, 30 C, zeer zonnig Gisteren waren we te moe om bij thuiskomst een verslag te schrijven dus krijgen jullie vandaag de verkorte versie. Na het ontbijt zijn we op zoek gegaan naar de bus omdat we een tweedagen kaart wilden kopen om de stad te bezichtigen. Uiteindelijk is dit geregeld en ons eerste doel was de Tafelberg op met de kabelbaan. Nu hadden we al gehoord dat het zou gaan waaien maar dit waaien was wel heel heftig. Op de Tafelberg aangekomen waren de gondels binnen en de hekken dicht, geen bezichtiging van deze berg dus omdat het levensgevaarlijk zou zijn. Jammer maar we zijn nog een paar dagen hier dus kansen genoeg. De wind die vandaag waaide noemen ze de Capedocter, een wind die van land komt en zo hard waait dat hij alle ziektes wegwaait (fabel natuurlijk). Tijdens zo’n wind komt altijd een deken van wolken over de Tafelberg en dit hebben we inderdaad gezien en was heel bijzonder.

We zijn vandaag ook naar Greenmarket geweest, ooit een leuke handelsmarkt maar nu een commerciële markt die veel op De Bazaar van Beverwijk lijkt. Wat wel leuk is om te zien zijn de mensen die er kopen en verkopen. Hier nog snel iets gekocht voor het sinterklaasspel op mijn werk (ja ja, ik heb aan mijn werk gedacht terwijl ik vrij was!).

17 november

Vanmorgen weer met de bus door de stad en nu wilden we naar een township. Wel met een gids want afgelopen weekend is een Engelse vermoord die in het verkeerde township was waarbij de taxichauffeur verdwaalde. Onderweg daar naar toe was een wegopstopping en omdat wij boven in de dubbeldekker zaten heb je een heel goed zicht. Soms zou je het goede zicht niet willen want de opstopping werd veroorzaakt door een motorongeluk waarbij de bestuurder dood op de weg lag. Bij ons zou alles afgezet worden maar hier werd slechts het verkeer pal langs de dode geleid. Bizar en ik moet zeggen dat dit je wel de hele dag bezig houdt. We wilden morgen een Harley Davidson huren om via een mooie bergweg naar Kaap de Goede Hoop te gaan maar we zien er maar van af na dit gebeuren.

Het bezoek aan de township heeft weer enorm veel indruk gemaakt. We hebben een kleuterschool bezocht en nog wat schrijfwaren uitgedeeld. Wat een mooie koppies hebben die kleintjes toch! De township is één droeve armoede waar je toch wat vreemd doorheen loopt met de gedachte dat je thuis een compleet ingericht huis hebt met alles er op en eraan. Hier bestaat een huis slechts uit latjes of golfplaten. Helaas was met ons nog iemand mee, een, volgens ons, vrijgezelle dame die nogal gecharmeerd was van jonge donkere kerels, bij iedere kerel die ze zag wilde ze stoppen om met hem op de foto te gaan. Ja, dat hebben wij weer hoor. We komen op elke reis wel zo'n type tegen.....

Na een bezoek aan het Aquarium zijn we om zes uur weer de bus ingegaan voor een avondtour. Hierbij zijn we langs de kust naar Signal Hill gereden waar we de zonsondergang hebben gezien. Om half negen waren we weer terug in de stad, net op tijd om de start van de voetbalwedstrijd Zuid Afrika tegen USA mee te maken.

Wat een happening in de stad en ons guesthouse ligt vlak bij het stadion!! Als we buiten staan dan horen we de vuvuzela’s uit het stadion galmen. We hebben natuurlijk in de stad een tijd tussen dit feestgedruis gestaan en hebben zelf ook een vuvuzela gekocht: hier nu zijn is helemaal geweldig!!

Groetjes Teun en Suzanne

22 november

As ek oud wordt Wil ek wees

Geen gladgestrykte plooie Gen uitgewiste spore Van geluk en verdriet Maar een oop verlede

’n landkaart Wil ek wees Waarop jy my lewe Kan lees (Varenka Paschke)

Hallo allemaal,

Tja, we zijn weer thuis en gaan weer over tot de orde van de dag. Nog even een update vanaf vrijdag 19 november.

Omdat we pas om 01.00 uur op 20 november zouden vliegen hadden we nog de hele vrijdag om in Kaapstad door te brengen. We hebben de taxi genomen naar het centrum, lekker geshopt en rondgehangen en toen weer terug naar het hotel voor een douche en om 20.00 uur was het zover. We moesten alweer naar het vliegveld. Aan een geweldig mooie vakantie is helaas weer een eind gekomen maar we kijken met plezier terug en zullen zeker gaan genieten van alle foto’s (ik heb er ruim 3000 gemaakt) als we die aan het sorteren zijn.

Teun is achteraf heel blij dat hij toch een keer mee is gegaan naar Zuid Afrika. Gelukkig maar want het is altijd fijn om deze mooie ervaringen met iemand te delen. We kunnen wel zeggen dat we beiden het Afrika-virus hebben en toch al bezig zijn met een reis voor volgend jaar. Suid Afrika, baye dankie voor alle mooie dinge!

Zoals beloofd zou ik nog wat filmpjes op de site zetten, bij deze. Soms is de kwaliteit niet helemaal geweldig. Ligt aan mijn onervarenheid met filmen op een fotocamera. Maar goed, een indruk krijgen jullie wel. Veel plezier met kijken, bedankt voor jullie commentaar tijdens onze reis en jullie horen zeker nog van ons.